Odrodzona
Dzienniki tom 1 1947-1963
Pierwszy z trzech tomów dziennika odsłania przed nami niesamowitą, niezwykle
intensywną osobowość, która dopiero kształtuje się na naszych oczach.
W wieku czternastu lat Susan spisuje swoje credo, w wieku szesnastu ma już za sobą
lekturę najważniejszych książek z kanonu światowej literatury, wywiad z Tomaszem
Mannem, semestr studiów w Berkeley i pierwsze homoseksualne doświadczenia. Jako
siedemnastolatka wychodzi za mąż, niedługo później rodzi syna. Po kilku latach
nieudanego małżeństwa rozwodzi się i wyjeżdża do Oksfordu i Paryża. Prowadzi
intensywne życie intelektualne, towarzyskie i erotyczne. Czyta setki książek, ogląda
dziesiątki filmów, słucha muzyki. Robi zapiski do esejów i powieści. Interesuje ją
wszystko: literatura, filozofia, religia, antropologia, psychoanaliza, relacje
międzyludzkie, seks. Odkrywa swoje ciało, analizuje związki, kochanki, samą siebie.
Błyskotliwa i nieśmiała, przeżywa uniesienia i chwile załamań. Jest szczera,
przejmująca, niezwykła.
Pierwszy tom dzienników Susan Sontag obejmuje zapiski, jakie prowadziła ona od
czternastego do trzydziestego roku życia.
Książka jest poruszającym świadectwem dojrzewania, rodzenia się intelektualnej
pasji i poszukiwania własnej tożsamości. W tym okresie w życiu Sontag wiele się
wydarzyło: opuściła dom rodzinny, podjęła studia, jako siedemnastolatka wyszła za
mąż, dwa lata później urodziła syna, w końcu rozwiodła się. Równocześnie
prowadziła intensywne życie intelektualne (czego śladem w Odrodzonej są listy lektur,
zapiski z obejrzanych filmów, wysłuchanych koncertów), i odkrywała swoją
seksualność, nawiązując relacje z kobietami. Ten ostatni wątek dominuje w
drugiej części książki, w której autorka analizuje swoje relacje z H. oraz Irene
Fornes. Najbardziej zaskakuje w dziennikach rozdźwięk między tym, jak Susan
Sontag świadomie i z determinacją formowała siebie jako intelektualistkę, a tym, jak
niepewna i bezradna pozostawała w sferze uczuć i seksualności. Jej zapiski poruszają
szczerością i rzucają inne światło na autorkę Przeciw interpretacji.
Susan Sontag – (1933–2004) jedna z najważniejszych
intelektualistek dwudziestego wieku. Jej znakiem rozpoznawczym były zawsze
niezależność myśli i pełne pasji zaangażowanie. Autorka ważnych tekstów, które
podważały przyjęte sposoby myślenia i wyznaczały nowe horyzonty humanistyki:
Przeciw interpretacji, O fotografii, Zapiski o kampie, Choroba jako metafora. Pisała
także powieści, m.in.: Zestaw do śmierci, Miłośnik wulkanów, W Ameryce.
Obrończyni praw człowieka, występowała przeciw wojnie w Wietnamie, w czasie stanu
wojennego wspierała „Solidarność”, a w 1993 roku w oblężonym Sarajewie wystawiła
Czekając na Godota. Zawsze niepokorna, odważna i nieznosząca schematycznych
uproszczeń, w ostrym tekście sprzeciwiła się propagandzie uprawianej przez rząd Busha
po atakach z 11 września.
384 strony, Format: 12.0x21.0cm, oprawa miękka