Oto zbiór rozmaitości, czasem zaangażowanych, a czasem stworzonych dla
rozrywki, na temat absolutu, ognia, wymyślonej astronomii, katedralnych skarbców, wysp
zaginionych, pisarstwa Victora Hugo, recepcji Joyce’a w epoce faszyzmu, utopii i
przysłów, Wikileaks, zawoalowanych form cenzury itd.
Nie jest do końca dziełem przypadku, że zbiór otrzymał nazwę od
pierwszego tekstu. Tematem wymyślania wroga autor zajął się całkiem niedawno w swej
najnowszej powieści Cmentarz w Pradze, a doświadczenie pokazuje, że ów przewrotny
mechanizm nadal działa w najlepsze. Aby trzymać narody w ryzach trzeba wciąż
wymyślać wrogów i przypisywać im cechy wzbudzające lęk i odrazę.
Umberto Eco, jeden z najsłynniejszych naukowców i pisarzy
współczesnych, urodził się w Alessandrii w Piemoncie w 1932 roku. Wykładał na
uniwersytetach w Turynie i Mediolanie, obecnie jest profesorem Uniwersytetu w Bolonii. Do
najważniejszych jego prac eseistycznych należą: Dzieło otwarte. Forma i
nieokreśloność w poetykach współczesnych, Nieobecna struktura, Lector in fabula:
współdziałanie w interpretacji tekstów narracyjnych, Semiologia życia codziennego,
Interpretacja i nadinterpretacja, Pięć pism moralnych, W poszukiwaniu języka
uniwersalnego. Zainteresowanie estetyką zaowocowało m.in. Sztuką i pięknem w
średniowieczu, a teorią literatury – Sześcioma przechadzkami po lesie fikcji. Jako
autor błyskotliwych tekstów publicystycznych dał się Eco poznać w zbiorach: Diariusz
najmniejszy oraz Zapiski na pudełku od zapałek (trzy tomy). Prawdziwą sławę
przyniosły mu powieści: Imię róży (jeden z największych bestsellerów w historii
literatury), Wahadło Foucaulta, Wyspa dnia poprzedniego, Baudolino oraz Tajemniczy
płomień królowej Loany. W latach 2004 i 2007 opublikował pod swoją redakcją
Historię piękna i Historię brzydoty, które w Polsce, wydane nakładem Domu
Wydawniczego REBIS, stały się wielkimi hitami. Uzupełnieniem tych dwóch tomów jest
wydane przez REBIS w roku 2009 Szaleństwo katalogowania.
344 strony, Format: 15.0x23.0cm, oprawa twarda z obwolutą
