CRIMEN LAESAE IUSTITIAE ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA SĘDZIÓW I PROKURATORÓW KULESZA W. / ZA ZBRODNIE SĄDOWE Księgarnia

Crimen laesae iustitiae

Odpowiedzialność karna sędziów i prokuratorów za zbrodnie sądowe według prawa norymberskiego, niemieckiego, austriackiego i polskiego

Crimen laesae iustitiae – zbrodnia obrazy sprawiedliwości to pojęcie proponowane w tej pracy na określenie najcięższych postaci sędziowskiej niesprawiedliwości, takich, które poprzez wypaczenie prawa, jego nagięcie objawiają się w orzeczeniu tak niesprawiedliwym, że zawarte w nim bezprawie, w swej naturze sprzecznej z elementarnym poczuciem sprawiedliwości, jest rozpoznawalne przez każdego, nie tylko prawnika.

Obraza samego prawa materialnego lub procesowego przybiera postać zbrodni obrazy sprawiedliwości, wówczas gdy jest aktem gwałtu dokonanym na niej przez sędziego lub prokuratora w sposób i w wymiarze, które sprawiają, że nie tylko unicestwiają oni sprawiedliwość jako cel ostateczny prawa, ale wydają orzeczenia, które są jej przeciwieństwem.

Wykaz skrótów
Wstęp

Rozdział I . Norymberski proces prawników – czyny sędziów jako zbrodnie przeciwko ludzkości
1. Podstawa prawna oceny stosowania prawa karnego przez sądy III Rzeszy, przyjęta w norymberskim procesie prawników
2 . Prawo karne III Rzeszy
3 .Sądy i sędziowie w III Rzeszy
4. Prokuratorzy i sędziowie III Rzeszy w świetle postępowania dowodow ego
4.1. Przykład przestępstwa prokuratora
4.2. Przykład przestępstw sędziego
4.3 Obrona oskarżonych prawników
4.4. Ocena prawna sędziowskiego postępowania w wyroku Trybunału
5. Konkluzje wyroku w procesie prawników i próba definicji obrazy sprawiedliwości jako zbrodni przeciwko ludzkości
5.1. Prawnicy jako sprawcy zbrodni przeciwko ludzkości
5.2. Immunitet sędziowski
Ocena wyroku

Rozdział II. Postępowania karne przeciwko nazistowskim sędziomi prokuratorom w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec i w NRD
1. Niezawisłość sędziowska w wyrokowaniu i prokuratorskie posłuszeństwo poleceniu jako argumenty na obronę nazistowskich prawników
2. Sędziowska rozpoznawalność czynionego bezprawia
3. „Ryczałtowe” osądzenie nazistowskich prawników w procesach w Waldheim

Rozdział III. Przestępstwo naginania prawa w prawie niemieckim
1. Pierwowzór przestępstwa sędziowskiej niesprawiedliwości w prawierzymskim
2. Kształtowanie się przestępstwa sędziowskiej niesprawiedliwości w prawie niemieckim
3. Teorie wyjaśniające pojęcie naginania prawa
3.1. Teoria subiektywna naginania prawa
3.2. Teoria obiektywna naginania prawa
3.3. Teoria naruszonych obowiązków ( Pflichtverletzungstheorie)

Rozdział IV. Pojęcie morderstwa sądowego w niemieckim prawie karnym
1. Formuła Radbrucha i pojęcie Rechtsbeugung jako wyznaczające drogę przypisania sędziemu zabójstwa człowieka skazanego na karę śmierci
1.1. Formuła Radbrucha
1.2. Ograniczenie przez § 336 StGBodpowiedzialności karnej sędziego za zabójstwo skazanego na karę śmierci człowieka
2. Funkcja § 336 StGB ograniczająca odpowiedzialność karną sędziego i jej ocena

Rozdział V. Procesy sędziów III Rzeszy przed sądami Republiki Federalnej
1. Pojęcie naginania prawa w świetle orzecznictwa Trybunału Federalnego (Sprawa sędziów sądu specjalnego Ferbera i Hoffmanna)
2. Sędziowski zamiar bezpośredni naginania prawa jako warunek odpowiedzialności karnej za morderstwo dokonane przez nagięcie prawa–sprawa sędziego Trybunału Narodowego Rehse
2.1. Wyrok Sądu Krajowego w Belinie z 3 lipca 1967 r. skazujący sędziego za naginanie prawa
2.2. Wyrok Sądu Krajowego w Berlinie z 6 grudnia 1968 r. uniewinniający sędziego oskarżonego o naginanie prawa
3. Odwołanie od wyroku Sądu Krajowego w Berlinie z 6 grudnia1968 r. uniewinniającego sędziego

