Zmierzch bożyszcz
czyli jak filozofuje się młotem
Zmierzch bożyszcz
to książka o tyle niezwykła wśród dzieł Nietzschego, że
nie eksponuje jego klasycznych idiosynkrazji, które dotyczyły przede wszystkim walki z
nihilistyczną religią chrześcijańską („chrześcijaństwo jest metafizyką kata”),
lecz daje zwięzły wykład jego doktryny pozytywnej.
Doktryna ta jest doktryną afirmatywną. „Amor fati – miłuj swój los, swe
przeznaczenie, swe konieczne życie w ciemnym horyzoncie ludzkości”: oto jądro
afirmacji życia, którego immoralnie niewinna postać jest tu odsłaniana dzięki
demistyfikowaniu kapłańsko filozoficznych oszustw i kłamstw, dzięki ukazywaniu ich vanitas.
Tylko one z wielu powodów właśnie na akceptację nie zasługują...
Grzegorz Sowinski, Zmierzch bożyszcz: prenihilizm – antynihilizm –
nihilizm... VII
Przedmowa 3
Sentencje i strzały 7
Problem Sokratesa 21
„Rozum” w filozofi i 31
W jaki sposób „świat prawdziwy” stał się w końcu bajdą. Historia pewnego
błędu 39
Moralność jako antynaturalność 43
Cztery ogromne błędy 53
„Ulepszyciele” ludzkości 65
Czego nie dostaje Niemcom? 75
Eskapady niewczesnego 85
Co zawdzięczam starożytnym? 137
Mówi młot 147
Indeks nazw własnych 151
Indeks pojęć 153
160 stron, Format: 13.5x20.5cm, oprawa miękka