Agenda-setting to teoria i metoda badawcza stworzona w latach
siedemdziesiątych XX w. przez amerykańskich badaczy: prof. M.McCombsa i D.Shawa.
Celem badań jest poszukiwanie korelacji zachodzących pomiędzy
eksponowanymi przez media masowe wydarzeniami, a postrzeganiem ich jako najważniejsze
przez opinię publiczną.
Książka Ustanawianie agendy mediów podczas kampanii wyborczych to jedne z
pierwszych studiów empirycznych nad komunikowaniem politycznym w Polsce.
Autor ukazuje w niej proces agenda-setting z perspektywy określanej przez
twórców teorii jako „masowe przekonanie”. Ten typ badań nie analizuje wpływu
mediów na agendę konkretnych jednostek, ale dowodzi możliwości ich oddziaływania na
przenoszenie ważności wybranych kwestii eksponowanych w mediach w opinii części
społeczeństwa. Analizie poddane zostały relacje medialne z kampanii wyborczych
(parlamentarnej i prezydenckiej) 2005 r. Ze względu na specyfikę kalendarza wyborczego
obie kampanie odbywały się niemal równolegle. Wpływało to w zasadniczy sposób na ich
przebieg, rezultaty i sposób relacjonowania przez dziennikarzy wieczornych audycji
informacyjnych trzech największych stacji telewizyjnych w Polsce.
W publikacji zaprezentowano zarówno teoretyczny jak i praktyczny aspekt
badań nad agenda-setting.
Spis treści:
Rozdział I. Agenda-setting — rozwój badań i ich perspektywy
1.1. Miejsce agenda-setting wśród teorii komunikowania masowego
1.1.1. Agenda-setting a rozwój badań nad wpływem mediów
1.1.2. Twórcy agenda-setting i współpracownicy
1.2. Podstawowa aparatura pojęciowa
1.2.1. Źródła teorii
1.2.2. Badania nad agenda-setting
1.2.3. Typologia badań nad agenda-setting
1.2.4. Poziomy agenda-setting
1.2.5. Czynniki wpływające na efekt agenda-setting
1.3. Koncepcje wyrastające z badań nad agenda-setting
1.3.1. Koncepcja zróżnicowanej agenda-setting
1.3.2. Koncepcje uramowienia i primingu
1.4. Słabości i zalety agenda-setting
Podsumowanie
Rozdział II. Uczestnicy komunikowania politycznego w kampaniach wyborczych 2005
r.
2.1. Środowisko kampanijne
2.2. Aktorzy polityczni
2.2.1. Podmioty rywalizacji w wyborach parlamentarnych
2.2.2. Podmioty rywalizacji w wyborach prezydenckich
2.3. Telewizja: główne medium informacyjne w kampanii
2.3.1. Nadawcy na polskim rynku telewizyjnym
2.3.2. Charakterystyka ekonomiczna i rynkowa telewizji
2.3.3. Wieczorne audycje informacyjne jako podstawowy kanał komunikowania politycznego
2.4. Wyborcy: najsłabsze ogniwo procesu
Podsumowanie
Rozdział III. Analiza zawartości wieczornych audycji informacyjnych: TVP1, TVN,
TV Polsat
3.1. Informacje ogólne
3.1.1. Metodologia
3.2. Podstawowe dane liczbowe
3.3. Szczegółowe dane liczbowe
3.3.1. Liczba informacji i czas ich trwania
3.4. Agenda audycji
3.5. Agenda-setting — poziom pierwszy
3.5.1. Agenda medialna
3.5.2. Tematyka trzech pierwszych informacji versus najważniejsze wydarzenie w kraju i na
świecie
3.5.3. Informacje o aktorach politycznych w badanym okresie
3.5.4. Tematyka informacji kampanijnych
3.6. Agenda-setting — poziom drugi
3.6.1. Eksponowanie aktorów politycznych w informacjach
3.6.2. Nagłośnienie aktorów politycznych w agendzie
3.6.3. Opinie o aktorach politycznych
3.7. Sondaże w audycjach informacyjnych
3.8. Zawartość audycji a sondaże i wynik wyborczy — korelacje
3.9. Pozostałe elementy analizy zawartości
3.9.1. Eksperci i charakter ich wypowiedzi
3.9.2. Sposób prezentacji aktorów politycznych
3.9.3. Typy argumentacji i elementy agitacji w wypowiedziach aktorów politycznych
3.9.4. Komentarz dziennikarski
3.9.5. Autorzy informacji
Podsumowanie
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Indeks nazwisk
Summary
Spis rysunków
Spis wykresów
Spis tabel
236 stron, B5, oprawa miękka
