Bioetyka
W imię postępu i przetrwania
(…) bioetyka, jako nowa dyscyplina naukowa, powstała na terenie Stanów
Zjednoczonych na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Stanowi to podstawę dla
każdego uprawianego współcześnie modelu bioetyki.
Współcześnie przeważa ujęcie bioetyki zaproponowane niegdyś przez A. Hellegersa,
jednak nie brakuje również odniesień do wizji bioetyki w rozumieniu V. R. Pottera. Nurt
bioetyki medycznej zaproponowany przez A. Hellegersa jest bliski polskim bioetykom także
ze względu na katolickie korzenie holenderskiego fizjologa i embriologa, ujawniające
się na poziomie prowadzonych przez niego analiz.
W pracy szczególną uwagę skupiono na bioetyce inspiracji personalistycznej i jej
przedstawicielach.
Bioetyka ta posiada własną definicję, metodę oraz opiera się na antropologii
personalistycznej. Nawiązuje przy tym do pierwotnych celów bioetyki, która powstała w
celu ochrony człowieka przed zastosowaniem niektórych technik w biomedycynie. Ten model
bioetyki, opierając się na różnych źródłach, poszukuje rozstrzygnięć etycznych na
polu działań biomedycyny na podstawie integralnie ujętej antropologii oraz etyki
normatywnej.
Człowiek posiadający niezbywalną godność osobową, jako istota duchowo-cielesna,
stanowi punkt wyjścia wszelkich rozstrzygnięć bioetycznych. Nawiązując do idei
bioetyki jako nauki o przetrwaniu, polska bioetyka inspiracji personalistycznej stara się
chronić człowieka, jego zdrowie i życie, opierając się na kategorii świętości
życia, a nie tylko kategorii jakości życia.
(fragment Zakończenia)
460 stron, Format: 14.5x21.0cm, oprawa twarda