WSTĘP DO CHEMII SUPRAMOLEKULARNEJ DODZIUK H. Księgarnia

Wstęp do chemii supramolekularnej

Chemia supramolekularna to nowa, dynamicznie rozwijająca się dziedzina, usytuowana pomiędzy chemią, biochemią, fizyką i technologią. Jej perspektywy są bardzo obiecujące. Umożliwia projektowanie systemów supramolekularnych o własnościach ściśle dostosowanych do potrzeb. Dzięki temu przemysłowa synteza chemiczna stanie się bezpieczniejsza i bardziej przyjazna dla środowiska, nastąpi dalsza miniaturyzacja elementów elektronicznych (w idealnym przypadku jednocząsteczkowych lub zbudowanych z jednego agregatu), całkowicie zmieni się także nasz sposób wykorzystania źródeł energii.

Rozwój chemii supramolekularnej będzie miał również rewolucyjny wpływ na przemysł farmaceutyczny i medycynę, pozwalając na opracowanie nowych metod podawania leków oraz stworzenie biokompatybilnych materiałów kompozytowych do zastosowania jako implanty nowej generacji m.in. w stomatologii i chirurgii. W skład chemii supramolekularnej wchodzi również ważny obszar chemii biomimetycznej, pozwalającej zrozumieć molekularne podstawy działania organizmów żywych, a może nawet powstania życia na Ziemi.

Wstęp do chemii supramolekularnej, będący zwartą, żywą prezentacją aktualnego stanu wiedzy, jest doskonałym wprowadzeniem do tej dziedziny nauki.

Obszerny przegląd całej dziedziny, uwzględniający niemal wszystkie najważniejsze grupy związków tworzących agregaty, wraz z kompletem literatury dotyczącej poszczególnych problemów, będzie nieocenioną pomocą nie tylko dla doktorantów i niespecjalistów, ale również dla wszystkich osób prowadzących badania naukowe w tej dziedzinie.

Wstęp

Rozdział 1. Chemia supramolekularna. Co to jest?

Rozdział 2. Rozpoznawanie molekularne i chiralne. Samoorganizacja, autoasocjacja i preorganizacja
2.1. Rozpoznawanie molekularne i chiralne
2.2. Autoasocjacja i samoorganizacja
2.3. Rola preorganizacji w syntezie cząstek topologicznych. Reakcje templatowe
2.4. Reakcja syntezy jednoreaktorowej. Autoasocjacja kowalencyjna oparta na preorganizacji

Rozdział 3. Kompleksy inkluzyjne. Chemia kompleksów gość–gospodarz
3.1. Początki chemii gość–gospodarz. Prace Pedersena dotyczące eterów koronowych
3.2. Nomenklatura
3.3. Budowa kompleksów inkluzyjnych
3.4. Dynamiczny charakter kompleksów inkluzyjnych
3.5. Kompleksy z dopasowaniem wymuszonym i bez niego: endohedralne kompleksy fulerenów, hemikarcerandy i otrzymane przez zespół Rebeka niesztywne cząsteczki gospodarza tworzące kompleksy przypominające piłki tenisowe

Rozdział 4. Struktury mezoskopowe jako układy pośrednie pomiędzy cząsteczkami chemicznymi (skala mikro) a komórkami organizmów żywych (skala makro)
4.1. Wstęp
4.2. Agregaty molekularne o pośrednich rozmiarach
4.2.1. Filmy Langmuira i Langmuira–Blodgett oraz inne warstwy autoasocjowane
4.2.2. Mono- i dwuwarstwowe membrany lipidowe
4.2.3. Mikroemulsje, micele i pęcherzyki
4.2.4. Nanorurki
4.2.5. Włókna
4.2.6. Ciekłe kryształy

Rozdział 5. Pomiędzy klasyczną chemią organiczną a biologią. Zrozumieć i naśladować przyrodę
5.1. Wstęp
5.2. Rola samoorganizacji i autoasocjacji w żywych organizmach
5.2.1. Wirus mozaiki tytoniowej
5.2.2. Helikalna budowa DNA
5.2.3. Membrany komórkowe
5.3. Modelowanie procesów zachodzących w organizmach żywych
5.3.1. Kompleksy gość–gospodarz jako układy analogiczne do jednostki substrat–receptor w biochemii
5.3.2. Zasady modelowania molekularnego początków życia
5.3.3. Modelowanie samoreplikacji
5.3.4. Transport przez membrany. „Antybiotyki transportowe”: walinomycyna, nonaktyna, monensyna i cząsteczki je naśladujące
5.3.5. Cyklodekstryny jako układy naśladujące enzymy
5.3.6. Układy porfirynowe modelujące zjawisko fotosyntezy
5.3.7. Napędzana światłem pompa protonowa
5.3.8. Układy kumulujące żelazo przyczyniające się do wzrostu mikroorganizmów. Syderofory

