Dzieje Teatru Rapsodycznego ukazują losy polskiej kultury i polskich twórców w
zetknięciu z polityką kulturalną PRL-u, szczególnie w czasach stalinowskich.
Likwidacja Teatru Rapsodycznego w 1953 roku to jedna z najbardziej dotkliwych strat, jaką
teatr polski poniósł w walce o zachowanie własnego oblicza i stylu. Historia
Mieczysława Kotlarczyka i jego zespołu stwarza okazję nie tylko do przywołania tamtych
lat, lecz także do zrozumienia ówczesnych dramatów artystów, którym przyszło żyć i
tworzyć w czasach zniewolenia.
Jacek Popiel – historyk literatury i teatrolog, pracownik naukowy
Uniwersytetu Jagiellońskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika
Solskiego. Jest autorem książek oraz artykułów poświęconych głównie historii
dramatu i teatru polskiego XX wieku. Jego najważniejsze publikacje to: Sztuka dramatyczna
Karola Huberta Rostworowskiego (Wrocław 1990), Dramat a teatr polski dwudziestolecia
międzywojennego (Kraków 1995), Historia dramatu. Antyk – Średniowiecze (Kraków 1996,
II wyd. 2002). Pod jego redakcją ukazało się kilka książek, m.in.: Dramat i teatr
modernistyczny (Wrocław 1992), Dramat i teatr dwudziestolecia międzywojennego (Wrocław
1992), Krakowska Szkoła Teatralna (t. 1 Kraków 1995, t. 2 1996), Mieczysław Kotlarczyk,
Karol Wojtyła. O Teatrze Rapsodycznym (Kraków 2001), Kształcenie aktora. Tradycja i
współczesność (Kraków 2004)
362 stron, B5, oprawa twarda