Wiedza ma podstawowe znaczenie dla rozwoju gospodarczego w XXI wieku. W
obecnych czasach działalność ekonomiczna nie polega wyłącznie na przetwarzaniu
surowców na użyteczne produkty, tak jak miało to miejsce w XIX i XX wieku. W gospodarce
opartej na wiedzy chodzi o to, aby nauczyć się przetwarzać zasoby w sposób, który
zapewnia wyższy zwrot z inwestycji.
Na początku XXI wieku przed polską oświatą pojawiają się następujące
wyzwania:
Ukształtowanie zasobów ludzkich dla polskiej gospodarki,
które będą w stanie w najbliższych dziesięcioleciach nadrobić kilkusetletnie
zapóźnienie cywilizacyjne Polski. Przygotowanie młodych ludzi zamieszkujących tereny
wiejskie do funkcjonowania w gospodarce usługowej, zawodach nierolniczych i środowisku
zurbanizowanym. Systemy oświaty na całym świecie, także w Polsce, muszą kształcić
obywateli przygotowanych do pracy w sektorze usług. Model oświaty, jaki znamy z
przeszłości, był kształtowany na potrzeby gospodarki industrialnej. Wymaga to
kształcenia w zakresie umiejętności pracy zespołowej, zarządzania informacją,
krytycznego myślenia oraz wykorzystania różnych narzędzi informatycznych Duża
mobilność współczesnych społeczeństw, liberalizacja rynków pracy i handlu
wystawiają osoby wychowane w lokalnych kulturach na kontakt z przedstawicielami innych
narodowości, ras i wyznań.
Spis treści:
Wstęp
Część I: Wiedza jako zasób systemu oświaty
Rozdział 1. Gospodarka oparta na wiedzy a oświata
1.1. Definicja gospodarki opartej na wiedzy
1.2. Cechy gospodarki opartej na wiedzy
1.3. Inwestowanie w wiedzę
1.4. "Społeczeństwo oparte na wiedzy" a oświata
Rozdział 2. Wiedza jako obiekt zarządzania w oświacie
2.1. Istota, definicje i rodzaje wiedzy
2.2. Rodzaje wiedzy (know-x)
2.3. Cechy wiedzy
2.4. Wiedza a informacja
2.5. Wiedza ukryta (tacit knowledge)
2.6. Wiedza kolektywna
2.7. Umiejętności - kompetencje - kwalifikacje
2.8. Ontologia wiedzy w oświacie
Część II: Instrumenty zarządzania wiedzą w oświacie
Rozdział 3. Teoretyczne podstawy zarządzania wiedzą
3.1. Historia koncepcji zarządzania wiedzą
3.2. Istota i definicja zarządzania wiedzą
Rozdział 4. Doskonalenie zawodowe w kontekście zarządzania wiedzą
4.1. Zarządzanie wiedzą osobistą
4.2. Koncepcja organizacji uczącej się
4.3. Szkoła jako organizacja ucząca się
4.4. Zagadnienia związane z kształceniem ustawicznym nauczycieli w Polsce
4.5. Działalność i oferta ośrodków doskonalenia nauczycieli w Polsce w świetle
badań własnych
4.6. Szkolenia dla osób pełniących stanowiska kierownicze w oświacie
4.7. Polskie zasoby internetowe dotyczące oświaty
Rozdział 5. Tworzenie i ochrona wiedzy w oświacie
5.1. Innowacyjność w oświacie
5.2. Twórczość jako warunek niezbędny innowacyjności
5.3. Ogólne uwarunkowania badań naukowych w oświacie
5.4. Badania naukowe nad oświatą w świetle badań własnych
5.5. Ogólne uwarunkowania ochrony wiedzy
5.6. Ochrona wiedzy w oświacie a zarządzanie wiedzą
Rozdział 6. Procesy zarządzania wiedza w oświacie
6.1. Kodyfikacja i personalizacja wiedzy
6.2. Dzielenie się wiedzą
6.3. Pomiar kapitału intelektualnego
6.4. Środowisko pracy (sprzyjające tworzeniu i wymianie wiedzy)
6.4.1. Środowisko społeczne
6.4.2. Jakość nauczania a wielkość klasy
6.4.3.Znaczenie przestrzeni fizycznej dla zarządzania wiedzą w oświacie
6.5. Przywództwo w zarządzaniu wiedzą
Część III: Diagnoza i narzędzia zarządzania wiedzą
Rozdział 7. Zarządzanie wiedzą w polskiej oświacie - prezentacja wyników
badań własnych
7.1. Zakres badań
7.2. Cele i metoda badań
7.3. Opis próby
7.4. Diagnoza zarządzania wiedzą w polskiej oświacie
Rozdział 8. Narzędzia i rekomendacje służące lepszemu zarządzaniu wiedzą w
oświacie
8.1. Doskonalenie zawodowe
8.2. Motywowanie do dzielenia się wiedzą
8.3. Wspieranie innowacyjności w oświacie
8.4. Pomiar kapitału intelektualnego na przykładzie szkoły
8.5. Poprawa jakości przywództwa w oświacie
8.6. Jakość fizycznego środowiska pracy
8.7. Strategie zarządzania wiedzą
Zakończenie
Bibliografia
Spis tabel
Spis wykresów
Dodatek A
325 stron, oprawa miękka
