Publikacja poświęcona jest edukacji więźniów, uwarunkowaniom i jej
skuteczności w trzech krajach europejskich: Polsce, Niemczech i Czechach.
Całość pracy została podzielona na dwie części – teoretyczną i empiryczną.
W pierwszej części w rysie historycznym zakreślono wartość i znaczenie
szkół przywięziennych w tworzącym się społeczeństwie informacyjnym, podkreślając
przy tym: miejsce i zadania pedagogiki resocjalizacyjnej w systemie penitencjarnym w
świetle współczesnych nurtów dydaktyczno-pedagogicznych, rozwój szkolnictwa
przywięziennego obejmujący okres od II wojny światowej aż do czasów obecnych na
ziemiach polskich, niemieckich i czeskich z uwzględnieniem podstaw prawnych i bogatej
statystyki oraz ukazano trendy progresji edukacji więziennej zarejestrowane w
wymienionych państwach.
Druga część została poświęcona prezentacji wyników empirycznych wraz ze
szczegółowymi analizami jakościowymi oraz ilościowymi zewnątrz- i wewnątrzgrupowymi,
uzupełnionymi statystycznymi testami nieparametrycznymi, interpretacją
psychopedagogiczną oraz symulacją komputerową uwzględniającą algorytm opracowany
metodą Krefft. Przechodząc do bardziej szczegółowych poszukiwań, podjęto próbę
określenia, w ujęciu teorii Ervinga Goffmana, emocjonalnego klimatu pracy nauczyciela w
szkole przywięziennej, wzajemnych stosunków między kadrą nauczającą a uczącymi się
więźniami, a także efektów zastosowanych metod dydaktycznych.
Całość kończą wnioski i rekomendacje. Unikatową cechą publikacji jest
porównawcza analiza kształcenia więźniów w trzech różnych systemach penitencjarnych
oraz wykorzystanie tekstów źródłowych i archiwaliów.
Publikacja kierowana jest do naukowców zajmujących się edukacją z perspektywy
komparatystycznej i resocjalizacyjnej, studentów kierunków pedagogicznych i prawnych
oraz praktyków
Spis treści:
Wprowadzenie
Rozdział 1. Idea szkoły przywięziennej w systemie penitencjarnym
1.1.Ontologia życia społecznego w teorii dramaturgicznej Ervinga Goffmana
1.2.Niektóre konteksty resocjalizacji w świetle współczesnych nurtów korekcyjnych
1.3.Szkoła przywięzienna i zakład penitencjarny jako instytucje uczące się w wizji
współczesnych teorii i europejskich standardów
Rozdział 2. Podstawy prawne szkolnictwa przywięziennego w polskich, niemieckich
i czeskich zakładach penitencjarnych
2.1.Szkolnictwo przywięzienne w świetle polskiego prawa
2.2.Znormalizowane inicjatywy i zadania niemieckich szkół przywięziennych na podstawie
aktów prawnych
2.3.Regulacje organizacyjno-prawne czechosłowackiego szkolnictwa przywięziennego
Rozdział 3. Wymiary polityczno-społeczne organizacji sceny pracy oświatowej w
praktyce penitencjarnej
3.1.Fluktuacja progresu ogólnokształcącego szkolnictwa przywięziennego w polskim
systemie oświaty
3.2.Problematyka organizacji nauczania w niemieckim systemie karnym
3.3.Organizacyjne atrybuty kształcenia więźniów w Czechosłowacji
Rozdział 4. Progresja edukacji więziennej w trzech państwach Europy Środkowej
4.1.Reforma polskiej edukacji i jej wpływ na funkcjonowanie nauczania w szkołach
przywięziennych
4.2.Wielowymiarowość szkolnictwa przywięziennego w niemieckim systemie penitencjarnym
4.3.Edukacyjny progres czeskiego kształcenia w sieci szkół przywięziennych
Rozdział 5. Aksjologiczne podstawy przyjętej metodologii w badaniach własnych
5.1.Uzasadnienie celu podjętych eksploracji i hipotezy badawcze
5.2.Socjologiczno-pedagogiczna charakterystyka grup badawczych
5.3.Szczegółowy opis zastosowanych metod psychometrycznych i wprowadzonych modeli
statystycznych zjawisk złożonych
Rozdział 6. Wizerunek i wizyjność szkoły przywięziennej w opiniach uczących
się więźniów grających swe role razem z innymi Ja na tej samej scenie
6.1.Motywy podjęcia nauki w metaforyce teatralnej przez uczących się więźniów z
polskich, niemieckich i czeskich szkół przywięziennych
6.2.Nauczyciel w przestrzeni szkoły przywięziennej w doświadczeniach i ocenach
uczących się więźniów w typie interakcji face-to-face
6.3.Rzeczywistość i wizja izolacji penitencjarnej i ich wymiary edukacyjne w
samoświadomości uczących się więźniów postrzegane przez pryzmat Goffmanowskiej
stygmatyzacji
Rozdział 7. Przestrzeń sceniczna szkoły przywięziennej w introspekcjach
nauczycieli z Polski, Niemiec i Czech
7.1.Sceniczna wykładnia powinności nauczycieli wobec uczących się więźniów ze
szkół przywięziennych w zależności od płci i przynależności państwowej
7.2.Uczniowie ze szkół przywięziennych w autopsji swych nauczycieli z przestrzeni
scenicznej
7.3.Metafora teatralna świadomego i celowego wysiłku pedagogicznego w autoocenie
nauczycieli ze scenicznej przestrzeni polskich, niemieckich i czeskich szkół
przywięziennych
Rozdział 8. Umiejętności interakcyjne nauczycieli zatrudnionych w szkołach
przywięziennych
8.1.Nauczyciel w interakcyjnej przestrzeni szkoły przywięziennej wobec polskich,
niemieckich i czeskich inspiracji oraz dylematów penitencjarnych
8.2.Profesjonalizm zawodowy jako wyznacznik autoprezentacji nauczycieli ze szkół
przywięziennych w autodeklaracjach badanej subpopulacji
8.3.Związki korelacyjne pomiędzy czterema zmiennymi syntetycznymi w modelu Anny Krefft
Rozdział 9. Kontrowersje wokół mechanizmów defrustracyjnych w autodeklaracjach
uczących się więźniów
9.1.Psychopedagogiczne obrazy mechanizmów władzy ilustrujących sceniczną metaforykę
szkoły przywięziennej zwizualizowane dramatem uczniowskim
9.2.Szkoła przywięzienna - utopią czy perspektywicznym wyzwaniem dla resocjalizacji w
autoocenie uczących się więźniów?
9.3.Poziom adaptacji więźniów do nauki w szkole przywięziennej
Ogólne podsumowanie i trendy prognostyczne
Aneks
Piśmiennictwo
Indeks nazwisk
Summary
Zusammenfassung
Shrnuti
413 stron, B5, oprawa miękka
