POSTĘPOWANIE KARNE ZBIÓR PRZEPISÓW ORZECZNICTWO I LITERATURA RED. TYLMAN J. Księgarnia

System kamoprocesowy obejmuje, obok stanowiącego jego trzon obszernego, liczącego blisko siedemset artykułów kodeksu postępowania karnego z 1997 roku, ponad sto ustaw, rozporządzeń i umów międzynarodowych, w całości lub przynajmniej w części współokreślających bieg postępowań w sprawach karnych.

Celem niniejszej publikacji jest ułatwienie Czytelnikowi dotarcia do większości tak licznych aktów prawnych i ich aktualnych tekstów, w dokonywaniu zaś prawidłowej interpretacji obowiązujących przepisów pomocne powinny być wskazane orzeczenia Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych oraz podane pozycje literatury procesowej.

Akty prawne ujęto w czterech grupach, określonych w publikacji jako Części.

W pierwszej grupie (Część I) znalazły się te, które mają znaczenie zasadnicze -. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych; wobec ich szerokiego charakteru i związku (bezpośredniego lub pośredniego) z postępowaniem karnym tylko niektórych zawartych w nich postanowień przedstawiono je w formie wyciągów.

Drugą grupę (Część II) stanowią główne źródła polskiego prawa karnego procesowego - przede wszystkim kodeks postępowania karnego i wydane do niego rozporządzenia wykonawcze; ze względu na ich rangę i częstotliwość posługiwania się nimi, odpowiednie teksty podane zostały w całości.

W trzeciej grupie (Część III) pomieszczono znów tylko wyciągi z aktów prawnych, ważnych, ale mających ogólnie luźniejszy związek z postępowaniem karnym, z reguły tylko w części odnoszące się wprost do niego.

W obrębie pierwszych trzech Części kolejność zamieszczania aktów prawnych determinowana była z jednej strony hierarchią ich ważności, z drugiej zaś strony, w miarę możliwości, starano się ujmować je w pewnych blokach tematycznych, problemowych; dotyczy to zwłaszcza Części III.

Wreszcie ostatnia grupa (Część IV) - to akty (rozporządzenia, konwencje, umowy międzynarodowe), zawierające przepisy i postanowienia wyraźnie rzadziej stosowane, o znaczeniu zazwyczaj uzupełniającym system kamoprocesowy, co do których - także ze względu na ramy publikacji - podane zostały w sposób uproszczony tylko ich nazwy, z wskazaniem miejsca pierwotnej publikacji i zaznaczeniem miejsca (ewentualnych) zmian (Dzienniki Ustaw). Umożliwia to zawsze dotarcie do aktualnego tekstu. Rozporządzenia i konwencje ułożone zostały chronologicznie, według dat ich wydania, umowy zaś w kolejności alfabetycznej, według nazwy państwa obcego, z którym Polska zawarła umowę.

Orzecznictwo podane zostało głównie do przepisów kodeksu postępowania karnego, a tylko w ograniczonym zakresie do wybranych innych aktów prawnych.

W stosunku do k.p.k. wskazano większość opublikowanych orzeczeń Sądu Najwyższego, uzupełnionych niektórymi orzeczeniami sądów apelacyjnych - odnoszących się wprost do k.p.k. z 1997 r. Ponadto zamieszczono pewną liczbę orzeczeń wydanych jeszcze do k.p.k. z 1969 r., mających jednak znaczenie dla wykładni i stosowania przepisów obecnie obowiązujących i tak traktowanych w aktualnym piśmiennictwie.

Orzeczenia tej drugiej grupy są zawsze ujmowane oddzielnie i zaznaczone przez podanie przed nimi tekstu: (1969 r.).

Podawane są wyłącznie dane formalne orzeczenia (nazwa sądu, data wydania, sygnatura) oraz miejsce jego publikacji. Wobec konieczności pomijania tez tych orzeczeń (znów ze względu na charakter i ramy publikacji) nie wskazuje się trudniej dostępnych orzeczeń nie publikowanych.

Literatura, z uwagi na głównie praktyczne cele opracowania, znalazła w nim ograniczone miejsce i dotyczy przede wszystkim aktualnego kodeksu. Dość często wszakże wskazuje się także opracowania starsze, które ukazały się pod rządem kodyfikacji poprzedniej, a nawet na gruncie k.p.k. z 1928 r., jeżeli - z różnych względów - zachowały swoją przydatność, przynajmniej w istotnej części.

Na początku fragmentu zawierającego tekst kodeksu postępowania karnego zostały wymienione podręczniki i komentarze, mające z natury zastosowanie do wszystkich przepisów k.p.k. Następnie podano publikacje do poszczególnych działów i rozdziałów kodeksu, wyjątkowo zaś do określonych przepisów, normujących odrębną instytucję procesową, np. nieważności, świadka incognito, albo z innych względów szczególnie istotnych; podano także niektóre pozycje dotyczące instytucji świadka koronnego. Jest jednak dość oczywiste, że piśmiennictwo wiązane bezpośrednio z kodeksem postępowania karnego, w znacznym zakresie, nie tylko pośrednio, zazwyczaj odnosi się też do różnych innych źródeł kamoprocesowych.

Jeżeli w podawanym piśmiennictwie zbiegają się zbiory zwarte i inne pozycje, najpierw, w pierwszym akapicie, podawane są zbiory zwarte (monografie, podręczniki itp,), w drugim zaś artykuły, glosy do orzeczeń sądowych itp. - uporządkowane alfabetycznie, według nazwisk.

W chwili oddawania opracowania do druku możliwe było podanie wskazanych aktów prawnych i obowiązujących tekstów według stanu na dzień l czerwca 2001 r. Jednakże w czasie dokonywania korekt niniejszej publikacji autorzy uaktualnili je, przede wszystkim w związku z uchwaleniem przez parlament po tej dacie kolejnych ustaw bądź nowelizacji dotychczasowych. Ostatecznie przyjąć należy, iż stan prawny został osiągnięty na dzień 15 listopada 2001 roku.

Uaktualnienie do tej daty nastąpiło także w odniesieniu do orzecznictwa i literatury.

Autorzy żywią nadzieję, że przedkładana publikacja spełni swą rolę, ułatwiając - w szczególności praktykom i studentom - poruszanie się w rozległym obszarze źródeł prawa karnego procesowego i wśród podlegających częstym zmianom przepisów.

430 stron, miękka oprawa

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.