Erving Goffman (1922-1982) zalicza się do niekonwencjonalnych klasyków
amerykańskiej socjologii. Mniej zainteresowany teoriami systemów i badaniami
ilościowymi, preferował obserwację uczestniczącą.
Najbardziej znane jego dzieło „Człowiek w teatrze życia
codziennego” (1959) należy do światowego kanonu badań socjologicznych.
Jest w tej książce tyleż frapujących szczegółów co metodycznych analiz,
służących także opisowi obyczajowości. Na podstawie przeróżnych źródeł – od
anonsów reklamowych po podręczniki dobrego wychowania – autor rozważa „teatralny”
charakter ludzkich zachowań społecznych. Uświadamia nam ich mechanizmy, z których na
ogół nie zdajemy sobie sprawy: prezentujemy siebie za pomocą „fasady” w pewnych
„dekoracjach”, wycofujemy się za „kulisy”. „Fasad”, masek mamy wiele w
zależności od „sytuacji”. Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy też widzami, ale jak
przekonuje zebrany przez Goffmana materiał, nie musimy mieć z tego powodu wyrzutów
sumienia, bo taka „gra”, taka „interakcja symboliczna” są wprost niezbędne do
właściwego funkcjonowania społeczeństwa.
Spis treści:
SŁOWO WSTĘPNE - Jerzy Szacki
PRZEDMOWA
PODZIĘKOWANIA
WPROWADZENIE
I.WYSTĘPY
Zaufanie do roli
Fasada
Dramatyzacja działalności
Idealizacja
Kontrolowanie ekspresji
Fałszywa prezentacja
Mistyfikacja
Rzeczywistość i gra
II.ZESPOŁY
III.SCENA I KULISY
IV.ROLE POBOCZNE
V.KOMUNIKATY NIE W STYLU PRZEDSTAWIENIA
Stosunek do nieobecnych
Rozmowy inscenizatorskie
Zmowa członków zespołu
Działania na pograniczu zespołów
VI.SZTUKA MANIPULOWANIA WRAŻENIAMI
Przymioty i praktyki obronne
Praktyki protekcyjne
Taktowne reakcje na taktowne postępowanie
VII.WNIOSKI
Punkt wyjścia
Kontekst analityczny
Osobowość - interakcja - społeczeństwo
Zróżnicowanie kulturowe
Rola ekspresji polega na przekazywaniu obrazu swego ,ja"
Inscenizacja a ludzkie ,ja"
INDEKS OSÓB
286 stron, miękka oprawa