Agonia Europy
Agonii Europy Zambrano nie napisała jako zwartej monografii.
Składają się na nią cztery eseje, opublikowane w latach czterdziestych ubiegłego
wieku: Agonia Europy (1940), Przemoc europejska (1941), Nadzieja europejska (1942) oraz
Destrukcja form (1944).
Autorka pisała je w czasie trudnym dla Europy, a także dla niej samej, kiedy
opuściła ojczyznę – tuż po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii, gdy jeszcze
trwała II wojna światowa. (…) Już na początku pierwszego eseju Zambrano stwierdza,
że Europa znajduje się w stanie dekadencji, kryzysu historycznego, który nazywa także
agonią, walką o przetrwanie. Kryzys odsłania istotne cechy dotkniętej nieszczęściem
kultury, sprzyja ich rozpoznaniu, co właśnie autorka czyni (…), wskazując przyczyny
tej tragedii. Myśl Zambrano nie jest jednak sową Minerwy, krążącą o zmierzchu Europy
nad jej ruinami. Daje także nadzieję, chociaż czytelnik w tej książce pozna tylko jej
zarys.
Z wprowadzenia prof. Mieczysława Jagłowskiego
Wprowadzenie (Mieczysław Jagłowski
Myśl Marii Zambrano "Agonia Europy"
Słowo wstępne
I. Agonia Europy
II. Przemoc europejska
Przemoc europejska
Bóg europejski
Pośrednictwo filozofii
Przemoc historii
Przemoc istnienia
Religia europejska
III. Nadzieja europejska
Narodziny Europy
Nadzieja antyczna i nadzieja
chrześcijańska
Nowe objawienie
Nowy człowiek
Wnętrze
Serce
Dwa światy
Państwo Boże
IV. Destrukcja form
Przyroda i ekspresja ludzka
Obiektywizm i uczestnictwo
Ciemna noc ludzkości
106 stron, Format: 15.0x21.5cm, oprawa twarda