ZARZĄDZANIE RYZYKIEM A UBEZPIECZENIA WILLIAMS C.A. SMITH M.L. YOUNG P.C. Księgarnia

Publikacja jest obecnie niedostępna

Podobnie jak sześć poprzednich edycji książki Zarządzanie ryzykiem a ubezpieczenia, tak i obecna, siódma edycja, pomyślana jest przede wszystkim jako podręcznik do jednosemestralnych zajęć z zakresu zarządzania ryzykiem i ubezpieczeń. Jesteśmy przekonani, że odpowiedni dobór treści i struktura książki, po pierwsze, pozwoli osobom studiującym ubezpieczenia, stanowiące główne narzędzie w zarządzaniu ryzykiem, zrozumieć i poznać procedury oraz koncepcje tego zarządzania, po drugie zaś, umożliwi im wybór tylko jednego kursu z tej dziedziny. Ci wszyscy, którzy planują dalsze pogłębianie wiedzy z dziedziny zarządzania ryzykiem i ubezpieczeń, znajdą w książce podstawowy wykład, który w wyważony sposób traktuje oba zagadnienia. Stanowi on przystępne wprowadzenie w prezentowaną dziedzinę wiedzy. Zainteresowani mogą ją pogłębiać poprzez analizę empirycznych przypadków lub poprzez bardziej intensywne studia nad poszczególnymi zagadnieniami. Autorom jest szczególnie miło, iż Czytelnikami poprzednich wydań tej książki były również osoby związane zawodowo z zarządzaniem ryzykiem oraz zajmujące wysokie stanowiska w sektorze ubezpieczeniowym.

Materiał zawarty w niniejszym podręczniku zakłada podstawową znajomość przedmiotów specjalizacyjnych objętych uniwersyteckim programem studiów w zakresie zarządzania w biznesie. Pomocna może okazać się wiedza z zakresu rachunkowości, prawa handlowego lub ogólnych zagadnień prawa, ekonomii, finansów, zarządzania i statystyki. Nie jest to jednak warunek konieczny do zrozumienia wykładu zawartego w tej książce. Mówiąc ogólnie, tematyka książki będzie względnie prosta dla studenta posiadającego podstawową wiedzę z wymienionych dziedzin. Z kolei dla studenta, który nie opanował podstawowej wiedzy z jednej lub z kilku wyżej wymienionych dziedzin, tematyka książki może się okazać trudniejsza.

Każdy rozdział rozpoczyna się od przedstawienia celów, a kończy listą terminów i pojęć wprowadzonych w tym rozdziale. Ważne pojęcia i terminologia zapisane są kursywą w miejscu, gdzie pojawiają się po raz pierwszy. Na końcu każdego rozdziału znajdują się pytania sprawdzające, na które Czytelnik powinien umieć odpowiedzieć po przestudiowaniu danego fragmentu materiału, oraz krótki zestaw pozycji bibliograficznych związanych z poruszaną tematyką.

Niniejsza, siódma już, edycja książki podzielona została na pięć części. Część pierwsza zapoznaje studenta z pojęciem ryzyka i zarządzania ryzykiem w organizacjach. W drugiej części omówione zostały potencjalne źródła tego ryzyka. Trzecia część to przegląd metod zarządzania ryzykiem oraz rozważania na temat jego celów i funkcji. Czwarta część zawiera rozważania na temat struktury sektora ubezpieczeń, analizę ubezpieczania ryzyka oraz omówienie zadań instytucji ubezpieczeniowych. Z kolei piąta część zawiera dyskusję na temat administrowania zarządzaniem ryzykiem, obejmującego zarządzanie ubezpieczeniami majątkowymi i od odpowiedzialności cywilnej, oraz na temat programów świadczeń pracowniczych.

Wykład został przygotowany w taki sposób, aby można było go prezentować studentom o zróżnicowanym poziomie wiedzy. Niektóre rozdziały zostały napisane na poziomie kursów wprowadzających dla studentów studiów magisterskich. W szczególności są to rozdziały dotyczące metod ilościowych stosowanych w szacowaniu ryzyka (rozdział 4) oraz rozdziały dotyczące podejmowania decyzji w zarządzaniu ryzykiem (10 i 11). Rozdziały te mogą się okazać zbyt trudne dla studentów studiów licencjackich z wyjątkiem tych, którzy zaliczyli kursy specjalizacyjne i kursy zaawansowa-ne.Wykład został pomyślany i zredagowany tak, aby można było pominąć rozdziały trudniejsze lub przekazać tylko część ich treści bez utraty ciągłości wywodu. Pozostałe rozdziały zostały napisane tak, aby ich treść nie wymagała znajomości rozdziałów 4, 10 lub 11. Zadbano też o to, aby wykład charakteryzował się elastycznością umożliwiającą podkreślanie tych zagadnień, na które wykładowca chce zwrócić szczególną uwagę. Na przykład, do zajęć, w przypadku których prowadzący stawia sobie za cel podkreślenie instytucjonalnych aspektów zarządzania ryzykiem, mogą być wykorzystane rozdziały, których głównym celem jest wprowadzenie i wyjaśnienie terminologii: l, 2, 3, 5-8, 12-18 oraz 19-21. Do zajęć zorientowanych bardziej analitycznie mogą być przydatne rozdziały 4, 9, 10 i 11. Zagadnienie projektowania i zarządzania w programach świadczeń pracowniczych pojawia się w odrębnych rozdziałach (22 i 23) po to, by pozostawić wykładowcy możliwość przekazania podanej tam wiedzy w odrębnym trybie.

