Nie chcę spać sam. Kino Tsai Ming-Lianga to jedna z pierwszych
na świecie pozycji książkowych poświęconych twórczości reżysera. Autorzy sytuują
filmy Tsaia na ogólnym tle kinematografii Tajwanu, uwzględniając współczesny kontekst
społeczno-ekonomiczny Republiki Chińskiej i specyfikę zachodniej recepcji filmów
azjatyckich. Analizują sposób budowania przestrzeni ekranowej, prowadzenia narracji,
wykorzystania dźwięku i montażu. Korzystają przy tym - między innymi -
z narzędzi teoretycznych wypracowanych przez Jeana Baudrillarda, Michela Chiona,
Fredrica Jamesona czy Jacques’a Lacana. Na książkę składa się dziesięć esejów
oraz obszerny wywiad z reżyserem.
Tsai Ming-Liang urodził się w 1957 roku w Malezji,
w rodzinie chińskich imigrantów. Pod koniec lat siedemdziesiątych przeniósł się
na Tajwan i zamieszkał w Tajpej, gdzie ukończył studia na Chinese Culture
University. W 1982 roku zadebiutował filmem "Buntownicy neonowego boga".
Począwszy od 1994 roku, kiedy to na MFF w Wenecji otrzymał Złotego Lwa za
"Vive l’amour", Tsai pozostaje jednym z ulubieńców jurorów, krytyków
i publiczności wszystkich najważniejszych festiwali filmowych w Europie
(Srebrny Niedźwiedź za "Rzekę" na MFF w Berlinie w 1997 roku,
nagroda FIPRESCI za "Dziurę" na MFF w Cannes w 1998 roku, kolejny
Srebrny Niedźwiedź i nagroda im. Alfreda Bauera za "Kapryśną chmurę"
w 2005 roku).
Wpływ na styl i artystyczne wybory Tsaia wywarli europejscy twórcy kina
autorskiego tacy jak François Truffaut, Michelangelo Antonioni, Rainer Werner Fassbinder
czy Robert Bresson. Jego filmy oglądać można jako jedno spójne, hipnotyczne dzieło,
w którym w różnych odsłonach powraca postać Hsiao-kanga (Lee Kang- sheng)
– swoistego alter ego reżysera.
Film to dla mnie przede wszystkim obrazy, nie opowieści. Staram się komponować
ujęcia tak, by były jak nieruchome spojrzenia" (Tsai Ming-Liang).
304 strony, oprawa miękka