Polskie transgranicza to zarazem transgranicza naszych sąsiadów.
Transgranicze istnieje dzięki fizycznemu i mentalnemu wychodzeniu poza granice, dzięki
przekraczaniu granic zorientowanemu na użyteczną obecność innych.
Transgranicza są kształtowane na dwa sposoby. Pierwszy polega na odgórnym,
instytucjonalnym, planowym działaniu zmierzającym do wyzwolenia aktywności na rzecz
zainteresowania i współpracy z sąsiadami. Drugi opiera się na spontanicznej
aktywności jednostek spowodowanej zaspokajaniem potrzeb, ku czemu większe możliwości
istnieją właśnie po
drugiej stronie granicy. [...] Transgranicze kształtuje się powoli, w procesie tym
można wyróżnić szereg faz warunkowanych bieżącymi doświadczeniami i ich
racjonalizacją oraz okolicznościami zewnętrznymi.
Spis treści:
ZBIGNIEW KURCZ, O transgraniczu i transgraniczności. Wprowadzenie
ANDRZEJ SAKSON, Tożsamość pogranicza – mieszkańcy Kaliningradu między
Litwą a Polską
JAN RÓG, Problematyka współpracy i konfliktu na pograniczu
polsko-niemiecko-czeskim w polskiej socjologii
MARIUSZ SKRZYPCZYK, Dialog transgraniczny na pograniczu polsko-czeskim. Próba
aktualnej diagnozy
JULITA MAKARO, Euromiasto: atrakcyjny szyld czy urzeczywistnianie się idei
transgraniczności?
MARCIN TUJDOWSKI, Stereotypy i wzajemne postrzeganie się mieszkańców
polsko-niemieckiego pogranicza na przykładzie młodzieży
KRYSTYNA JENDRZEJ-GAWLICZ, Transgraniczność Bukowiny w perspektywie
doświadczeń polskiej grupy etnicznej. Przeszłość, teraźniejszość i scenariusze
przyszłości
KAMILLA DOLIŃSKA, WOJCIECH DOLIŃSKI, Transgraniczność jako doświadczanie
„inności” i jej teoretyczne implikacje
152 strony, oprawa miękka