Kiedy w 1964 r. pojawiło się pierwsze wydanie tej książki, profesorowie Williams i Heins głosili, że stanowi ona zasadnicze odejście od publikowanych do tej pory prac na temat głównych zasad ubezpieczeń. Wszystkie rozdziały były napisane z punktu widzenia zarządzającego ryzykiem. Zarządzanie ryzykiem w biznesie zostało potraktowane w szczególny sposób, zaś zarządzanie ryzykiem w gospodarstwach domowych omówiono osobno. Mimo że istotną część książki stanowiła dyskusja na temat podstawowych zasad ubezpieczeń oraz instytucji ubezpieczeniowych, to zostały również szeroko omówione pozaubezpieczeniowe metody zarządzania ryzykiem. Książka nadała ostrość omawianym procedurom poprzez zastosowanie analizy statystycznej i ekonomicznej do szacowania ryzyka oraz pomiaru efektywności metod zarządzania ryzykiem.

Takie podejście zachowano również w następnych wydaniach, do szóstego włącznie. W siódmej edycji książki kontynuuje się tę tradycję z czterema zmianami, o których mowa poniżej. Mamy głębokie przekonanie, że fundamentalne zasady, sformalizowane ponad 30 lat temu przez profesorów Williamsa i Heinsa, nadal rządzą procesem zarządzania ryzykiem. Wprowadzone cztery zmiany poszerzają jedynie ujęcie znane z pierwszych sześciu wydań.

Po pierwsze, książka prawie wyłącznie skupia się na zarządzaniu ryzykiem w organizacjach. Ograniczenie dyskusji nad zarządzaniem ryzykiem w gospodarstwach domowych nie oznacza, że temat ten uważamy za nieistotny. Uważamy raczej, że studenci rozumiejący procesy zarządzania ryzykiem w organizacjach będą mogli spożytkować tę wiedzę również w wielu innych przypadkach, np. w gospodarstwach domowych oraz w planowaniu finansowym, doradztwie w zarządzaniu ryzykiem, pośrednictwie itp. Omówione w tym wydaniu zagadnienie ryzyka w przypadku gospodarstw domowych prezentowane jest w kontekście jego wpływu na zarządzanie ryzykiem w organizacjach.

Po drugie, zaktualizowano metodologię analizy statystycznej i ekonomicznej, tak by odzwierciedlić rozwój finansów i ekonomii. Traktują o tym dwa rozdziały 10 i 11, które stanowią wprowadzenie do metod analitycznych pozwalających na rozwiązywanie problemów, z jakimi stykają się osoby zarządzające ryzykiem w organizacjach.

Po trzecie, rozszerzono dyskusję na temat zarządzania ryzykiem w sektorze publicznym. Zarządzanie ryzykiem w sektorze prywatnym nie może abstrahować od zarządzania ryzykiem w sektorze publicznym i odwrotnie. Naszym zdaniem, zarządzaniem ryzykiem w sektorze publicznym rządzą podobne zasady co w sektorze prywatnym. Niektóre wspólne cechy są wynikiem zbliżonych problemów i metod ich rozwiązywania. Inne są konsekwencją zacierania się granic między tymi sektorami. Tam gdzie występują różnice między nimi, w tym wydaniu pojawiają się paragrafy mające na celu ich uwidocznienie.

Po czwarte, rozpoczynamy badania kwestii zarządzania ryzykiem jako istoty zarządzania. Najważniejszym słowem w poprzednim zdaniu jest rozpoczęcie. Wprawdzie siódme wydanie akceptuje możliwość ujednoliconego zarządzania każdym ryzykiem w organizacji i daje przykłady zastosowania tradycyjnych metod w nowych dziedzinach, jednak w głównej mierze książka ta nadal zajmuje się typowymi problemami osób zarządzających ryzykiem, takimi jak potencjalne straty w aktywach organizacji, narażenie się na odpowiedzialność cywilną lub straty w odniesieniu do zasobów ludzkich. Zadanie polegające na równorzędnym potraktowaniu każdego ryzyka występującego w organizacjach pozostawiono dla następnych edycji.

