Książka Badiou, aktualnie jednego z najbardziej znanych filozofów (także
pisarza i dramaturga), stanowi jego opus magnum i należy w ostatnim czasie do najżywiej
dyskutowanych w świecie – wydana w 1988 roku, jest niewątpliwie najważniejszym
dokonaniem filozoficznym w ostatnich dwudziestu latach.
Z recenzji prof. UŁ dr hab. Pawła Pieniążka
Wyartykułowanie dla naszej epoki filozofii, która w odniesieniu do myślenia
bytu otwiera inną drogę niż droga Heideggera (to znaczy - raczej drogę matemy niż
drogę poematu) i która, jeśli chodzi o doktrynę podmiotu, biegnie poza Lacanem: oto
stawka.
W odniesieniu do tego, co dotyczy bytu, radykalna teza brzmi następująco: począwszy od
swych greckich początków, właśnie matematyka, i tylko ona, rozwija proces myślenia o
nim, a odniesieniem dzisiejszej matematyki jest cantorowska teoria mnogości. Z niej
można wyprowadzić ontologię czystej mnogości.
Co więcej, istnieje siedlisko „tego, co nie jest bytem”: jest to siedlisko zdarzenia,
nadliczbowy wyraz nierozstrzygalnego dla wiedzy przekroczenia, a którego prawda zawsze
jest z góry nierozróżnialna.
Podmiot, nie będący bynajmniej gwarantem czy nośnikiem prawdy, jest odtąd raczej jej
instancją lokalną, nieprawdopodobną, która z przypadkowego stawania się prawdy w
zdarzeniu czerpie dla siebie nieco istnienia. Tka jednak z niego wierność wpisującą
się w sztukę, w naukę, w politykę i w miłość.
Alain Badiou - filozof, dramaturg i pisarz, wykłada filozofię na
Université-VIII Vincennes i w Collége international de philosophie.
532 strony, oprawa miękka
