Niemiecki filozof Max Scheler (1874-1928) napisał Resentyment a
moralności tuż przed I wojną światową (1912) przede wszystkim jako polemikę z oceną
chrześcijaństwa sformułowaną ćwierć wieku wcześniej przez Friedricha Nietzschego.
Nietzsche wprowadził do terminologii moralnej pojęcie
"resentymentu" jako wartości negatywnej. Scheler porównuje różne moralności
i broni chrześcijaństwa przed zarzutem, że stanowi ono wykwit "resentymentu",
"moralności słabych", którzy siłą swojej masy usiłują obalić wartości
"arystokratyczne", a przynajmniej nie potrafią ich udźwignąć. Sam wszakże
broni tych wartości i przyznaje je właśnie chrześcijaństwu, choć już nie
mieszczaństwu, również krytykowanemu przez Nietzschego za moralność
"mydlarzy". Scheler diagnozuje ponadto współczesną cywilizację
mieszczańsko-przemysłową w prekursorski i odkrywczy sposób, który i dziś nie traci
na aktualności. Obarcza działania powodowane resentymentem odpowiedzialnością za
podporządkowanie "wartości życia" wartościom "użyteczności".
Przy okazji tych polemicznych kwestii rozwija znakomitą fenomenologiczną
analizę zjawiska resentymentu, która weszła do kanonu XX-wiecznej myśli filozoficznej.
212 stron, oprawa miękka