Struktura rewolucji naukowych
Thomas
S. Kuhn (1922-1996) to
nie tylko najbardziej wpływowy ze współczesnych
amerykańskich historyków i teoretyków nauki.
Swoim głównym dziełem Struktura rewolucji naukowych (1962,
1969) Kuhn ugruntował "ponowoczesny" obraz nauki jako takiej, a nawet
wszelkich formacji intelektualnych.
W
zupełnie niepozytywistycznym duchu opisał nie tyle jej liniowy
rozwój, ile "skokowe" przemiany. Nauka, mocno osadzona przez
Kuhna w społeczno-kulturowym kontekście, staje się instytucją o własnej
strategii. Strategia ta polega na dostosowywaniu zachowań nauk do
wybuchających co pewien czas naukowych rewolucji. Stary "paradygmat"
jest porzucany, nowy obrasta w zorientowaną na niego "naukę normalną".
Ten mało pocieszający dla pozytywisty obraz nieciągłości znajduje
jednak oczywiste potwierdzenie w historii nauki. Jednocześnie "nauki
normalne" jakoś się ze sobą na przestrzeni wieków dogadują.
Teoria
Kuhna zrobiła światową karierę. Dziś, komplikując prostą opowieść z
podręczników poszczególnych dyscyplin, nadal
zachowuje świeżość i należy do intelektualnego kanonu
współczesności.
Spis
treści:
1.Wstęp:
O rolę dla historii
2.Droga do nauki normalnej
3.Istota nauki normalnej
4.Nauka normalna rozwiązuje łamigłówki
5.Priorytet paradygmatów
6.Anomalie a pojawianie się odkryć naukowych
7.Kryzys i powstawanie teorii naukowych
8.Odpowiedź na kryzys
9.Istota i nieuchronność rewolucji naukowych
10.Rewolucje jako zmiany sposobu widzenia świata
11.Niedostrzegalność rewolucji
12.Skutki rewolucji
13.Postęp poprzez rewolucje
Postscriptum (1969)
386
stron, oprawa miękka