Polityka antyterrorystyczna w świetle badań nad terroryzmem
„Formułowanie i prowadzenie jakiejkolwiek polityki bez odpowiedniej wiedzy — jak
zauważa Bartosz Bolechów we Wstępie do swojej książki — implikuje poleganie na
intuicji oraz konieczność działania metodą prób i błędów. Buduje się w ten
sposób kosztowne i potencjalnie kruche konstrukcje — jeśli są one w stanie przetrwać
i odgrywać swoją rolę, zawdzięczać to należy jedynie szczęściu oraz słabości
przeciwnika i jego strategii […].
Dotkliwym problemem z punktu widzenia konstruowania racjonalnej polityki
antyterrorystycznej stał się w tej sytuacji brak długoterminowych analiz procesu
terrorystycznego, rozumianego jako relacja terroryzmu i antyterroryzmu w środowisku
społecznym.
W rzeczywistości terroryzm bardzo rzadko badano w taki sposób, co z czysto
poznawczego punktu widzenia wydaje się trudne do zrozumienia, zważywszy istnienie
sprzężeń zwrotnych między poszczególnymi elementami »równania terrorystycznego«
[…]. W tej sytuacji rządy próbujące stosować jak najbardziej efektywne rozwiązania
zostały zmuszone do bazowania na często bardzo niedoskonałych założeniach. Ta
asymetria i luka w badaniach nad terroryzmem powinna być stopniowo równoważona i
zapełniana. Niniejsza praca ma w założeniu stanowić krok zmierzający w takim
kierunku”.
Wstęp
Część I. BADANIA NAD TERRORYZMEM
Rozdział 1. Metastudium — badania nad terroryzmem
1.1. Geneza i rozwój badań nad terroryzmem
1.2. Autorefleksja i identyfikacja słabości badań nad terroryzmem
1.3. Terroryzm z perspektywy nauki o systemach złożonych
1.4. Kwestionowanie fundamentów — próba „zwrotu krytycznego”
1.5. Teoria ruchów społecznych
1.6. Perspektywa antropologiczna
Konkluzja — trzy perspektywy badawcze a rozwój badań nad terroryzmem
Rozdział 2. Podłoże strukturalne i systemowe
2.1. Poziom międzynarodowy i próby integracji modeli
2.2. Poziom państwowy
Konkluzja
Rozdział 3. Radykalizacja
3.1. Wprowadzenie
3.2. Kryzys poznawczy i otwarcie poznawcze jako kontekst radykalizacji
3.3. Dyskryminacja, izolacja, alienacja i zemsta
3.4. Bodźce pozytywne
3.5. Społeczna konstrukcja wroga
3.6. Radykalne społeczności, sieci i subkultury
3.7. Wehikuły radykalizacji
3.8. Radykalizacja a rekrutacja
3.9. Radykalizacja w kontekście — dżihadyści w Europie Zachodniej
Konkluzja
Rozdział 4. Racjonalność, strategia i taktyka terroryzmu
4.1. Problem racjonalności terroryzmu
4.2. Strategia terroryzmu
4.3. Taktyka i dobór celów
4.4. Zaangażowanie państwa jako zmienna dodatkowa
Konkluzja — strategiczna (nie)skuteczność terroryzmu
Rozdział 5. Komunikacja polityczna, adaptacja i ewolucja struktur
terrorystycznych
5.1. Terroryzm jako proces komunikacji politycznej
5.2. Adaptacja i organizacyjne uczenie się struktur terrorystycznych
5.3. Ewolucja form terroryzmu i struktur terrorystycznych
Rozdział 6. Koniec i przyszłość terroryzmu — warianty i wzorce
6.1. Koniec ugrupowań i kampanii terrorystycznych
6.2. Koniec i przyszłość fal terroryzmu
Część II. POLITYKA ANTYTERRORYSTYCZNA
Rozdział 1. Strategia antyterroryzmu
1.1. Wprowadzenie
1.2. Podejście systemowe — płaszczyzny i elementy polityki antyterrorystycznej
1.3. Planowanie, ocena ryzyka i organizacja systemu antyterrorystycznego
1.4. Przeciwstrategie
1.5. Problemy strategii odstraszania
Konkluzja
Rozdział 2. Klasyczne instrumenty polityki antyterrorystycznej
2.1. Wywiad
2.2. Policja, legislacja, wymiar sprawiedliwości
2.3. Siły zbrojne
2.4. Dyplomacja i współpraca międzynarodowa
2.5. Zwalczanie finansowania terroryzmu
Konkluzja
Rozdział 3. Zapobieganie radykalizacji i deradykalizacja
3.1. Zapobieganie radykalizacji
3.2. Deradykalizacja i ułatwianie zaprzestania angażowania się w działania
terrorystyczne
3.3. Programy deradykalizacji
Konkluzja
Rozdział 4. Reformy, negocjacje, koncesje, procesy pokojowe
4.1. Oddziaływanie na przyczyny systemowe i strukturalne
4.2. Dylemat negocjacji
4.3. Negocjacje taktyczne a „nowy terroryzm”
4.4. Negocjacje strategiczne
4.5. Koncesje
4.6. Procesy pokojowe
Konkluzja
Rozdział 5. Wojny narracji, adaptacja sieciowa i zakłócanie procesów
dostosowawczych
5.1. Wojny percepcji, przeciwnarracje i problem komunikacji strategicznej
5.2. Adaptacja sieciowa
5.3. Adaptacja współzawodnicząca i procesy organizacyjnego uczenia się w polityce
antyterrorystycznej
Konkluzja
Rozdział 6. Dylematy, aporie, skutki uboczne
6.1. Problem substytucji
6.2. Problem pomiaru skuteczności narzędzi polityki antyterrorystycznej oraz alokacji
zasobów
6.3. Heurystyka strachu i „przemysł terroryzm”
Konkluzja — dylematy polityki antyterrorystycznej w liberalnej demokracji
Zakończenie
Wykaz skrótów
Bibliografia
Indeks nazwisk
588 stron, Format: 16.5x24.0cm, oprawa miękka
