Rządowa koordynacja polityki europejskiej w Polsce
Ewolucja systemowa w okresie od aplikacji o członkostwo do prezydencji w Radzie Unii
Europejskiej
Przedmiotem rozważań jest proces przeobrażeń systemu rządowej
koordynacji europejskiej, które dokonały się w Polsce na tle zmiany uwarunkowań
procesów integracyjnych.
Istota rozważań autora polega na ukazaniu wspomnianych przeobrażeń
systemowych jako rezultatu trudnej i wymagającej drogi przechodzenia od filozofii
dostosowania do filozofii maksymalnego wykorzystania nowych możliwości w ramach
aktywnego członkostwa w Unii Europejskiej. Przedmiot badawczy został bowiem usytuowany w
perspektywie historycznej obejmującej okres od aplikacji o członkostwo do polskiej
prezydencji w Radzie UE.
Spis treści:
Wykaz skrótów
Wstęp
Wprowadzenie: Konceptualizacja zagadnienia koordynacji europejskiej
Rozdział 1. Rządowy system koordynacji europejskiej – ujęcie modelowe i
podstawowe uwarunkowania funkcjonowania
1. Modelowe ujęcie rządowego systemu koordynacji europejskiej
2. Uwarunkowania wynikające z prawa Unii Europejskiej
3. Uwarunkowania wynikające z potrzeby aktywnego udziału w procesie decyzyjnym Unii
Europejskiej
4. Uwarunkowania wynikające z systemu ustrojowo-konstytucyjnego państwa
5. Uwarunkowania wynikające z zadania wdrażania polityk unijnych
6. Uwarunkowania wynikające z poszerzenia sfery aktywności Unii Europejskiej – od
gospodarki do polityki
Rozdział 2. Przesłanki organizacyjne i funkcjonalne aktywnego udziału w
polityce europejskiej jako uwarunkowanie dla systemu koordynacji europejskiej w państwie
członkowskim
1. Europeizacja administracji publicznej
2. Zdolność przygotowania stanowiska w unijnym procesie decyzyjnym i jej znaczenie dla
aktywnego członkostwa
3. Znaczenie roli stałego przedstawicielstwa przy Unii Europejskiej dla realizacji
postulatu aktywnego członkostwa
4. Tło zróżnicowań systemów koordynacji w państwach członkowskich
5. Modele koordynacji polityki europejskiej w praktyce niektórych państw członkowskich
Rozdział 3. Znaczenie polskich doświadczeń przedakcesyjnych dla sprawnej
koordynacji polityki europejskiej w warunkach członkostwa
1. Reorientacja zadań rządu jako organu prowadzącego politykę wewnętrzną i
zagraniczną państwa
2. Wymiar instytucjonalny: od Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej i
Pomocy Zagranicznej do Komitetu Integracji Europejskiej i Urzędu Komitetu Integracji
Europejskiej
3. Wymiar funkcjonalny: obszary aktywności struktur koordynacji w okresie przejściowym
związane ze statusem aktywnego obserwatora
4. Główne problemy i źródła napięć okresu przedakcesyjnego
Rozdział 4. Doświadczenia pierwszych lat członkostwa – przeobrażenia
funkcjonalno-organizacyjne mechanizmów koordynacji jako proces „uczenia się”
administracji rządowej
1. Znaczenie zdolności przejścia od kultury dostosowania do kultury współuczestnictwa
2. Adaptacja struktury koordynacji zamiast przebudowy systemu
3. Europeizacja polityki zagranicznej – wzrost znaczenia Ministerstwa Spraw
Zagranicznych w warunkach utrzymywania dawnej struktury koordynacyjnej
4. Główne problemy i źródła napięć okresu pierwszych lat członkostwa
Rozdział 5. Zmiana modelu koordynacji w ramach przygotowań do objęcia
prezydencji w Radzie Unii Europejskiej – dylematy dotyczące nowych rozwiązań
przyjętych w styczniu 2010 r.
1. Przesłanki i uwarunkowania decyzji o zmianie modelu rządowej koordynacji europejskiej
2. System koordynacji w oparciu o ustawę o Komitecie ds. Europejskich z sierpnia 2009 r.
– wdrożenie reformy i jej skutki
3. Ustrojowy kontekst koordynacji – problem normatywnej adaptacji do wyzwań
pojawiających się w relacjach rządu z głową państwa oraz parlamentem
4. Prezydencja w Radzie Unii Europejskiej jako wyzwanie dla zdolności koordynacji w
wymiarze politycznym i organizacyjnym
Zakończenie
Wykaz tabel
Literatura
Strony internetowe
Summary
Aneks
Nr 1. Model sfer relacyjnych koordynacji
Nr 2. Skala efektywności koordynacji Metcalfe’a
Nr 3. Model rządowej koordynacji europejskiej
Nr 4. Struktura wdrażania według zasad „Nowej orientacji PHARE”
Nr 5. Generalna procedura programowania Phare na poziomie programu (do 1998 r.)
Nr 6. Uzgodnienia stanowisk na posiedzenia Rady UE niewymagające rozstrzygnięcia sporu
(status aktywnego obserwatora)
Nr 7. Uzgodnienia stanowisk na posiedzenia Rady UE wymagające rozstrzygnięcia sporu
(status aktywnego obserwatora)
Nr 8. Schemat procedury koordynacyjnej polskiej polityki europejskiej w Radzie UE w latach
2004–2009
Nr 9. System rządowej koordynacji europejskiej w oparciu o ustawę z dnia 27 sierpnia
2009 r. o Komitecie do Spraw Europejskich
Nr 10. Proces adaptacji normatywnej polskiego modelu zarządzania członkostwem w UE
Nr 11. Kalendarium najważniejszych przekształceń instytucjonalnych w systemie rządowej
koordynacji polityki europejskiej w latach 1989–2009
Nr 12. Kalendarium najważniejszych przekształceń instytucjonalnych w systemie rządowej
koordynacji polityki europejskiej w latach 1994–2011
Nr 13. Kalendarium najważniejszych przekształceń instytucjonalnych w systemie rządowej
koordynacji polityki europejskiej w latach 1989–2004
310 stron, B5, oprawa miękka