Znaczna część struktury poprzedniego wydania pozostała nietknięta. Wspomniane cztery zmiany nieznacznie uzupełniają rozważania zawarte już w poprzednich edycjach. Podobnie, układ zagadnień objaśniających proces zarządzania ryzykiem (rozdziały 1-11) jest praktycznie identyczny z tym, co zostało zaproponowane w poprzednich sześciu wydaniach. Niemniej jednak można dostrzec kilka niewielkich zmian. Na etapie planowania siódmego wydania podjęliśmy próbę wprowadzenia pewnych zmian do ujęcia Williamsa i Heinsa. Ostatecznie powróciliśmy jednak do nakreślonych przez nich zasad objaśniania logiki procesu zarządzania ryzykiem.

Rozdziały dotyczące instytucji ubezpieczeniowych i zakresu ochrony ubezpieczeniowej (rozdziały 12-18) różnią się pod względem struktury w porównaniu z wydaniem szóstym. Podejście zaproponowane w tym wydaniu jest mniej encyklopedyczne i bardziej zorientowane na zaprezentowanie takiej wiedzy o ubezpieczeniach, jakiej potrzebuje osoba zarządzająca ryzykiem po to, by mogła efektywnie działać. Dyskusja na temat instytucji ubezpieczeniowych i rodzajów ochrony ubezpieczeniowej koncentruje się obecnie na strukturze rynku ubezpieczeniowego, funkcjach pełnionych przez towarzystwa ubezpieczeniowe i organizacje nadzorujące sektor ubezpieczeń, na finansowej ocenie towarzystw ubezpieczeniowych oraz na analizie zakresu ochrony ubezpieczeniowej. Siódme wydanie, podobnie jak poprzednie, zawiera analizę rodzajów ochrony ubezpieczeniowej w trzech grupach: ubezpieczenia majątkowe i ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, ubezpieczenia na życie oraz ubezpieczenia zdrowotne. Analiza ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń zdrowotnych koncentruje się na różnicach między tymi grupami ubezpieczeń a ubezpieczeniami majątkowymi i od odpowiedzialności cywilnej.

Kiedy zaczęliśmy przygotowywać siódmą edycję, mieliśmy nadzieję, że uda nam się uniknąć zbyt szczegółowego opisu instytucji ubezpieczeniowych i stosowanych przez nie praktyk, co można znaleźć w wielu publikacjach na temat zarządzania ryzykiem, do których należą również poprzednie wydania niniejszej książki. Nasze przekonanie, że zarządzanie ryzykiem jest istotą biznesu, co zostało podkreślone w rozdziale 2, doprowadziło do zakwestionowania konieczności podejmowania szerokiej dyskusji na temat instytucji ubezpieczeniowych i rodzajów ochrony ubezpieczeniowej. Ostatecznie wątpliwości te pomogły nam zdać sobie sprawę, że nawet przy braku ubezpieczenia osoby zarządzające ryzykiem myślą o nim podobnie jak firmy ubezpieczeniowe. Na przykład przyjmują do ubezpieczenia i wyceniają ryzyko, gdy wdrażają systemy rachunkowości w celu alokacji kosztów z tytułu zarządzania ryzykiem pomiędzy poszczególne oddziały przedsiębiorstwa. Gdy stosuje się ubezpieczenie, osoby zarządzające ryzykiem określają relacje między swoją organizacją a sektorem ubezpieczeń w zakresie dostarczania informacji na temat programów kontroli szkodowości, negocjowania warunków ochrony ubezpieczeniowej i likwidacji szkód. W dyskusji na temat instytucji ubezpieczeniowych i rodzajów ochrony zwracamy uwagę na bliskie związki między kwestią zarządzania ryzykiem a sektorem ubezpieczeniowym.

Rozdziały dotyczące administrowania procesem zarządzania ryzykiem (rozdziały 19-23) mają również zmieniony kształt w stosunku do poprzedniego wydania. Rozważania na ten temat umieszczono w bezpośrednim sąsiedztwie rozdziałów o źródłach i metodach zarządzania ryzykiem. Nakreśliliśmy te kwestie razem, gdyż w naszej ocenie obydwie wymagały szerszego omówienia, niż to zostało zrobione poprzednio, oraz uzupełnienia o zagadnienia związane z codziennym administrowaniem programem zarządzania ryzykiem. I znów, naszym celem jest prezentacja tego, co powinien wiedzieć menedżer zarządzający ryzykiem, by móc pracować efektywnie.

(Z Przedmowy)

727 stron, miękka oprawa

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.