Człowiek w teatrze życia
codziennego
Erving
Goffman (1922-1982) zalicza się do niekonwencjonalnych
klasyków amerykańskiej socjologii. Mniej zainteresowany
teoriami systemów i badaniami ilościowymi, preferował
obserwację uczestniczącą.
Najbardziej
znane jego dzieło „Człowiek w teatrze życia
codziennego” (1959) należy do światowego kanonu badań
socjologicznych.
Jest
w tej książce tyleż frapujących szczegółów co
metodycznych analiz, służących także opisowi obyczajowości. Na
podstawie przeróżnych źródeł – od
anonsów reklamowych po podręczniki dobrego wychowania
– autor rozważa „teatralny” charakter
ludzkich zachowań społecznych. Uświadamia nam ich mechanizmy, z
których na ogół nie zdajemy sobie sprawy:
prezentujemy siebie za pomocą „fasady” w pewnych
„dekoracjach”, wycofujemy się za
„kulisy”. „Fasad”, masek mamy
wiele w zależności od „sytuacji”. Wszyscy jesteśmy
aktorami, wszyscy też widzami, ale jak przekonuje zebrany przez
Goffmana materiał, nie musimy mieć z tego powodu wyrzutów
sumienia, bo taka „gra”, taka „interakcja
symboliczna” są wprost niezbędne do właściwego funkcjonowania
społeczeństwa.
SŁOWO
WSTĘPNE - Jerzy Szacki
PRZEDMOWA
PODZIĘKOWANIA
WPROWADZENIE
I.WYSTĘPY
Zaufanie
do roli
Fasada
Dramatyzacja działalności
Idealizacja
Kontrolowanie ekspresji
Fałszywa prezentacja
Mistyfikacja
Rzeczywistość i gra
II.ZESPOŁY
III.SCENA
I KULISY
IV.ROLE
POBOCZNE
V.KOMUNIKATY
NIE W STYLU PRZEDSTAWIENIA
Stosunek
do nieobecnych
Rozmowy inscenizatorskie
Zmowa członków zespołu
Działania na pograniczu zespołów
VI.SZTUKA MANIPULOWANIA
WRAŻENIAMI
Przymioty
i praktyki obronne
Praktyki protekcyjne
Taktowne reakcje na taktowne postępowanie
VII.WNIOSKI
Punkt
wyjścia
Kontekst analityczny
Osobowość - interakcja - społeczeństwo
Zróżnicowanie kulturowe
Rola ekspresji polega na przekazywaniu obrazu swego ,ja"
Inscenizacja a ludzkie ,ja"
INDEKS
OSÓB
390
stron, miękka oprawa