Ustawa o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wypełnia lukę prawną, jaka
powstała w tej dziedzinie po przekształceniach własności urządzeń infrastruktury
wodociągowo-kanalizacyjnej z państwowej w komunalne mienie samorządowe.
Szereg przepisów wydanych w
oparciu o delegacje ustawowe przewidziane dla mienia Skarbu Państwa straciło swoją
aktualność. Dla przykładu Trybunał Konstytucyjny uznał, że Rada Ministrów wydając
rozporządzenie z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę,
urządzeń kanalizacyjnych oraz zasad ustalania opłat za wodę i wprowadzanie ścieków,
błędnie rozszerzyła ustawowe uprawnienia dotyczące urządzeń państwowych na
urządzenia stanowiące własność komunalną gmin. Także obowiązujące dotychczas
przepisy ustawy prawo wodne nie uwzględniają faktu istnienia własności komunalnej.
W praktyce zapanował swoisty
nieporządek prawny skutkujący szeregiem sporów sądowych. Mieliśmy do czynienia z
ferowaniem przez sądy często rozbieżnych wyroków warunkowanych poglądami
poszczególnych zespołów orzekających. W tej sytuacji Izba Gospodarcza Wodociągi
Polskie uznała za konieczne podjęcie działań dla ustawowego uregulowania problemów
zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Opierając się
również na doświadczeniach branży telekomunikacyjnej i energetycznej, Izba
zainicjowała prace legislacyjne nad ustawą wodociągową.
W 1999 roku na ręce Prezesa
Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Izba przedłożyła dokument stanowiący próbę
określenia założeń do przyszłej ustawy. Inicjatywa ta znalazła pełne zrozumienie
Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który podjął się trudu opracowania rządowego
projektu ustawy. W czasie całego procesu legislacyjnego Izba Gospodarcza Wodociągi
Polskie miała możliwość opiniowania projektów ustawy we wszystkich jej fazach
powstawania do udziału w posiedzeniach Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej ds. rządowego
projektu ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków
włącznie. Przedstawiciele Izby brali również udział w posiedzeniach Sejmowej, a
następnie Senackiej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
dotyczących ustawy.
Uchwalona ustawa, pomimo że
nie uwzględnia wszystkich wniosków i opinii zgłaszanych przez Izbę, stanowi doniosły
dokument normujący problematykę zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania
ścieków. Zawiera ona w szczególności precyzyjne określenia relacji pomiędzy gminą
realizującą w tej dziedzinie zadania własne a przedsiębiorstwem
wodociągowo-kanalizacyjnym wykonującym te zadania w imieniu gminy. Ustawa precyzuje
relacje między dostawcą a odbiorcą usług. Określa organy i procedury ustalania taryf
i opłat za wodę i odprowadzane ścieki. Wprowadza zasady odpowiedzialności karnej za
naruszenia przepisów dotyczących dostawy wody i odprowadzania ścieków.
Ustawa odwołuje się do
szeregu istniejących uregulowań wynikających z innych przepisów oraz określa zasady
opracowania wymienionych w niej dokumentów. Książka uwzględnia stan prawny na dzień
20 sierpnia 2001 r., co dotyczy w szczególności przepisów wykonawczych i stąd z natury
rzeczy może zawierać jedynie przepisy wydane do tej daty.
234 strony, miękka oprawa