Pisma żydowskie
W jakiejś postaci ziściła się
zatem protoromantyczna wizja Herdera: oto Żydzi wywłaszczeni z bogactwa własnej
tradycji, przechowujący ją w szafach z pamiątkami, stwarzają siebie od nowa, bez
względu na to, co sądzi na ten temat otaczający ich świat, czy sprzyja im, czy nie.
Są w pełni zasymilowani, są normalni. Mają państwo, którego chcą bronić. Koncepcja
suwerenności państwa izraelskiego polega na zdolności do obrony własnego terytorium,
włącznie z prawem wypowiadania wojny. Jeśli więc słychać nasilające się głosy
sprzeciwu wobec „agresywnej polityki Izraela”, należy wiązać je z nierozsądnym,
lewicowym pacyfizmem, jak też z kryzysem idei państwa narodowego na kontynencie
europejskim. Dawniej, gdy Żydzi nie mieli swego państwa, byli z tego powodu
znienawidzeni przez obcy im świat. Dziś odczuwają ten sam rodzaj nienawiści właśnie
dlatego, że udało im się z sukcesem takie państwo stworzyć. Circulus vitiosus.
Myliłby się jednak ten, kto ograniczałby syjonizm wyłącznie do ideowego zaplecza
państwa stanu wyjątkowego. Syjonizm pozostawił po sobie piękną ideę kibucu, w którą
umiał tchnąć życie. Inną jego trwałą zdobyczą jest Uniwersytet Hebrajski,
stanowiący kulturalną oazę w państwie znajdującym się w połowie drogi między
Jerozolimą a Lacedemonem. O tym wszystkim w pasjonujący sposób pisze w swoich Pismach
żydowskich Hannah Arendt.
Z Przedmowy Piotra Nowaka
Hannah Arendt (1906–1975) – Niemka,
Żydówka, apatryda, obywatelka USA. Jedna z najwybitniejszych filozofów polityki XX
wieku, uczennica Heideggera i Jaspersa. Profesor New School for Social Research, autorka
kilkunastu książek poświęconych filozofii polityki, z których najlepszą jest Kondycja
ludzka (1958, wyd. pol. 1999), najsłynniejszą zaś – Eichmann w Jerozolimie.
Rzecz o banalności zła (1963, II wyd. pol. 2004).
Piotr Nowak Przedmowa
Pisma żydowskie
Lata trzydzieste
Oświecenie a kwestia żydowska
Przeciw prywatnym kręgom
Pierwsza asymilacja. W setną rocznicę śmierci Rahel Varnhagen
Zawodowa reklasyfikacja młodzieży
Przewodnik młodych: Martin Buber
Niektórzy młodzi ludzie jadą do domu
Proces Gustloffa
Kwestia żydowska
Antysemityzm
Wprowadzenie
Klasyczna ojczyzna antysemityzmu
Antysemityzm a nienawiść do Żydów
Lichwiarze, pariasi, pasożyty
Żydzi dworscy a prawa człowieka
Wyjątkowi Żydzi
Odrzucenie wyjątkowych Żydów przez społeczeństwo i państwo
Arystokracja staje się antysemicka
Lata czterdzieste
Problem mniejszości. Na podstawie listu do Ericha Cohn-Bendita z lata 1940 roku
Żydowska wojna, której nie ma. Artykuły z „Aufbau”, październik 1941 – listopad
1942
Podziękowanie z domu Judy? List otwarty do Jules’a Romains
Żydowska armia – początek żydowskiej polityki?
Czynna cierpliwość
Ceterum censeo...
Pierwszy krok
Kim są panowie z Komitetu na rzecz Stworzenia Armii Żydowskiej?
Mojżesz czy Waszyngton?
Cui bono? Sprawa przeciw „Saturday Evening Post”
Papier i rzeczywistość
Cały lud Izraela odpowiada za siebie nawzajem
Diabelska retoryka
„Tak zwana armia żydowska”
Chrześcijańskie słowo w kwestii żydowskiej
Żaden kadisz nie będzie odmówiony
Pod ścianą
Gdy nie przeciwstawia się mniejszemu złu
Paul Tillich: za i przeciw. Za
Konfuzja
Powrót rosyjskiego żydostwa
Co dzieje się we Francji?