Rozdział VI. Praktyka prokuratury Republiki Federalnej w sprawach zbrodni popełnionych przez sędziów III Rzeszy na przykładach postanowień odmawiających ścigania sprawców
1. Postanowienie Prokuratury przy Sądzie Krajowym w Würzburgu z 29 czerwca 1979 r. o umorzeniu postępowania
2. Zaniechanie osądzenia przewodniczącego policyjnego sądu doraźnego w KL Auschwitz
2.1. Działalność przewodniczącego policyjnego sądu doraźnego w KL Auschwitz
2.2. Ocena zaniechania osądzenia przewodniczącego policyjnego sądu doraźnego w KL Auschwitz
3. Uwagi o wymiarze sprawiedliwości w Republice Federalnej w sprawach zbrodni sądowych popełnionych w III Rzeszy

Rozdział VII. Odpowiedzialność karna sędziów NRD po zjednoczeniu Niemiec
1. Podstawy prawne odpowiedzialności karnej sędziów za naginanie prawa w NRD
2,. Naginanie prawa przez sędziów NRD
3. Zasady odpowiedzialności karnej sędziów NRD za naginanie prawa
4. Ustalenie zasad odpowiedzialności karnej sędziego w orzecznictwie BGH
4. Krytyka orzecznictwa BGH w piśmiennictwie
5. Wyrok skazujący sędziego NRD za przestępne naginanie prawa
6.1. Sędzia i czyny, za które został skazany
6.2. Ocena czynów sędziego jako karalnego naginania prawa
6.3. Zamiar sędziego naginania prawa
6.4. Skazanie sędziego za przestępstwo naginania prawa
7. Odpowiedzialność karna prokuratora za naginanie prawa
8. Wyroki skazujące, których wydanie nie stanowiło sędziowskiego przestępstwa nagięcia prawa
8.1. Wyrok naginający prawo, za którego wydanie sędzia nie ponosi odpowiedzialności
8.2 .Wyroki skazujące na karę pozbawienia wolności, w których nie nagięto prawa
9. Karanie obywateli pragnących wyjechać z NRD w ocenie Trybunału Federalnego
10. Porównanie sądowego bezprawia w NRD z bezprawiem III Rzeszy dokonane przez BGH

Rozdział VIII. Sędziowska nieświadomość bezprawności a zamiar naginania prawa jako węzłowe problemy dogmatyczne i aktualny stan poglądów doktryny o warunkach karalności za Rechtsbeugung
1. Sędziowska nieświadomość bezprawności orzeczenia
1.1. Znaczenie prawne nieświadomości bezprawności
1.2. Sędziowska nieświadomość naginania prawa w świetle teorii subiektywnej i obiektywnej
1.3. Naginanie prawa jako otwarty typ przestępstwa
1.4. Nieświadomość sędziego , że nagina prawo, jako okoliczność nieistotna
1.4.1. Helmut Begemann
1.4.2. Manfred Seebode, Jörg Friedrich
1.5. Nieświadomość bezprawności a błąd w subsumcji
1.5.1. Günter Spendel
1.5.2. Peter Seemann, Hans-Ludwig Schreiber
1.6. Naginający prawo „sprawcy z przekonania” i „sprawcy w błędzie” codo prawa–Ursula Schmidt-Speicher
1.7. Błąd co do znamienia sędziowskiego czynu zabronionego a nieświadomość bezprawności naginania prawa
2. Sędziowski zamiar naginania prawa
2.1.Zamiar bezpośredni jako konieczny warunek odpowiedzialności sędziego
2.2. Zamiar ewentualny jako wystarczający dla odpowiedzialności karnej sędziego
2.3. Treść zamiaru ewentualnego naginania prawa
2. Aktualny stan doktryny

Rozdział IX. Nazistowskie prawo karne w Austrii w latach 1938–1945 i odpowiedzialność prawników za jego stosowanie
1. Prawo karne III Rzeszy i jego obowiązywanie w Austrii po anszlusie
2. Stosowanie prawa karnego przez sędziów w „Landzie Austria”
3. Podstawy prawne odpowiedzialności karnej nazistowskich sędziów i prokuratorów w powojennej Austrii
3. Postępowania karne przeciwko nazistowskim sędziom i prokuratorom
4.1. Moc wiążąca prawa III Rzeszy
4.2. Procesy sądowe przeciwko sędziom i prokuratorom
4. Model austriacki odpowiedzialności karnej sędziów i prokuratorów za niesprawiedliwość

Rozdział X. Odpowiedzialność sędziego za niesprawiedliwość według prawa polskiego
1. Kształtowanie się odpowiedzialności sędziego za niesprawiedliwe wyrokowanie w I Rzeczypospolitej
2. Zasady odpowiedzialności sędziów po upadku I Rzeczypospolitej
2. Wyrok w procesie brzeskim jako przykład sędziowskiej niesprawiedliwości
4. Odpowiedzialność sędziego i prokuratora w kodeksie karnym z 1932 r.

