Język polski w Norwegii
Na przykładzie badań przeprowadzonych w polskich szkołach w Oslo
Książka jest pierwszą próbą opisania języka polskiego młodzieży polskiej
zamieszkałej w Norwegii, uczącej się w polskich szkołach w Oslo.
Badania podsystemów fonetycznego, fleksyjnego, składniowego i leksykalnego ujmują
język polski na wczesnym etapie kształtowania się dialektu polonijnego, ze względu na
to, że norweskie skupisko polonijne jest jeszcze dość młode, w przeważającej
części należące do najnowszej emigracji z początku XXI wieku.
Praca uzupełnia dotychczasową wiedzę o polszczyźnie poza granicami kraju i pozwala
na porównania z rozwojem języka polskiego (dialektów polonijnych) w Szwecji i innych
krajach należących do germańskiej rodziny językowej.
Przedmowa
Wstęp
Rozdział 1. Terminologia, metodologia i stan badań
1.1. Terminologia
1.1.1. Emigracja i Polonia
1.1.2. Status polszczyzny w krajach osiedlenia Polonii
1.2. Metoda kontrastowa
1.3. Cel badań
1.4. Materiał
1.5. Stan badań
1.5.1. Opracowania historyczne i socjologiczne
1.5.2. Opracowania lingwistyczne
Rozdział 2. Dzieje emigracji polskiej do Norwegii
2.1. Polsko-norweskie kontakty kulturalne
2.1.1. Słownictwo związane z polską rzeczywistością w języku norweskim
2.1.2. Problematyka polska w Norwegii
2.2. Polska emigracja do Norwegii
2.2.1. Okresy i charakter emigracji
2.2.1.1. Emigracja od XIX wieku do II wojny światowej
2.2.1.2. Emigracja wojenna i powojenna
2.2.1.3. Emigracja w latach 1960–1989
2.2.1.4. Emigracja po 1990 roku
2.2.2. Życie organizacyjne
2.2.4. Życie religijne
2.3. Polskie szkoły w Norwegii
2.3.1. Polskie Szkoły w Oslo
2.3.2. Szkoły polskie poza Oslo
2.4. Norweska polityka wobec języków mniejszości
Rozdział 3. Charakterystyka respondentów
3.1. Rodzina
3.2. Posługiwanie się językiem polskim
Rozdział 4. Charakterystyka języka młodzieży
4.1. Fonetyka
4.1.1. Podsystem fonetyczny języka norweskiego
4.1.2. Kontrasty interferencyjne
4.1.2.1. Zmiany artykulacji zwarto-szczelinowych i szczelinowych
4.1.2.2. Zmiany artykulacji innych spółgłosek
4.1.2.3. Zmiany w artykulacji samogłosek
4.1.2.4. Akcent
4.1.3. Kontrasty defektywno-deformacyjne
4.1.4. Warstwy zgodne z językami podstawami porównania
4.1.4.1. Polskie samogłoski nosowe
4.1.4.2. Norweska samogłoska [?]
4.2. Fleksja
4.2.1. Podstawowe wiadomości z morfologii norweskiej
4.2.1.1. Rzeczownik
4.2.1.2. Zaimek
4.2.1.3. Przymiotnik
4.2.1.4 Przysłówek
4.2.1.5. Liczebnik
4.2.1.6. Czasownik
4.2.2. Kontrasty interferencyjne
4.2.2.1. Zmiany w użyciu form kategorii aspektu
4.2.2.2. Zmiany w użyciu form kategorii czasu
4.2.2.3. Zmiany w użyciu form kategorii strony
4.2.2.4. Zmiany w użyciu form kategorii trybu
4.2.2.5. Ograniczenia w użyciu przypadków
4.2.3. Kontrasty defektywno-deformacyjne
4.2.3.1. Ograniczenia rozróżniania rodzaju męskoosobowego
4.2.3.2. Zaburzenia form przypadków
4.2.3.3. Nierozróżnianie form zaimków
4.2.3.4. Rozchwianie wzorców odmiany czasowników
4.3. Składnia
4.3.1. Podstawowe wiadomości ze składni norweskiej
4.3.2. Kontrasty interferencyjne
4.3.2.1. Zmiany rekcji czasowników
4.3.2.2. Pozostałe repliki syntaktyczne
4.3.2.3. Funkcje składniowe zaimków
4.3.2.4. Struktura linearna zdania
4.3.3. Kontrasty deformacyjno-defektywne
4.3.3.1. Zaburzenia w związku zgody
4.3.3.1. Różnice w łączliwości form przypadkowych
4.3.3.2. Zmiana konstrukcji przyimkowych
4.3.3.3. Funkcja składniowa zaimka co
4.4. Leksyka i słowotwórstwo
4.4.1. Kontrasty interferencyjne
4.4.1.1. Wyrazy adaptowane
4.4.1.2. Strukturalne repliki frazeologiczno-syntaktyczne
4.4.1.3. Semantyczne repliki wyrazowe
4.4.1.4. Cytaty wyrazowe
4.4.2. Kontrasty defektywno-deformacyjne
4.4.2.1. Przesunięcie znaczenia
4.4.2.2. Rozszerzenia znaczeń
4.4.2.3. Stopniowanie przymiotników i przysłówków
4.4.3. Pola semantyczne
Wnioski
Bibliografia
Aneks 1. Ankiety
Aneks 2. Wybór tekstów
Zasady transkrypcji i wykaz znaków pisowni fonetycznej
Wykaz skrótów i oznaczeń
Spis wykresów
Spis tabel
Spis rysunków
170 stron, Format: 16.7x23.9, oprawa miękka
