Granice orzekania sądu odwoławczego w polskiej procedurze karnej

Zagadnienie granic środka odwoławczego jest od dawna jedną z bardziej dyskusyjnych kwestii w polskiej nauce procesu karnego. Aktualnie obowiązujący kodeks postępowania karnego z 1997 r.nie zmniejszył wspomnianych kontrowersji, jednakże – jak się wydaje – można już zdefiniować to pojęcie. O wiele jednak ważniejsze jest zwrócenie uwagi na zasadniczą różnicę między ww. pojęciem (granic środka odwoławczego) a pojęciem granic orzekania sądu odwoławczego. To drugie bowiem, w zależności od konkretnych rozwiązań procesowych, może oznaczać to samo co ww., ale może też zasadniczo się różnić od niego, tj. może to być pojęcie węższe albo też szersze. W piśmiennictwie polskim, jak i w orzecznictwie nadal dość często traktuje się te pojęcia synonimicznie, co wywołuje niepotrzebne komplikacje, a przy tym nie wydaje się mieć oparcia w aktualnym stanie prawnym. Dodatkowo powstaje jeszcze problem, jak należy rozumieć pojęcie kontroli odwoławczej, bowiem także i ono jest często różnie ujmowane w doktrynie procesu karnego i orzecznictwie.

Celem tego opracowania jest więc wskazanie wzajemnego stosunku owych pojęć, tj.: granic środka odwoławczego, kontroli odwoławczej oraz – co oczywiste – granic orzekania sądu odwoławczego (które jest przedmiotem niniejszej rozprawy). Chodzi o określenie elementów kształtujących te pojęcia oraz ukazanie pełnego obrazu granic, w jakich odbywa się orzekanie sądu w polskim postępowaniu karnym odwoławczym. Dopiero wtedy, przy przyjęciu określonych założeń mających oparcie w przepisach karno-procesowych – i ustalonych zgodnie z wykładnią językową (wszak podstawową i w ideal­nym systemie prawa jedyną potrzebną do jego interpretacji) – konstrukcja granic orzekania sądu odwoławczego wydaje się zwarta i logiczna.

WYKAZ SKRÓTÓW
UWAGI WSTĘPNE

ROZDZIAŁ I. KONTROLA INSTANCYJNA W PROCESIE KARNYM W UJĘCIU PRAWNOPORÓWNAWCZYM ORAZ HISTORYCZNYM
1.Procedura francuska
2.Procedura niemiecka
3.Procedura rosyjska
4.Procedura japońska
5.Kontrola instancyjna w procedurze polskiej do roku 1998

ROZDZIAŁ II. MODEL POLSKIEGO POSTĘPOWANIA KARNEGO ODWOŁAWCZEGO
1.Dwuinstancyjność polskiej procedury karnej
2.Przyczyny odwoławcze
3.Wnoszenie środków odwoławczych oraz rodzaje rozstrzygnięć sądu odwoławczego
4.Postępowanie apelacyjne
5.Postępowanie zażaleniowe

ROZDZIAŁ III. POJĘCIE GRANIC ORZEKANIA SĄDU KARNEGO ODWOŁAWCZEGO
1.Pojęcia dotyczące postępowania odwoławczego
2.Granice zaskarżenia a granice orzekania sądu odwoławczego

ROZDZIAŁ IV. ORZEKANIE SĄDU KARNEGO ODWOŁAWCZEGO POZA GRANICAMI PODMIOTOWYMI ŚRODKA ODWOŁAWCZEGO

ROZDZIAŁ V. ORZEKANIE SĄDU KARNEGO ODWOŁAWCZEGO POZA GRANICAMI PRZEDMIOTOWYMI ŚRODKA ODWOŁAWCZEGO
1.Stwierdzenie przez sąd odwoławczy bezwzględnej przyczyny odwoławczej
2.Stwierdzenie przez sąd odwoławczy rażącej niesprawiedliwości orzeczenia
3.Poprawienie przez sąd odwoławczy błędnej kwalifikacji prawnej czynu

ROZDZIAŁ VI. ZAWĘŻENIE GRANIC ORZEKANIA SĄDU KARNEGO ODWOŁAWCZEGO
1.Ograniczenie zakresu orzekania sądu odwoławczego przez kierunek środka odwoławczego oraz zakaz reformationis in peius
2.Ograniczenie zakresu orzekania sądu odwoławczego przez zarzuty odwoławcze
3.Ograniczenie zakresu orzekania sądu odwoławczego przez reguły nepeius

UWAGI KOŃCOWE
BIBLIOGRAFIA
SUMMARY
OD REDAKCJI

323 strony, B5, oprawa miękka