Fenomenologia form symbolicznych
Podstawowe pojęcia i inspiracje „późnej” filozofii Ernsta Cassirera
Przez długi czas jedynym większym dziełem autorstwa Ernsta Cassirera dostępnym
polskiemu czytelnikowi był Esej o człowieku w przekładzie Anny Staniewskiej. Dzięki
temu autor ten znany jest w Polsce głównie jako filozof kultury i twórca filozofii form
symbolicznych. Po dziś dzień tylko nieliczni znają jego prace historyczne czy analizy
literatury i poezji niemieckiej, rzadka jest znajomość jego rozpraw poświęconych
współczesnej fizyce – teorii względności i mechanice kwantowej czy też prac
poświęconych krytycznym wykładniom rozwoju nauk biologicznych. Do niedawna rzadka była
w naszym kraju nawet świadomość jego duchowej przynależności do neokantowskiej
szkoły marburskiej. Tym bardziej rzadka jest wiedza o Cassirerowskiej fenomenologii czy
też pracach poświęconych metafizyce – dokładniej zaś „fenomenom bazowym”. […]
Zamiarem autora była próba odsłonięcia mechanizmów filozofii form symbolicznych,
nie zaś powierzchowna relacja z efektów badań jej twórcy. Ze względu na specyfikę i
ogromny zakres materiałów nie było to zadanie łatwe. Po pierwsze, jak wspomniano,
Cassirer rzadko zdaje relację z metody swych badań, a jeśli to robi, opatruje tę
relację tak dużą ilością szczegółowych przykładów, rekonstrukcji historycznych i
odniesień do myśli innych, że trudno wydobyć główne systematyczne motywy jego
myśli. Po drugie, najczęściej używa do prezentacji własnych poglądów języka,
który zaczerpnięty jest z istniejących tradycji czy koncepcji filozoficznych – stąd
niekiedy trudno zrekonstruować jego własny. Sporą pomocą w realizacji tego zadania
okazują się opublikowane niedawno notatki do wykładów, wstępne szkice późniejszych
rozpraw, w których otrzymujemy, w co prawda nieuporządkowanej i niedoskonałej formie,
ale za to pozbawiony retorycznych i polemicznych sformułowań, szkielet tej koncepcji,
dzięki któremu można lepiej zrozumieć i przedstawić wiążące go zasady i pojęcia.
I to właśnie stanowiło główny zamysł i cel niniejszej rozprawy.
Ze „Wstępu”
290 stron, Format: 14.0x20.0cm, oprawa miękka