Aktywność dyplomacji USA wobec państw członkowskich Unii Europejskiej w latach
2009–2013
Relacje łączące Waszyngton z poszczególnymi stolicami państw członkowskich Unii
Europejskiej zależą w dużej mierze od strategii polityki zagranicznej przyjętej przez
daną administrację amerykańską. W badaniu jakości owych relacji na pierwszy plan
wysuwa się ich polityczny charakter, w sposób naturalny odzwierciedlający wolę zacieśnienia
współpracy z danym sojusznikiem, lub też jej brak. Gesty, takie jak obecność poszczególnych
państw w amerykańskich manifestach politycznych, spotkania polityków najwyższego
szczebla czy też podejmowanie przez Kongres inicjatyw mających znaczenie dla relacji
bilateralnych, mogą być zaliczane do politycznych aspektów więzi łączących
Waszyngton z jego sojusznikami na arenie międzynarodowej. Wnikliwa obserwacja polityki światowej,
w szczególności zaś europejskiej, pozwala stwierdzić, że wyżej wymienione gesty są
oczekiwane i doceniane przez partnerów Stanów Zjednoczonych, a ich rola tuż po zaprzysiężeniu
nowej administracji waszyngtońskiej nie może zostać przeceniona.
Dyskusje towarzyszące kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych oraz wyborom na urząd
głowy państwa przeprowadzonym w listopadzie 2016 r. skłoniły autora prezentowanej książki
do zastanowienia się nad rolą Europy w dyplomacji amerykańskiej, tocząca się w Polsce
debata o przyszłości relacji transatlantyckich spowodowała zaś chęć przeanalizowania
aktywności dyplomacji amerykańskiej wobec państw członkowskich Unii Europejskiej.
Wprowadzenie
Rozdział I. Założenia metodologiczne
Rozdział II. Polityka zagraniczna administracji Baracka Obamy
1. Konstytucyjne uwarunkowania prowadzenia amerykańskiej polityki zagranicznej
1.1. Prezydent
1.2. Kongres
1.3. Sekretarz stanu
1.4. Sąd Najwyższy
2. Sylwetki głównych architektów amerykańskiej dyplomacji w latach 2009–2013
2.1. Prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama
2.2. Sekretarz stanu USA Hillary Clinton
3. Priorytety polityki zagranicznej administracji Baracka Obamy
3.1. Reorientacja amerykańskiej polityki zagranicznej w latach 2009–2013
3.2. „Doktryna” Hillary Clinton
4. Polityka zagraniczna USA wobec poszczególnych państw świata i regionów
geopolitycznych
4.1. Afryka
4.2. Ameryka Północna – Kanada
4.3. Ameryka Środkowa i Południowa
4.4. Australia, Azja i Pacyfik
4.5. Bliski Wschód
4.6. Europa
4.7. Rosja
5. Podsumowanie
Rozdział III. Miejsce państw członkowskich UE w amerykańskich dokumentach o
charakterze manifestów politycznych
1. Państwa Unii Europejskiej w amerykańskich dokumentach o charakterze manifestów
politycznych
1.1. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego USA z 2010 r.
1.2. Narodowa strategia USA w zakresie zwalczania terroryzmu z 2011 r.
1.3. Narodowa strategia wojskowa USA z 2011 r.
2. Sojusznicy europejscy w wybranych wystąpieniach publicznych amerykańskiego prezydenta
i sekretarz stanu o charakterze manifestów politycznych
2.1. Orędzia o stanie państwa
2.2. Przemówienia Baracka Obamy na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ, podczas szczytów
NATO i forów amerykańsko-unijnych – wybrane przykłady
2.3. Przemówienie sekretarz stanu Hillary Clinton z 15 lipca 2009 r.
2.4. Przemówienie szefowej Departamentu Stanu USA z 29 stycznia 2010 r.
2.5. Podsumowanie
3. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe
Rozdział IV. Znaczenie relacji bilateralnych Waszyngtonu ze stolicami
europejskimi na podstawie częstotliwości oficjalnych spotkań podmiotów prowadzących
politykę zagraniczną
1. Oficjalne wizyty Baracka Obamy w państwach członkowskich Unii Europejskiej w latach
2009–2013
2. Oficjalne wizyty Hillary Clinton w poszczególnych państwach Unii Europejskiej w
latach 2009–2013
3. Oficjalne wizyty przywódców państw członkowskich Unii Europejskiej w Stanach
Zjednoczonych i ich spotkania z prezydentem Barackiem Obamą w latach 2009–2013
4. Oficjalne wizyty podmiotów odpowiedzialnych za politykę zagraniczną państw
członkowskich Unii Europejskiej w Stanach Zjednoczonych i ich spotkania z sekretarz stanu
Hillary Clinton w latach 2009–2013
5. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe
Rozdział V. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Kongresu Stanów
Zjednoczonych
1. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Senatu
2. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Izby Reprezentantów
3. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe
Podsumowanie i wnioski
Bibliografia
Spis tabel i rycin
Aneks
224 strony, oprawa miękka
