Unia Europejska a obywatele
Relacje komunikacyjne w internecie a unijna strategia komunikowania się
„Książka ta jest propozycją podejmującą zagadnienia
związane z Unią Europejską oraz jej relacjami z obywatelami poprzez wykorzystanie
mechanizmów i narzędzi komunikacji społecznej. Publikacja stanowi przegląd
problematyki związanej z instytucjonalnymi aspektami mającymi na celu wzmacnianie tych
relacji ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki najnowszych rozwiązań
technologicznych, w tym głównie związanych z komunikowaniem poprzez internet. [...]
Całość rozważań zamyka refleksja dotycząca efektywności komunikacji społecznej w
procesie aktywizacji obywateli Unii Europejskiej w działania na rzecz europejskiej
przestrzeni publicznej”.
dr hab. Aldona Wiktorska-Święcka
Monika Łukasik-Duszyńska
– doktor nauk humanistycznych, wykładowca w
Międzynarodowej Wyższej Szkole Logistyki i Transportu we Wrocławiu. Do września 2015
roku adiunkt w SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym (w Katedrze Studiów
Europejskich we Wrocławiu). Jest absolwentką Podyplomowego Studium Dziennikarstwa
Multimedialnego i Public Relations na Uniwersytecie Wrocławskim. Była stypendystą
programu Socrates-Erasmus, Komitetu Badań Naukowych, Fundacji Lanckorońskich, Academy of
European History (European University Institute we Florencji) oraz Kokkalis Foundation
(Grecja). Specjalizuje się w przyjętej przez agendy Unii Europejskiej strategii
informowania oraz komunikowania się. Interesuje się też stosunkami Polski z państwami
sąsiednimi oraz dyplomacją Wielkiej Brytanii w XX w.
Wstęp
Rozdział 1
Komunikowanie polityczne w społeczeństwie demokratycznym
1.1. Komunikowanie polityczne
1.2. Relacje komunikacyjne w komunikowaniu politycznym
1.3. Strategia i skuteczność w komunikacji
1.4. Internet i jego rola w komunikacji obywatele - politycy
Rozdział 2
Obywatele a udział w debacie na temat Unii
2.1. Komunikowanie się a europejska sfera publiczna
2.1.1. Europejska sfera publiczna
2.1.2. Sfera publiczna a unijne dokumenty
2.1.3. Europejska sfera publiczna a rozważania badaczy
2.1.4. Europejska opinia publiczna a europeizacja
2.1.5. Wskaźniki, które europeizują Europę
2.1.6. Europeizacja mediów
2.1.7. Deficyt demokracji
2.2. Obywatele o polityce unijnej - wyniki badań sondażowych
2.2.1. Eurobarometr i badania standardowe w latach 2004-2012
2.2.2. Głos obywateli UE - liczy się czy nie
2.2.3. Zaangażowanie społeczeństw w działania Wspólnoty
2.2.4. Obywatele a decyzje na szczeblu wspólnotowym
2.2.5. Wiedza ankietowanych
o Unii Europejskiej
2.2.6. Rozumienie przez Europejczyków zasad funkcjonowania Unii
2.2.7. Źródła informacji obywateli na tematy unijne
Rozdział 3
Strategia komunikowania się przedstawicieli instytucji unijnych
3.1. Informowanie a pogłębianie integracji w II połowie XX wieku
3.1.1. Europejska Wspólnota Gospodarcza a informowanie
3.1.2. Raport Wiliama de Hahna
3.1.3. Traktat z Maastricht - utworzenie Unii Europejskiej
3.1.4. Raport Willy‘ego De Clerąa
3.1.5. Strategie transparentności
3.2. Próby sformułowania unijnej strategii komunikowania się w XXI wieku
3.2.1. Wprowadzanie strategii
3.2.2. Biała Księga o zarządzaniu Europą
3.2.3. Deklaracja w sprawie przyszłości Unii Europejskiej
3.2.4. Plan D i Plan działania
3.2.5. Biała Księga w sprawie europejskiej polityki komunikacyjnej
3.2.6. Raporty na temat podejmowanych działań
3.2.7. Komunikaty na temat ulepszania procesu komunikowania się
3.2.8. Partnerski proces komunikacji poświęconej Europie
3.2.9. Kolejne rezolucje i sprawozdania
3.2.10. Traktat z Lizbony
3.3. Internet w strategii komunikowania się agend z obywatelami Unii
3.3.1. Biała Księga o zarządzaniu Europą
3.3.2. Plan D i Plan działania
3.3.3. Biała Księga w sprawie europejskiej polityki komunikacyjnej
3.3.4. Europejska inicjatywa 12010 na rzecz e-integracji
3.3.5. Partnerski proces komunikowania na temat Europy
3.3.6. Komunikowanie o Europie drogą internetową
3.3.7. Platformy społecznościowe
Rozdział 4
Wdrażanie strategii komunikowania się w sieci przez pracowników instytucji
unijnych
4.1. Struktury unijne odpowiedzialne za komunikowanie się
4.1.1. Jednostki odpowiedzialne za komunikowanie się w Komisji Europejskiej
4.1.2. Jednostki odpowiedzialne za komunikowanie się w Parlamencie Europejskim
4.1.3. Jednostki odpowiedzialne za komunikowanie się w Radzie Unii Europejskiej
4.1.4. Koordynacja działań między wewnętrznymi jednostkami Komisji
4.1.5. Komunikowanie elitarne - pomiędzy unijnymi instytucjami
4.2. Portale internetowe agend unijnych
4.2.1. UE w telewizji i radiu - portale internetowe
4.2.2. Portale informacyjne
4.2.3. EUROPA - portal o Unii Europej skiej
4.2.4. Portal internetowy Komisji Europejskiej
4.2.5. Portal internetowy Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych
4.2.6. Portal internetowy Rady Unii Europej skiej i Rady Europej skiej
4.2.7. Portal internetowy Parlamentu Europejskiego
Rozdział 5
Politycy i agendy unijne w portalach społecznościowych
5.1. Portale społecznościowe
5.1.1. Twitter
5.1.2. Flickr
5.1.3. YouTube
5.1.4. Błogi
5.2. Instytucje unijne i ich przedstawiciele na Facebooku
5.2.1. Deputowani Parlamentu Europejskiego
5.2.2. Grupy polityczne Parlamentu
5.2.3. Fanpage Parlamentu Europejskiego
5.2.4. Fanpage‘e biur informacyjnych PE
5.2.5. Fanpage Komisji Europejskiej
5.2.6. Fanpage przedstawicielstw KE
5.2.7. Inne instytucje i agendy unijne
5.3. Deputowani Parlamentu Europejskiego na Facebooku
5.3.1. Polscy deputowani
5.3.2. Irlandzcy deputowani
5.3.3. Brytyjscy deputowani
5.3.4. Charakterystyka kont - wpisy i komentarze
Podsumowanie
Bibliografia
Indeks osób
440 stron, Format: 12.0x19.5cm, oprawa miękka
