Gdy powstała książka Techniki jogi (1946), jej autor Mircea Eliade
(1907-1986), światowej sławy rumuńsko-francuski historyk religii, miał za sobą
długie lata obcowania z filozofią indyjską. W 1928 roku, odbywszy studia w Bukareszcie,
wyjechał na kilkuletnie stypendium do Kalkuty, gdzie studiował pod kierunkiem słynnego
Surendranatha Dasgupty, przebywał przez pewien czas w himalajskiej aśramie i napisał
doktorat o jodze. Po powrocie wykładał w Bukareszcie filozofię indyjską. Spotkanie z
Indiami zapoczątkowało i ukierunkowało jego późniejsze badania nad historią religii.
W Technikach jogi Eliade ujmuje jogę całościowo jako doktrynę
soteriologiczną, naukę mistyczną i historię duchowości Indii.
Rozważa ją w kontekście różnych nurtów religijnych: hinduizmu, buddyzmu i
tantryzmu, niczym paleontolog bada jej powstające od tysięcy lat nawarstwienia. Choć
wyraźnie zastrzega, że w technikach jogi jest wiele rzeczy nieprzekazywalnych
dyskursywnie i wymagających praktycznego kontaktu z nauczycielem, czytelnika
zainteresowanego jogą z pewnością zafascynuje to jej szerokie, filozoficzne ujęcie,
bez którego czysto techniczne praktyki cielesne nie mają sensu.
320 stron, oprawa miękka