Poczwórne źródło twierdzenia o podstawie dostatecznej
Arthur Schopenhauer (1788-1860) – jeden z najwybitniejszych
niemieckich filozofów, choć w zasadzie nigdy nie stworzył żadnej filozoficznej
szkoły, a jednak wywarł wielki wpływ na takich myślicieli jak Bergson (ze swoim
intuicjonizmem), Nietzsche (ze swoją filozofią życia), a czerpali z niego także
neokantyści i pragmatycy. Zwykło się nazywać Schopenhauera twórcą pesymizmu
filozoficznego. Jak pisze Jan Garewicz jego pesymizm nie miał nic wspónego z
katastrofizmem, a negacja postępu z zaprzeczeniem rozwoju nauki i techniki Uczył
rezygnacji bez pokory, współczucia bez miłości bliźniego, buntu bez działania.
Schopenhauer z jednej strony neguje świat, ale z drugiej strony uznaje ten świat za
jedyny z możliwych. I czyni tak z powodu przyjęcia pewnych zasad aksjologicznych, ale
też ontologicznych. Trzeba pamiętać, że punktem zasadniczym w myśleniu Schopenhauera
była filozofia Immanuela Kanta. W zasadzie cała ontologia schopenhauerowska oparta jest
na Kancie, ale jednak nie byłby Schopenhauer filozofem na wskroś oryginalnym, gdyby był
tylko kantowskim epigonem. Jak pisze Jan Garewicz Ze ślepego zaułka w jakim znalazła
się filozofia niemiecka Schopenhauer widział tylko jedno wyjście: należało uznać
doświadczenie za jedyne źródło wiedzy i pokusić się o stworzenie metafizyki
uzasadnionej empirycznie. Poczwórne źródło wiedzy... jest taką pierwszą przymiarką
do stworzenia nowej schopenhauerowskiej metafizyki.
Od tłumacza
Przedmowa autora
I. Wstęp
II. Przegląd najgłówniejszych myśli, jakie wypowiedziano o twierdzeniu o
podstawie dostatecznej
III. Niedostateczność dotychczasowego wykładu. Plan nowego
IV. O pierwszym dziale przedmiotów dla podmiotu. Właściwa mu postać
twierdzenia o podstawie dostatecznej
V. O drugim dziale przedmiotów dla podmiotu. Właściwa im postać twierdzenia o
podstawie dostatecznej
VI. O trzecim dziale przedmiotów dla podmiotu. Właściwa im postać twierdzenia
o podstawie dostatecznej
VII. O czwartym dziale przedmiotów dla podmiotu. Właściwa im postać
twierdzenia o podstawie dostatecznej
VIII. Uwagi ogólne i wyniki
176 stron, Format: 12.5x19.5cm, oprawa miękka