HISTORIA STAROŻYTNEGO BLISKIEGO WSCHODU OK.3000-323 P.N.E. DE MIEROOP M. VAN Księgarnia

Książka w jasny i zwięzły sposób przedstawia historię wielokulturowych cywilizacji Bliskiego Wschodu, omawiając zarówno wydarzenia polityczne i historyczne, jak i zagadnienia kulturowe oraz socjologiczne.

Narracja rozpoczyna się w chwili pojawienia się pisma, około 3000 przed Chr., obejmując dzieje od powstania pierwszych miast w Mezopotamii, poprzez rozwój królestw babilońskiego i hetyckiego, po imperia Asyryjczyków i Persów. Jej koniec wyznaczają zmiany wywołane na Bliskim Wschodzie przez podboje Aleksandra Macedońskiego.

Przystępny wywód opatrzono mapami i ilustracjami, podano także bogaty wybór przekładów bliskowschodnich tekstów. W każdym rozdziale zwrócono również uwagę na zagadnienia kluczowe dla badań historycznych bądź zamieszczono informacje na temat, na przykład, korzystania z Biblii jako źródła historycznego, fragmenty Eposu o Gilgameszu bądź asyryjskich roczników królewskich, których zadaniem jest ułatwienie możliwie pełnego zrozumienia tekstu.

Marc Van De Mieroop wykłada historię starożytnego Bliskiego Wschodu na Uniwersyetecie Columbia w Nowym Jorku oraz na Uniwersytecie Oxfordzkim.

Niniejsze opracowanie w pełni zasługuje na miejsce w księgozbiorach historyków starożytności i archeologów, z pewnością zajmie też poczesne miejsce na listach lektur do kursów z dziejów Mezopotamii

Norman Yoffee, Uniwersytet Michigan

Wprowadzenie do historii Iraku i azjatyckiego Bliskiego Wschodu Marca Van De Mieroopa jest godne polecenia studentom rozpoczynającym studia w zakresie historii starożytnej, archeologii Azji Zachodniej i starożytnych dziejów Bliskiego Wschodu w ogóle, a także wszystkim, którzy szukają aktualnego, sumarycznego omówienia tego, co się wydarzyło, zanim na arenie dziejów pojawili się Grecy.

„Times Higher Education Supplement”

Nie znam żadnego, podobnych rozmiarów podręcznika, który mógłby się równać z książką Van De Mieroopa pod względem kompetencji filologicznej, metody historiograficznej i jasności wywodu.

Mario Liverani, „Orientalia”

Spis treści

Wykaz ilustracji
Wykaz tabel
Wykaz map
Wykaz ramek
Wykaz dokumentów
Przedmowa do wydania drugiego
Przedmowa do wydania pierwszego
Podziękowania
Od autora

1. Uwagi wstępne
1.1 Czym jest starożytny Bliski Wschód?
1.2 Źródła
1.3 Geografia
1.4 Rozwój prehistoryczny

Część I
Państwa-miasta

2. Początki – fenomen Uruk
2.1 Powstanie miast
2.2 Rozwój pisma i administracji
2.3. Ekspansja Uruk
2.4 Pokłosie Uruk

3. Rywalizacja miast-państw – okres wczesnodynastyczny

3.1 Źródła pisane i ich znaczenie w badaniach historycznych
3.2 Rozwój sytuacji politycznej w południowej Mezopotamii
3.3 Bliski Wschód poza granicami Babilonii
3.4 Społeczeństwo wczesnodynastyczne
3.5 Kultura piśmienna

4. Polityczna centralizacja pod koniec III tysiąclecia

4.1 Królowie Akadu
4.2 Trzecia dynastia z Ur

5. Bliski Wschód na początku II tysiąclecia

5.1 Koczownicy i ludność osiadła
5.2 Babilonia
5.3 Asyria i Wschód
5.4 Mari i Zachód

6. Rozwój państw terytorialnych na Bliskim Wschodzie w pierwszych wiekach II tysiąclecia

6.1 Szamszi-Adad i Królestwo Górnej Mezopotamii
6.2 Babilon Hammurabiego
6.3 Królestwo starohetyckie
6.4 „Ciemny wiek”

Część II
Państwa terytorialne

7. Klub wielkich potęg

7.1 System polityczny
7.2 Stosunki polityczne: dyplomacja i handel
7.3 Regionalna rywalizacja: wojny
7.4 Wspólne ideologie i organizacja społeczna

8. Zachodnie państwa pod koniec II tysiąclecia

8.1 Mitanni
8.2 Królestwo nowohetyckie
8.3 Syro-Palestyna

9. Kasyci, Asyryjczycy i Elamici

9.1 Babilonia
9.2 Asyria
9.3 Królestwo średnioelamickie

10. Załamanie się regionalnego systemu

10.1 Wydarzenia
10.2 Interpretacja
10.3 Skutki

Część III
Imperia

11. Bliski Wschód na początku I tysiąclecia

11.1 Państwa wschodnie
11.2 Zachód

12. Powstanie Asyrii