W XX wieku przestępczość zorganizowana stała się jednym z
najniebezpieczniejszych fenomenów przestępczych, a zarazem jednym z najpoważniejszych
wyzwań dla współczesnego prawa karnego.
Jednak zjawisko organizowania się ludzi w celu popełnienia wspólnie
przestępstwa ma długą historię, podobnie jak regulacje prawne służące zwalczaniu
takich zjawisk.
Autorka podejmuje próbę ukazania rozwoju prawnokarnych sposobów rekacji
na zorganizowane zjawiska przestępcze w XIX i XX wieku na ziemiach polskich (pod rządami
kodyfikacji zaborcznych, w pierwszym polskim kodeksie karnym z 1932 roku oraz po drugiej
wojnie światowej), przedstawiając w tle rozwój zorganizowanych form przestępczości o
charakterze politycznym w ówczesnej Europie.
Analiza ewolucji prawa karnego w podejściu do problemu zorganizowanej
aktywności przestępczej prowadzi do interesujących wniosków na temat rozwoju prawa
karnego w omawianym okresie, a także ujawnia pojawiające się w ostatnich latach
tendencje do kontrowersyjnego upraszczania zasad odpowiedzialności karnej w przypadku
sprawców przynależących do struktur przestępczych, a tym samym powracania do
rozwiązań charakteryzujących prawo karne na przełomie XVIII i XIX wieku.
168 stron, B5, miękka oprawa