Uczyć się od Las Vegas
Zapomniana symbolika formy architektonicznej
Jedna z najważniejszych książek o architekturze.
Ognista polemika z Le Corbusierem.
Przyglądając się Las Vegas, miastu blichtru, parkingów i szyldów, autorzy budują
teorię architektury „zwyczajnej i brzydkiej” – a zarazem żywiołowej i pełnej
wyobraźni. Dogłębna analiza zabudowy tego miasta stanowi punkt wyjścia do rozważań
nad niesłusznie zdaniem autorów zapomnianą symboliką formy architektonicznej. Venturi,
Scott Brown i Izenour dokonują żarliwej dekonstrukcji myśli modernistycznej,
przywoływanej przede wszystkim w postaci książki W stronę architektury Le Corbusiera.
Tropiąc sprzeczności i pułapki późnego modernizmu, autorzy opowiadają się za nową
architektoniczną wrażliwością, nieskażoną protekcjonalizmem, otwartą na popularne
gusta.
Polska wersja Uczyć się od Las Vegas, oddając wiernie treść drugiego
amerykańskiego wydania, różni się od niego formą graficzną. Uznaliśmy, że w trosce
o klarowność przekazu warto nawiązać do pierwszego, ekskluzywnego wydania książki i
jak najwięcej zdjęć wydrukować w kolorze. Zmieniliśmy też nieco kolejność
ilustracji i przerysowaliśmy niektóre diagramy. W ciągu czterdziestu lat, jakie
upłynęły od wydania Uczyć się od Las Vegas, poglądy autorów rozwijały się i
ewoluowały, czemu dawali wyraz w rozlicznych publikacjach. Ze względu na brak polskich
wersji większości tekstów zawartych w bibliografii, która została dołączona do
drugiego wydania, nie zdecydowaliśmy się na jej przedruk. Jest ona dostępna na stronie www.venturiscottbrown.org,
gdzie można także znaleźć listę projektów Denise Scott Brown i Roberta Venturiego.
Niewiele jest książek o architekturze, które nie
roszcząc sobie praw do wkraczania na pole dziedzin pokrewnych, spotkałyby się z
podobnym odzewem i w podobnym stopniu je uzupełniały. Trudno czytać dziś Baudrillarda,
Eco, de Saussure’a i Virillio, Derridę, Deleuze’a, McLuhana i Foucaulta, mówić o
nie-miejscach (Augé), społeczeństwie spektaklu (Debord), makdonaldyzacji przestrzeni
(Ritzer), wolności i kontroli (Bauman) czy nowym flaneryzmie i przemyśle czasu wolnego
bez choćby jednego cytatu z Uczyć się od Las Vegas. Tym bardziej że spomiędzy stron
wyłania się portret frenetycznego pierwowzoru jednej z najbardziej fascynujących
metafor współczesności – tematycznego parku rozrywki.
Z posłowia Anny Porębskiej
Błyskotliwy dokument swoich czasów. Dzieło, które
umiejętnie i twórczo wykorzystuje historię. Rzadkość.
„Journal of the Society of Architectural Historians”
Fachowo uargumentowana, zmyślnie polemiczna, przewrotnie
błyskotliwa książka.
„The Yale Review”
Robert Venturi – urodził się w 1925 roku. Architekt.
Studiował na Princeton University. Współzałożyciel pracowni architektonicznych
Venturi & Short (1960), Venturi & Rauch (1964), Venturi, Rauch & Scott Brown
(1980), Venturi, Scott Brown & Ass. (1989). Uhonorowany w 1991 roku nagrodą
Pritzkera. Autor Complexity and Contradiction in Architecture (1966). Uznawany
jest za jednego z najważniejszych architektów i teoretyków architektury XX wieku.
Denise Scott Brown – urodziła się w 1931 roku. Architektka i
urbanistka. Studiowała architekturę na University of Witwatersrand, Johannesburg i
Architectural Association School of Architecture w Londynie oraz urbanistykę na
University of Pennsylvania w Filadelfii. Od 1969 roku jest wspólniczką Venturiego. Jej
pierwszy mąż Robert Scott Brown zginął w wypadku samochodowym w 1959 roku. To jego
pamięci dedykowana jest ta książka.
Steven Izenour (1940–2001) – architekt. Studiował na University
of Pennsylvania w Filadelfii i Yale University w New Haven. Oprócz Venturiego i Scott
Brown, współpracował również z Charlesem Moore’em.
232 strony, Format: 17.0x25.0cm, oprawa twarda