Audiowizualne usługi medialne
Reglamentacja w warunkach konwersji cyfrowej
Monografia odnosi się do
aspektów prawnych podejmowania działalności audiowizualnej w nowych warunkach
regulacyjnych po zmianie ustawy o radiofonii i telewizji.
W publikacji znajdują się m.in.
rozważania na temat:
czy dotychczasowy system reglamentacji dostępu do rynku audiowizualnych usług
medialnych (koncesja i rejestr) jest aktualny w obliczu przemian technologicznych i
społecznych związanych z procesami cyfryzacji,
czym jest widmo radiowe w ujęciu prawnym i dlaczego podlega reglamentacji,
charakterystyki prawnej nowych usług, jak DVB-H czy Smart TV.
Przedstawione analizy uzupełniono przykładami najnowszego orzecznictwa sądów
krajowych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Publikacja jest przeznaczona zarówno dla użytkowników rynku mediów, jak i praktyków
prawa mediów, ekspertów oraz pracowników instytucji publicznych. Będzie przydatna
także dla nowych podmiotów świadczących lub planujących świadczenie usług
nadawczych w internecie, jak również dla osób zajmujących się omawianą tematyką w
pracy dydaktycznej i naukowej.
Spis treści:
Wykaz skrótów
Wstęp
Część pierwsza Zagadnienia ogólne
1. Uwagi wstępne
1.1. Media audiowizualne w obliczu zmian społecznych
1.2. Oddziaływanie mediów audiowizualnych na sferę publiczną
2. Relacja państwo - media w wybranych systemach medialnych
2.1. Model śródziemnomorski - spolaryzowany pluralizm
2.2. Model północno-środkowoeuropejski (demokratyczny korporacjonizm)
2.3. Model północnoatlantycki - liberalny
2.4. Francja - model mieszany
3. Schemat ekonomicznego ujęcia reglamentacji rynku mediów audiowizualnych
3.1. Przedmiot reglamentacji w ujęciu ekonomicznym
3.2. Reglamentacja rynku mediów w ekonomicznej analizie prawa według R.H. Coase‘a
3.3. Zakres i cel regulacji mediów audiowizualnych
3.4. Media audiowizualne jako element gospodarki europejskiej
3.4.1. Definicja usług audiowizualnych
3.4.2. Media audiowizualne w systemie prawa europejskiego
3.4.3. Pojęcie usług audiowizualnych w prawie europejskim
3.4.4. Polityka audiowizualna UE jako element polityki kulturalnej
3.5. Widmo radiowe jako przedmiot reglamentacji. Dobro publiczne
3.5.1. Europejskie podejście do reglamentacji widma radiowego
3.5.2. Reglamentacja krajowa widma radiowego w wybranym orzecznictwie Europejskiego
Trybunału Sprawiedliwości
4. Podsumowanie
Część druga Reglamentacja mediów audiowizualnych w Polsce
1. Uwagi wstępne
1.1. Polska polityka audiowizualna w obszarze reglamentacji
1.2. Polityka audiowizualna w systemie prawa polskiego
1.2.1. Zakres przedmiotowy polityki audiowizualnej
1.2.2. Regulacja obszarów software i hardware w Polsce
2. Formy reglamentacji usług na rynku mediów audiowizualnych
2.1. Koncesja, zezwolenie, rejestr. Krótka charakterystyka
2.1.1. Koncesje
2.1.2. Zezwolenia
2.1.3. Rejestry
3. Instytucje reglamentacji rynku mediów audiowizualnych w Polsce
3.1. Reglamentacja rynku audiowizualnego w Polsce. Podstawy prawne
3.1.1. Uzasadnienie prawne reglamentacji w mediach audiowizualnych
3.1.2. Charakterystyka prawna polskiej reglamentacji działalności audiowizualnej.
Przegląd regulacji
3.2. Rezerwacja wolnych częstotliwości w procesie reglamentacji mediów audiowizualnych
w Polsce. Hardware i harmonizacja
3.3. Zezwolenie w reglamentacji usług telekomunikacyjnych. Hardware
3.4. Wpis do rejestru jako instrument regulacyjnej roli administracji publicznej w
dziedzinie mediów audiowizualnych w Polsce
3.4.1. Rejestr przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Hardware
3.4.2. Rejestr programów rozprowadzanych i programów rozpowszechnianych w systemie
teleinformatycznym. Software
4. Kwalifikacja prawna koncesji radiowo-telewizyjnej w polskim systemie prawa
mediów
4.1. Koncesjonowanie działalności audiowizualnej wobec praw i wolności konstytucyjnych
4.2. Charakterystyka koncesji radiowo-telewizyjnej
4.3. Koncesja jako sposób realizacji zadań klasycznej administracji
porządkowo-reglamentacyjnej w sferze gospodarczej
4.4. Problematyka zmiany decyzji koncesyjnej
4.5. Problematyka rekoncesjonowania
4.6. Problematyka kwalifikacji prawnej ogłoszenia Przewodniczącego KRRiT w sprawie
możliwości uzyskania koncesji telewizyjnej
4.7. Przetarg jako etap rozstrzygnięcia koncesyjnego
4.8. Zagadnienie opłaty koncesyjnej w kontekście postanowień Konstytucji RP
5. Publiczne prawa podmiotowe w obszarze reglamentacji
6. Podsumowanie
Część trzecia Reglamentacja usług audiowizualnych w warunkach cyfrowych
1. Uwagi wstępne
1.1. Czy po nowelizacji implementacyjnej rozpowszechnianie programów telewizyjnych wymaga
koncesjonowania?
1.2. Procedura rejestru programów rozpowszechnianych w systemach teleinformatycznych oraz
programów rozprowadzanych. Regulacja software czy hardware?
2. Czy koncesja jest instrumentem przyznawania praw specjalnych w warunkach
rozpowszechniania naziemnego cyfrowego?
3. Czy misja publiczna jako zadanie publiczne może być przedmiotem koncesjonowania?
3.1. Misja publiczna
3.2. Koncesjonowanie programów wyspecjalizowanych nadawcy publicznego
3.3. Finansowanie koncesjonowanej audiowizualnej działalności misyjnej
3.4. Korzystanie z widma radiowego
3.5. Koncesja służby publicznej w działalności audiowizualnej
4. Zagadnienie delokalizacji w dziedzinie mediów audiowizualnych
5. Problematyka reglamentacji działalności nadawczej w nowych technologiach na
przykładzie usług telewizji komórkowej DVB-H i Smart TV
5.1. Definicja usługi
5.2. Podmiot regulacji
5.3. Przedmiot regulacji
5.4. Problemy reglamentacyjne
6. Podsumowanie
Uwagi końcowe
1. Ulotna teoria
2. Treść a infrastruktura
3. Środki prawne
4. Współpraca w realizacji misji publicznej
5. Nowe zadania
Źródła praw
Orzecznictwo
Bibliografia
356 stron, Format: 13.0x20.5cm, oprawa twarda
