Egalitaryzacja szans kształcenia młodzieży jako problem społeczny III
Rzeczypospolitej
Kamila Słupska jako precyzyjny badacz nierówności społecznych i ich subiektywnych
korelatów pojawiających się w sferze poszczególnych stanów i sytuacji, tj.
położenia społecznego wybranych jednostek i grup społecznych w Polsce, nawiązuje do
popularnych orientacji egalitarnych, pozostających w kręgu cywilizacji zachodniej,
które zaczęły się bardzo wyraziście pojawiać w okresie ekspansji edukacyjnej
szkolnictwa wyższego w Europie, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Australii i
Nowej Zelandii.
Umasowieniu egalitaryzmu w obrębie szkolnictwa wyższego przyświecają – jak wiemy
– trzy podstawowe cele:
Ekonomiczny, tj. wiara i przekonanie, iż rozszerzenie dostępu do szkół
wyższych powiększy ogólną wartość ludzkiego/społecznego kapitału.
Charakterystyczną cechą tego podejścia, propagującego umasowienie szkolnictwa
wyższego, jest łączenie (przekształcanie) inwestycji w kapitał ludzki, stymulujący
wzrost ekonomicznej wartości i wydajności pracy.
Tym samym staje się możliwe – w sferze polityki społecznej – ograniczenie
tradycyjnej marginalizacji edukacyjnej wśród reprezentantów niektórych środowisk
społecznych.
Kolejnym celem staje się: Respektowanie praw jednostek i grup społecznych.
Sprawiedliwość edukacyjna wymaga, aby każdy osobnik dysponował możliwością
kształcenia się wedle własnych oczekiwań, aspiracji oraz uzdolnień. Żadna zatem
dyskryminacja z racji płci, wieku, pochodzenia społecznego bądź etnicznego, a także
statusu materialnego nie powinna mieć racji bytu we współczesnym społeczeństwie
postindustrialnym.
I trzeci (ostatni) cel to: Kształtowanie dla/ku demokracji. Zgodnie z
tym przekonaniem, zakłada się, iż system edukacyjny powinien dostarczyć wszystkim
obywatelom równe szanse przyswajania kultury/dorobku ludzkiej cywilizacji (w tym
oczywiście dziedzictwa kulturowego danego narodu). Wiedza ta bowiem przygotowuje
jednostkę do pełnienia roli obywatela demokratycznego społeczeństwa […].
Podjęte przez autorkę przedsięwzięcie powinno ułatwić pedagogom, psychologom czy
też socjologom, a także politykom społecznym, podejmowanie w trudnym okresie zmiany
społecznej kolejnych nowych prac badawczych i programów rehabilitacji społecznej typu
active research, które w wyniku podjętych badań i analiz uwiarygodniają formułowanie
praktycznych wniosków dla odpowiednio wyspecjalizowanych instytucji społecznych. Są one
również ważne i użyteczne w działalności nieformalnych kreatorów zróżnicowanych
(w tym również żywiołowych) procesów socjalizacyjno-wychowawczych.
170 stron, Format: 24.0x17.0cm, oprawab miękka