KLASYCZNY JĘZYK TYBETAŃSKI BAREJA-STARZYŃSKA A.MEJOR M. Księgarnia

Klasyczny język tybetański

Język tybetański zaliczany jest do rodziny języków chińsko-tybetańskich, a wraz z birmańskim tworzy grupę języków tybeto-birmańskich.

Ze względu na swą długą historię, zasięg i kulturotwórczą rolę język tybetański jest, obok chińskiego, najważniejszym językiem Azji Wschodniej i Środkowej.

Historia języka tybetańskiego sięga połowy VII wieku i wiąże się z wprowadzeniem religii buddyjskiej do Tybetu.

Wraz z upiśmiennieniem podjęto w następnych stuleciach wielkie zadanie przetłumaczenia - głównie z sanskrytu - ogromnego zbioru pism buddyjskich.

Tę znormalizowaną wówczas dla potrzeb przekładu postać języka tybetańskiego określa się często mianem „tybetańskiego klasycznego".

Przedmowa

Wykaz skrótów i symboli

Opis ilustracji

Rozdział 1 Wstęp

1.1. Język tybetański

1.2. Z historii badań nad językiem tybetańskim

1.3. Typologia

1.4. Dialekty

1.5. Fazy rozwojowe języka tybetańskiego

1.6. Literatura tybetańska

Rozdział 2. Pismo

2.1. Powstanie pisma

2.2. Rodzaje pisma

2.3. Alfabet

2.3.1. Znaki przestankowe

2.3.2. Sylaba

2.3.3. Grafemy rdzenne – porządek alfabetyczny

2.3.4. Grafemy rdzenne - podział

2.3.5. Dawna ortografia

2.4. Budowa sylaby

2.4.1. Zasady budowy sylaby według gramatyków tybetańskich

2.4.2. Ligatury

2.5. Artykulacja głosek i klasyfikacja głosek / grafemów (yi ge)

2.6. Reguły sandhi

2.7. Transliteracja sanskrytu

2.8. Transliteracje tybetańskie

2.9. Partykuły – uwagi ogólne

2.10. Konspekt systemu gramatyki tybetańskiej według Thonmi Sambhoty

Rozdział 3. Słowotwórstwo

3.1. Wprowadzenie

3.2. Budowa wyrazów – uwagi ogólne

3.3. Części mowy

3.3.1. Uwagi ogólne

3.3.2. Tematy nominalne

3.3.3. Partykuły nominalne

3.3.4. Imiona złożone

3.3.5. Reduplikacja nominalna

3.3.6. Tematy werbalne

3.3.7. Tworzenie czasowników pochodnych

3.3.8. Wyrazy i formy honoryfikatywne

3.3.9. Zapożyczenia

Rozdział 4. Odmiana

4.1. Uwagi ogólne

4.2. Rodzaj

4.3. Kategoria liczby

4.4. Zaimki

4.4.1. Zaimki osobowe

4.4.2. Zaimki dzierżawcze

4.4.3. Zaimki zwrotne

4.4.4. Zaimki pytające

4.4.5. Zaimki wskazujące

4.4.6. Zaimki upowszechniające

4.4.7. Zaimki nieokreślone

4.5. Liczebniki

4.5.1. Liczebniki główne

4.5.2. Liczebniki porządkowe

4.5.3. Liczebniki mnożne

4.5.4. Liczebniki zbiorowe

4.5.5. Liczebniki rozdzielcze

4.5.6. Liczebniki ułamkowe

4.5.7. Paginacja

4.6. Partykuły przypadkowe

4.6.1. Uwagi ogólne

4.6.2. Genetivus

4.6.3. Dativus/locativus

4.6.4. Ablativus

4.6.5. Instrumentalis

4.6.6. Terminativus

4.7. Partykuły finalne

4.7.1. Partykuła wielopostaciowa zdania orzekającego ' o

4.7.2. Partykuła wielopostaciowa zdania pytającego ' am

4.7.3. Partykuła wielopostaciowa zdania rozkazującego cig

Rozdział 5. Składnia

5.1. Uwagi ogólne

5.2. „Zasada skrótów”

5.3. Orzeczenie

5.3.1. Zdania orzekające

5.3.2. Zdania pytające

5.3.3. Zdania rozkazujące

5.3.4. Przeczenia

5.4. Podmiot

5.5. Dopełnienie

5.6. Przydawka

5.7. Partykuła asocjatywna dang

5.8. Zdania złożone

5.8.1. Partykuła asocjatywna

5.8.2. Partykuła semifinalna ste

5.8.3. Partykuła koordynująca cing

5.9. Mowa wprost

5.9.1. Partykuła ces

Dodatek 1

Tekst

Transkrypcja

Przekład

Objaśnienia leksykalno-gramatyczne

Dodatek 2 – Uproszczone zasady odczytywania i wymawiania głosek języka tybetańskiego

Bibliografia

168 stron, Format: 15.0x21.0cm, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.