Rozdział XI. Stosowanie komunistycznego prawa karnego w Polsce od1944 r.
1. Prawo karne Polski Ludowej i „ochrona demokratycznego ustroju Państwa” –sądowe karanie za przynależność do „nielegalnych organizacji”
1.1. Podstawy prawne karania
1.2. Sądowe karanie za branie udziału w organizacjach „mających na celu obalenie demokratycznego ustroju Państwa Polskiego”–bezprawie komunistyczne a nazistowskie
1.3. Sędziowska determinacja w karaniu
1.4. Sędziowskie przekonanie o karygodności zaniechania denuncjacji
2. Ocena prawnokarna sędziowskiego karania

Rozdział XII. Karanie za „przestępstwa szczególnie niebezpieczne w okresie odbudowy Państwa”
1. Terror sądów wojskowych i nowi sędziowie
2. Karanie sprawców przestępstw „szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa”
3. Społeczna szkodliwość czynu jako racja karania
3.1. Społeczna szkodliwość czynu
3.2. Przestępstwo kontrrewolucyjne
3.3. Rozpowszechnianie fałszywych wieści jako przygotowanie do zmiany ustroju
4. Przepisy karne jako narzędzia ochrony państwowej gospodarki
5. Karanie za wrogą propagandę
6. Prawnokarna ochrona symboli komunistycznych
7. Skazania za faszyzację życia państwowego w II RP
8. Karanie za mówienie o karaniu

Rozdział XIII. Pojęcie mordu sądowego i odpowiedzialność karna sędziów i prokuratorów za jego popełnienie
1. Mord sądowy jako określenie skazania niewinnego oskarżonego
1.1. Nadużycie sędziowskiej władzy w skazaniu na karę śmierci
1.2. Sądowy mechanizm mordu
1.3. Skazania rzekomychkonspiratorów w wojsku
2. Uzasadnienie kwalifikacji prawnokarnej mordu sądowego
3. Racje sędziów podniesione na obronę swych wyroków
4. Ocena wyroków
5. Wyrok sądu wojskowego oparty na faktach prawdziwych
6. Odpowiedzialność karna prokuratorów

Rozdział XIV. Odpowiedzialność sędziów i prokuratorów za zbrodnie sądowe okresu stalinowskiego w realiach współczesności
1. Odpowiedzialność karna prokuratora żądającego kary śmierci dla oskarżonego
2.Odpowiedzialność karna prokuratora i sędziego za skazanie na karę śmierci za rzekomy sabotaż
3. Odpowiedzialność karna sędziego za skazanie oskarżonego o przygotowanie do zmiany przemocą ustroju i rozpowszechnianie fałszywych wiadomości
4. Sędziowski immunitet

Rozdział XV. Odpowiedzialność sędziów i prokuratorów stanu wojennego w realiach współczesności
1. Skazania za czyny popełnione przed ogłoszeniem dekretu o stanie wojennym w „Dzienniku Ustaw” datowanym 14 grudnia 1981 r.
1.1. Stan prawny
1.2. Skazanie za czyn nie stanowiący przestępstwa w czasie jego popełnienia jako przykład retroaktywnego stosowania dekretu o stanie wojennym
2. Skazania wypaczające prawo
3. Sędziowska świadomośćbezprawności wypaczania prawa
4. Zasada prawna wyłączająca odpowiedzialność sędziów stanu wojennego za wypaczanie prawa
5. Konsekwencje zasady prawnej wyłączającej odpowiedzialność sędziów stanu wojennego za wypaczanie prawa i jej ocena w świetle wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego
6. Wypaczenie prawa w stanie wojennym i odpowiedzialność sędziów
7. Epilog postępowania w sprawie sędziów i prokuratorów stanu wojennego

Rozdział XVI. Wypaczanie prawa jako przestępstwo sui generis –postulat e lege ferenda
1.Zbrodnia sądowa w poglądach doktryny
2. Przestępstwo wypaczenia prawa – crimen laesae iustitiae –postulat de lege ferenda
3. Uzasadnienie postulatu - uwagi ogólne
4. Umyślne wypaczanie prawa – przestępstwo sui generis
5. Sprawca przestępstwa wypaczenia prawa
6. Pojęcie wypaczenia prawa
6.1.Istota wypaczania prawa
6.2. Zwykłe–tolerowane niebezpieczeństwo powstania szkody w sprawiedliwości
6.3. Wypaczenie prawa jako stwarzające nietolerowalne niebezpieczeństwo dla sprawiedliwości
6.4. Wypaczanie prawa w realiach współczesności
7. Poważna szkoda w sprawiedliwości jako skutek wypaczenia prawa
7.1. Funkcja pojęcia poważnej szkody wyrządzonej sprawiedliwości
7.2. Pojęcie sprawiedliwości
7.3. Poważna szkoda w sprawiedliwości
8. Sędziowski zamiar wypaczenia prawa
9. Sędzia wypaczający prawo a jego przekonanie, że prawo stosuje

Zakończenie
Die strafrechtliche Verantwortung der Richter und Staatsanwälte für Justizverbrechen nach dem Nürnberger, deutschen, österreichischen und polnischen Recht – Zusammenfassung
Bibliografia

532 strony, Format: 17.0x24.5cm, oprawa twarda

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.