Czas celebrytów
Mediatyzacja życia publicznego
prof. dr hab. Bogusława Dobek-Ostrowska, Uniwersytet Wrocławski:
Dawno nie miałam przyjemności opiniować tak interesującej lektury. Jest to
nowatorska praca, która wpisuje się w lukę badawczą w polskich naukach społecznych, w
obszarze socjologii, kulturoznawstwa i nauk o mediach. Pod względem merytorycznym mamy
dojrzałą, samodzielną i niezwykle wartościową monografię, która z nadmiarem
spełnia wymagania rozprawy habilitacyjnej. Autorka doskonale zna literaturę przedmiotu,
świetnie się w niej porusza, potrafi analitycznie i krytycznie się do niej odnieść.
dr hab. Małgorzata Lisowska-Magdziarz, Uniwersytet Jagielloński:
(...) to wartościowy przegląd koncepcji mediatyzacji i celebrytyzacji.
Zawiera też ciekawą autorską koncepcję powiązania tych terminów i usytuowania ich na
tle kultury ponowoczesnej. Książka ma sporą wartość poznawczą, może się okazać
użyteczna dla studentów dziennikarstwa, teorii komunikowania, socjologii mediów, a
także dla dziennikarzy i dla wszystkich czytelników zainteresowanych problematyką
współczesnych mediów.
Spis treści:
WPROWADZENIE
Rozdział 1. OD ZAPOŚREDNICZENIA DO MEDIATYZACJI - W POSZUKIWANIU KONCEPTU
BADAWCZEGO
1. Mediatyzacja życia publicznego
1.1. Od medium do zapośredniczenia - geneza i znaczenie terminów
1.2. Metafory mediatyzacji
1.3. „Globalizacja niczego” i jej warianty w ujęciu George’a Ritzera jako tło
mediatyzacji
1.4. Ku mediokracji, czyli we władzy mediów
2. Mediatyzacja jako koncept badawczy
3. Mediatyzacja jako proces społeczny
3.1. Mediatyzacja w ujęciu Winfrieda Schulza
3.1.1. Funkcje mediatyzacji
3.1.2. Scenariusze mediatyzacji
3.2. Ujęcie mediatyzacji według Friedricha Krotza
4. Pojęciowe puzzle: zapośredniczenie, medializacja, medialność
4.1. Zapośredniczenie
4.1.1. Zapośredniczenie w perspektywie mediologii
4.2. Medializacja
4.3. Medialność
Podsumowanie
Rozdział 2. PONOWOCZESNOŚĆ JAKO KONTEKST DLA PROCESÓW MEDIATYZACJI I
CELEBRYTYZACJI
1. Ponowoczesność, mediatyzacja, celebrytyzacja
2. Różne ujęcia ponowoczesności
2.1. Od późnej nowoczesności do modernizacji refleksyjnej
(Anthony Giddens, Ulrich Beck)