Rozdział 6. Na granicy pomiędzy chemią a technologią – nanotechnologia i inne przemysłowe zastosowania układów supramolekularnych
6.1. Wstęp
6.2. Pomiędzy chemią a fizyką ciała stałego – inżynieria krystaliczna. Otrzymywanie kryształów o pożądanych właściwościach
6.3. Nanotechnologia i inne zastosowania przemysłowe układów supramolekularnych
6.3.1. Cząsteczki w ruchu: elementy maszyn i silników składające się z pojedynczej cząsteczki lub pojedynczego agregatu molekularnego
6.3.2. Układy elektronowe oparte na cząsteczkach organicznych lub ich agregatach – chemionika
6.3.2.1. Potrzeba miniaturyzacji układów elektronicznych
6.3.2.2. (Supra)molekularne przewody (przewodniki), półprzewodniki i nadprzewodniki
6.3.2.3. Sensory i przełączniki
6.3.2.4. Urządzenia fotochemiczne
6.3.3. Zastosowania w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i spożywczym
6.3.4. Ochrona środowiska
6.3.5. Mikroemulsje w procesach czyszczenia
6.3.6. Układy do ekstrakcji kationów – jonofory
6.3.7. Inne zastosowania układów supramolekularnych
6.4. Kataliza supramolekularna .
6.4.1. Wstę
6.4.2. Układy naśladujące enzymy .
6.4.3. Makrocykliczne cząsteczki gospodarza, agregaty o pośrednich rozmiarach (mikroemulsje, micele, pęcherzyki itp.) oraz materiały mezoporowe jako katalizatory
6.5. Uwagi końcowe

Rozdział 7. Najciekawsze ligandy makrocykliczne, pełniące funkcję gospodarza w kompleksach inkluzyjnych
7.1. Etery koronowe i koronandy, kryptaty i kryptandy
7.1.1. Wstęp
7.1.2. Synteza eterów koronowych i kryptandów
7.1.3. Alkalidy i elektrydy
7.1.4. Różnorodne cząsteczki zawierające etery koronowe, kryptandy i ich fragmenty
7.2. Kaliksareny, hemisferandy i sferandy
7.2.1. Synteza kaliksarenów
7.2.2. Konformacje kaliksarenów
7.2.3. Kaliksareny jako czynniki kompleksujące
7.2.4. Sferandy, hemisferandy i podobne cząsteczki makrocykliczne zdolne do tworzenia kompleksów inkluzyjnych
7.3. Karcerandy, hemikarcerandy i nowatorskie „probówki molekularne”, umożliwiające otrzymanie i stabilizację związków nietrwałych .
7.4. Cyklodekstryny i ich kompleksy
7.4.1. Wstęp
7.4.2. Kompleksy cyklodekstryn jako rzadki przypadek układów supramolekularnych, które znalazły liczne zastosowania
7.4.3. Przewidywanie rozpoznawania molekularnego i chiralnego w cyklodekstrynach na podstawie obliczeń modelowych
7.5. Endohedralne kompleksy fulerenowe, nanorurki i inne układy supramolekularne zawierającefulereny
7.6. Dendrymery
7.7. Cyklofany i steroidy, które mogą tworzyć kompleksy inkluzyjne
7.7.1. Cyklofany
7.7.2. Steroidy
7.8. Receptory wiążące aniony i receptory z różnorodnymi centrami wiążącymi
7.8.1. Kationowe receptory anionów
7.8.2. Obojętne receptory anionów
7.8.3. Receptory z kilkoma centrami wiążącymi
7.9. Cząsteczki gospodarza zawierające porfiryny

Rozdział 8. Inne fascynujące układy supramolekularne
8.1. Wstęp
8.2. Wykorzystanie zjawiska preorganizacji: cząsteczki topologiczne
8.3. Układy z wieloma wiązaniami wodorowymi
8.3.1. Rozety, taśmy (wstęgi), włókna i sieci dwuwymiarowe
8.3.2. Kapsułki z wiązaniami wodorowymi i inne bardziej złożone układy
8.3.3. Klatraty hydratów gazów
8.4. Zeolity organiczne
8.5. Sterowany metalem proces samoorganizacji złożonych układów supramolekularnych: łańcuchy, stojaki, drabinki, kratki, makrocykle, klatki, nanorurki i przeplecione włókna – helikaty
8.5.1. Łańcuchy, stojaki, drabinki, kratki, makrocykle i klatki
8.5.2. Helikaty

Rozdział 9. Perspektywy dalszego rozwoju chemii supramolekularnej

Skorowidz

292 strony, Format: 17.0x24.0cm, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.