Kryzys syjonizmu
Między milczeniem a niemotą. Artykuły z „Aufbau”, luty 1943 – marzec 1944
Francuska literatura polityczna na wygnaniu
Prawdziwe powody istnienia Theresienstadt
Czy kwestia arabsko-żydowska może zostać rozwiązana?
Polityczna organizacja narodu żydowskiego. Artykuły z „Aufbau”, kwiecień 1944 –
kwiecień 1945
Za cześć i chwałę narodu żydowskiego
Stany Zjednoczone – ropa – Palestyna
Deklaracja Balfoura i mandat Palestyny
Koniec pewnej plotki
Wybuchowi filistrzy
Goście z ziemi niczyjej
Nowa twarz starego narodu
Czas zmian
Lekcja w sześciu strzałach
Nowe propozycje w sprawie porozumienia żydowsko-arabskiego
Żydowscy partyzanci w europejskich powstaniach
O „soli ziemi”. „Żydowska interpretacja” Waldo Franka
Od armii do brygady. Mała satysfakcja, ale zawsze satysfakcja
In memoriam Adolph S. Oko
„Wolni i demokratyczni”
Pozbawieni praw i godności
Porozumienie między narodami Bliskiego Wschodu – podstawa żydowskiej polityki
Żydowskie szanse: słabe perspektywy – podzielona reprezentacja
Polityka żydowska
Dlaczego anulowano dekret Crémieux
W Europie pojawiają się nowi przywódcy
Droga do pojednania narodów
My, uchodźcy
Żyd jako parias: ukryta tradycja
Szlemiel i władca marzeń (Heinrich Heine)
Parias świadomy (Bernard Lazare)
Podejrzany (Charlie Chaplin)
Porządny człowiek (Franz Kafka)
Niemiecka wina
Tworzenie środowiska kulturalnego
Historia żydowska – nowe spojrzenie
Morał historii
Stefan Zweig: Żydzi w świecie dnia wczorajszego
Kryzys syjonizmu
Herzl i Lazare
Syjonizm przemyślany na nowo
Państwo żydowskie pięćdziesiąt lat później. Dokąd zaprowadziła nas polityka
Herzla?
Na ratunek żydowskiej ojczyźnie
Zalety osobiste. Recenzja książki Chaim Weizmann: mąż stanu, uczony, budowniczy żydowskiej
wspólnoty politycznej
Jeden cel: Syjon. Recenzja książki Metodą prób i błędów: autobiografia Chaima
Weizmanna
Porażka rozumu. Misja Bernadotte’a
O „kolaboracji”
Nowa partia w Palestynie. O wizycie Menachema Begina i celach dyskutowanego ruchu
politycznego
Lata pięćdziesiąte
Bliski Wschód: pokój czy zawieszenie broni?
Niezgodność roszczeń
Społeczna i gospodarcza separacja
Wyjątkowość kraju
Nienacjonalistyczna tradycja
Uniwersytet Hebrajski i kolektywne osadnictwo
Skutki wojny
Federacja czy bałkanizacja?
Magnes – sumienie narodu żydowskiego
Historia wielkiej zbrodni
Lata sześćdziesiąte
Odpowiedź na list Gershoma Scholema
Odpowiedzi na pytania przedstawione przez Samuela Graftona
Sprawa Eichmanna a Niemcy. Rozmowa z Thilo Kochem
Zagłada sześciu milionów. Sympozjum „Jewish World”
„Niesamowity doktor Robinson”. Odpowiedź Hannah Arendt
Epilog
Nałóg działania
Wykaz pierwodruków
Ludzie, instytucje, pojęcia
Indeks osób
633 strony, Format: 16.0x24.0cm, oprawa iwarda z obwolutą
