Johan Huizinga (1872-1945), z wykształcenia orientalista, przez dziesiątki
lat profesor historii kultury na uniwersytecie w Lejdzie (Holandia), jest szeroko znany w
świecie jako autor dwóch przede wszystkim dzieł: Jesień średniowiecza (1919) i
właśnie Homo ludens.
Ta ostatnia książka, choć opublikowana w 1938 roku, do dziś fascynuje
historyków i filozofów kultury świeżością i odkrywczością spojrzenia, czego
dowodem jest nowa dziedzina badawcza zainicjowana pod koniec XX wieku: ludologia.
Autor wskazuje na grę-zabawę jako element kultury konstytutywny dla wielu jej
dziedzin. Zabawa nie jest tu zwykłą rozrywką, lecz współzawodnictwem, rywalizacją,
która z czasem przybrała instytucjonalne formy. Huizinga wynajduje nowe słowo
"ludiek" na oznaczenie niuansów tego "ludycznego" charakteru ludzkiej
kultury. Nie twierdzi, że kultura jest wprost "zabawą", lecz w subtelny
sposób wywodzi z "ludycznych" poczynań człowieka najrozmaitsze zjawiska
kulturowe - od wojny i prawa po naukę, poezję i sztukę. "Ludyczność"
współokreśla kształt dzieła stworzonego przez homo faber.
332 strony, Format: 12.0x19.5cm, oprawa miękka