Pierwsza filozofia.
Stanowienie i odkrywanie rzeczywistości filozoficznej
Wiedza jest dysponowaniem przedmiotem – jest sytuacją zdystansowania wiedzącego
względem tego, o czym wie. Przedmiotem wiedzy filozofii jest jednakowoż rzeczywistość.
Zdystansowanie – wydaje się zatem – winno sytuować filozofię paradoksalnie poza
rzeczywistością, poza tym, co jest. Tak jednak nie jest, gdyż wiedza ta – jak okaże
to filozofii Platon – nie jest bierna, jest zarazem tym, co jest uzasadnieniem i tym, co
stanowi to, co uzasadniane. „Zapętlenie” filozofii w sobie – stanowienie i
odnoszenie się do własnego przedmiotu i do sposobu jego bycia – jest tym, co chroni
wyrastające z niej rozumienie rzeczywistości od paradoksu nie-bycia. Nie zmienia to
faktu, że podjęcie trudu dyskursu filozofii i jemu podobnych, to zmierzenie się z
paradoksalnością refleksji o tym, co jest.
Wstęp
Wprowadzenie
Przyczyna i cel
Warunki zrozumienia
I Protofilozofia, czyli opowieść nowego typu. Tales, Anaksymander, Anaksymenes
1.1. Ustanowienie reguł opowiadania. Tales
1.2. Weryfikacja reguły. Anaksymander
1.3. Świat powszechnie doświadczany weryfikowany podług nowych reguł. Anaksymenes
II Pierwsza filozofia, czyli świat na nowo — rzeczywistość. Heraklit,
pitagorejczycy, Parmenides
2.1. Sposób opowiadania świata, jego definicja jako jego sposób bycia. Heraklit
2.2. Adekwatność świata doświadczanego i pozyskanego na nowo z opowieści.
Pitagorejczycy
2.2.1. O metodzie
2.3. Wojna świata i ?rzeczywistości — prawda. Parmenides
2.3.1. Wojna opowieści — prawda a przekonanie. Zenon z Elei
III Początek różnicowania się dyskursu filozofii ze względu na pozyskany
przez nią przedmiot
3.0. To, co jest a to, co jawi się tak, jakby było. Empedokles, Demokryt, Anaksagoras
3.1. O pozorze sprzeczności dwu bezwzględnych konieczności. Empedokles
3.2. Radykalizacja rozumności — minimalizm. Demokryt
3.3. O realnym źródle ruchu tego, co jest. Anaksagoras
IV Krytyka i samozrozumienie filozofii. Sofiści, Sokrates. Krytyczne drogi
prawdy. Okazanie granic filozofii. Krytyka jej roszczeń oparta na pozyskanym przez nią
rozumieniu. Przełożenie krytyki na uświadomienie właściwego sobie przedmiotu oraz
potrzeby/konieczności/sposobu jego ujęcia
4.1. Sofistów droga krytyczna
4.2. Sokratesa krytyczny powrót na drogę prawdy
Dodatek — zakończenie jako na nowo rozpoczęcie. Krytyka i samozrozumienie filozofii.
Zarys nowego początku filozofii jako kontynuacji jej dyskursu
A 1. Zależność uzasadnienia i stanowienia. Platon
A 2. Usankcjonowanie nauki — Musejon. Arystoteles
A 3. Filozofia jako pragmatyka — wolność
A 3.1. Człowiek jako prawda. Sokratycy mniejsi
A 3.2. Bycie w świecie?. Epikureizm
A 3.3. Bycie mimo świata. Sceptycyzm Pirrona
A 3.4. Bycie przez świat. Stoicyzm
Zakończenie
Bibliografia
Summary
Zusammenfassung
Indeks osób
Indeks pojęć
296 stron, B5, oprawa miękka
