Z MARTWYCH WAS WSKRZESIMY FILOZOFIA NIKOŁAJA FIODOROWA MILCZAREK M. Księgarnia

Z martwych was wskrzesimy

Filozofia Nikołaja Fiodorowa

Czy śmierć jest stanem nieodwracalnym?

Czy człowiek powinien godzić się ze śmiercią?

Czy zdolny jest do wskrzeszenia umarłych?

Pytania te zadał sobie niegdyś Nikołaj Fiodorow (1829-1903) - jeden z najoryginalniejszych rosyjskich myślicieli, wizjoner, twórca bodaj najbardziej maksymalistycznej koncepcji filozoficznej w dziejach, prekursor renesansu religijno-filozoficznego w Rosji.

Odpowiedzią na nie stała się filozofia „wspólnego czynu". Fiodorow był niezachwianie przekonany, że człowiek jest zdolny do wskrzeszenia wszystkich zmarłych przodków i definitywnego wykorzenienia śmierci z bytu. Jest to jego pierwszy i jedyny obowiązek. Czyn ów równałby się ontologicznemu przeobrażeniu oraz zbawieniu całości wszechświata. Wskrzeszenie umarłych to ludzka odpowiedź na zmartwychwstanie Chrystusa. To swoista interpretacja „złotej zasady" patrystyki: „Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek stał się bogiem". To wreszcie postulat personalizmu doprowadzonego do ostatecznych granic -wyraz pragnienia wskrzeszenia do życia Innego.

Niniejsza książka jest pierwszą polskojęzyczną monografią o tym nader oryginalnym, a przy tym słabo znanym myślicielu. Usiłuje ukazać zarazem wielowarstwowość i złożoność jego myśli, jak i spajającą wszystko ideę wskrzeszenia. Stara się zrekonstruować wewnętrzną logikę jego koncepcji, podejmuje się zadania jej systematyzacji. Jest próbą pokazania, że szalona i całkowicie nieprawdopodobna na pierwszy rzut oka koncepcja wcale szaloną nie jest.

Wstęp   9

I. Moskiewski Sokrates 15
1. Konieczność biografii 15
2. Syn z nieprawego łoża 18
3. Rażenie ideą 20
4. Nauczyciel 23
5. Bibliotekarz 26
6. W poszukiwaniu „wielkiego człowieka” 32
7. Ostatnie lata życia 41
8. Filozofia wspólnego czynu 46

II. Metafizyczny horyzont filozofii „wspólnego czynu” 53
1. Człowiek – istota śmiertelna 53
2. Pomiędzy dobrem a złem 58
3. Człowiek – istota działająca 61

III. Wskrzeszenie umarłych 65
1. Dialektyka człowieka i przyrody 65
2. Dogmat o konieczności i nieodwracalności śmierci 70
3. Immanentne wskrzeszenie 75

IV. Etyczny wymiar projektu wskrzeszenia 83
1. Zabijam, więc jestem 83
2. Moralny imperatyw wskrzeszenia 87
3. Personalizm Fiodorowa 92
4. Zjednoczenie ludzkości 98

V. „Dobra Nowina” według Nikołaja Fiodorowa 111
1. Chrześcijański wymiar filozofii „wspólnego czynu” 111
2. Chrystus jako zwycięzca śmierci 116
3. Trójca Święta 121
4. Warunkowość Apokalipsy 125
5. Królestwo Niebieskie na Ziemi 128

VI. Metafizyka przeobrażenia 135
1. Przeobrażenie rozumu 135
2. Regulacja przyrody 140
3. Historiozofia Fiodorowa 155

Zakończenie. Dziedzictwo Fiodorowa 163

Podziękowania   169

Bibliografia   171
Indeks osób   177

182 strony, Format: 16.5x23.5cm, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.