2.2. Ponowoczesność według Zygmunta Baumana
2.2.1. Jednostka - aktor w ponowoczesnej perspektywie
2.3. Ponowoczesność według Michela Maffesolego
2.3.1. Model jednostki - osoby
3. „Bycie medialnym” jako wartość w perspektywie społecznej, politycznej i
ekonomicznej
3.1. Perspektywa socjologiczna „bycia medialnym”
3.2. Perspektywa polityczna „bycia medialnym”
3.2.1. Mediatyzacja polityki
3.3. Perspektywa ekonomiczna „bycia medialnym”
4. O polu medialnym
4.1. Teoria pól Pierre.a Bourdieu
4.1.1. Dynamiczna koncepcja pola
4.1.2. Relacje pomiędzy polami
4.1.3. Podmiotowość
4.2. Reguły gry pola dziennikarskiego
4.3. O próbie zawłaszczania przez pole medialne pozostałych pól
4.3.1. Habitus medialny
Podsumowanie
Rozdział 3. TRANSFORMACJA MEDIALNYCH WZORÓW OSOBOWYCH - OD LIDERÓW OPINII DO
CELEBRYTÓW
1. Schyłek klasycznych autorytetów
1.1. Liderzy opinii, czyli Mertonowskie „osoby wpływu” i ich rola
1.2. Eksperci i doradcy w ujęciu socjologicznym
1.2.1. Ekspert u Georga Simmla
1.2.2. Ekspert w perspektywie mediologii Régis Debray
1.2.3. Ekspert w ponowoczesnej perspektywie
2. Naukowcy jako eksperci - ujęcia socjologiczne
2.1. .Intelektualiści. jako eksperci w ujęciu Roberta Mertona
2.2. Naukowcy i pole naukowe
2.3. Naukowcy w medialnym polu - eksperci czy fast thinkers?
2.3.1. Strategia „trójpolówki”: pole naukowe (akademickie), pole polityki a pole
medialne
2.4. Dziennikarze - eksperci - komentatorzy. Eksperci medialni i pseudoeksperci
3. Dziennikarze - w poszukiwaniu nowych strategii zawodu
3.1. Sami o sobie - autowizerunek dziennikarzy
3.2. W poszukiwaniu nowych strategii działań i nowych standardów etycznych
3.2.1. Dziennikarska tożsamość . ponowoczesna wielość ról a dyktat rynku
3.2.2. W pogoni za newsem - odchodząc od profesjonalizmu
3.3. Dziennikarz czy showman-celebryta - jaka strategia w dziennikarskim polu?
3.3.1. Ewolucja modelu dziennikarstwa
3.3.2. Wybór strategii w dziennikarskim polu
4. Każdy może zostać ekspertem. Eksperci-komentatorzy w mediach. Przegląd wyników
badań
Podsumowanie
Rozdział 4. CELEBRYCI JAKO KLUCZOWI AKTORZY PONOWOCZESNOŚCI
1. Celebryci w perspektywie społeczno-kulturowej
1.1. Bohaterowie i święci jako celebryci avant la lettre
1.2 Typologie celebrytów
1.3. Rola mediów i przemysłu medialnego w kreowaniu celebrytów
1.4. Od celebryty (cewebryty i telebryty) do gwiazdy
1.4.1. Kim jest cewebryta? Przykłady
1.4.2. Kulturowa logika celebryty
1.4.3. Gwiazda (sława)
1.4.4. Pierre Bourdieu - socjolog - celebryta-gwiazda, czyli w mediach na własnych
warunkach
1.5. Współczesne role celebrytów
1.6. Habitus celebryty
1.7 Celebryta jako produkt mediatyzacji, personalizacji i utowarowienia
2. Celebrytyzacja sfery publicznej
2.1. Stadium demokratyzacji celebrytów
2.2. Stadium dywersyfikacji celebrytów
2.3. Stadium transgresji celebrytów
3. Celebryci w perspektywie komunikowania politycznego
3.1. Mediatyzacja polityki a medialna sfera publiczna
3.2. Rodzaje politycznych celebrytów
4. Celebryci w perspektywie komunikowania marketingowego (wymiar ekonomiczny)
4.1. Role celebrytów w komunikowaniu marketingowym
4.2. Celebryci w reklamach banków
4.3. Wartość celebrytów - rankingi tygodnika „Forbes”
5. Ponowoczesny kres intelektualistów. Czy intelektualiści muszą zostać celebrytami?
5.1. Naukowcy w medialnym polu
5.1.1. Socjolog w polu medialnym
5.1.2. „Socjologowie medialni” a etos socjologii
5.2. W poszukiwaniu optymalnej strategii istnienia w polu medialnym
5.2.1. Habitus uczonego-eksperta a habitus celebryty
Podsumowanie
Rozdział 5. KONSEKWENCJE MEDIATYZACJI I CELEBRYTYZACJI: TABLOIDYZACJA I
INFOTAINMENT
1. Tabloidyzacja jako globalny trend współczesnych mediów
1.1. Badania nad tabloidyzacją w Polsce i w świecie
1.2. Dwa wymiary tabloidyzacji
1.2.1. Formalny wymiar tabloidyzacji
1.2.2. Jakościowy wymiar tabloidyzacj
1.3. Krytyka i obrona tabloidyzacji
1.3.1. Krytyka. Tabloidyzacja jako zagrożenie
1.3.2. Obrona tabloidyzacji – „poszerzanie sfery publicznej”
1.4. Fenomen peopolizacji we Francji jako przykład lokalnej aplikacji globalnego trendu
2. Infotainmenet i jego odmiany jako wiodące strategie mediów
2.1. Infotainment . próba zdefiniowania strategii
2.2. Democratainment, politicotainment jako odmiany infotainmentu
2.3. Infotainment w polskich programach informacyjnych - przegląd wyników badań
Podsumowanie
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
SPIS TABEL
SPIS PRZYKŁADÓW
ANEKS
INDEKS NAZWISK
INDEKS POJĘĆ
444 stron, B5, oprawa miękka
