Psychologia w pracy terapeuty zajęciowego
Wybrane zagadnienia
Autorka przedstawiła psychologię w kontekście aplikacyjnym, specyficznym dla
prowadzenia procesu terapii zajęciowej, odnoszącym się przede wszystkim do budowania
właściwej relacji z uczestnikiem terapii opartej na wzajemnym zrozumieniu, właściwej
komunikacji wpisującej się w podejście Person-Centered Practice.
Ważnym elementem publikacji jest także ukazanie problematyki udzielania wsparcia
społecznego osobom znajdującym się w sytuacjach trudnych.
Wykonywanie zawodu terapeuty wymaga również dbałości o własne zasoby psychiczne
poprzez profilaktykę wypalenia zawodowego, radzenie sobie ze stresem czy zarządzanie
energią własną. Wiedza psychologiczna podlega ciągłej aktualizacji, pojawiają się
nowe subdyscypliny.
Jednym z celów niniejszej książki jest wykazanie możliwości stosowania w
działaniach terapeutycznych stosunkowo nowej subdyscypliny psychologii – psychologii
pozytywnej.
Książka zainteresuje terapeutów zajęciowych, niezależnie od ich miejsca
zatrudnienia, dla których wiedza z zakresu psychologii wydaje się być kluczowa dla
powodzenia realizowania procesu terapii zajęciowej.
Adresatami zawartych w niej treści są także członkowie zespołu
interdyscyplinarnego, w szczególności lekarze, pielęgniarki, psychologowie czy
fizjoterapeuci, dla których interesujące może być poznanie specyfiki pracy terapeutów
zajęciowych oraz nabycie wiedzy dotyczącej kierunku zmian dokonujących się w ramach
profesjonalizacji zawodu terapeuty, które są zorientowane na dostosowanie do
europejskich i światowych standardów.
Publikacja może stanowić źródło informacji dla studentów kierunku terapia zajęciowa,
którzy dopiero rozpoczną swoją karierę zawodową.
Wprowadzenie
Rozdział 1. Miejsce psychologii w praktyce terapii zajęciowej
1.1. Rewizja rozumienia terapii zajęciowej w Polsce
1.2. Zadania terapeuty zajęciowego w pracy z różnymi typami klientów
1.3. Znaczenie posiadania podstawowej wiedzy psychologicznej w pełnieniu roli terapeuty
zajęciowego
Rozdział 2. Podejście skoncentrowane na osobie (Person-Centered Practice)
jako podstawa relacji terapeutycznej
2.1. Podstawowe założenia psychologii humanistycznej
2.2. Czynniki determinujące skuteczność terapii wg Carla Rogersa
2.3. Podejście Person-Centered Practice w terapii zajęciowej
Rozdział 3. Komunikacja w procesie terapii zajęciowej
3.1. Istota komunikacji interpersonalnej
3.2. Komunikacja werbalna
3.2.1. Sztuka słuchania
3.2.2. Sztuka zadawania pytań
3.2.3. Korzystanie z milczenia
3.3. Komunikacja niewerbalna
3.4. Komunikacja w procesie ustalania celów terapeutycznych
3.5. Metody udzielania informacji zwrotnych dotyczących postępów w terapii
3.6. Komunikacja z rodziną uczestnika terapii
Rozdział 4. Udzielanie wsparcia społecznego
4.1. Definiowanie wsparcia społecznego
4.2. Rodzaje wsparcia społecznego
4.3. Znaczenie wsparcia społecznego dla osoby znajdującej się w sytuacji trudnej
4.3.1. Utrata zdrowia jako sytuacja trudna
4.3.1.1. Niepełnosprawność nabyta
4.3.1.2. Choroba
4.3.2. Niepełnosprawność wrodzona
4.3.3. Zaburzenia psychiczne
4.3.4. Wykluczenie i zagrożenie wykluczeniem społecznym
4.3.4.1. Bezdomni
4.3.4.2. Seniorzy
4.3.4.3. Dzieci i młodzież z rodzin zagrożonych ubóstwem i patologiami
4.3.4.4. Inne grupy
Rozdział 5. Psychologia pozytywna w terapii zajęciowej
5.1. Dlaczego psychologia pozytywna?
5.2. Od pesymizmu do optymizmu
5.3. Nadzieja
5.4. Inteligencja emocjonalna w pracy terapeuty
5.5. Wzrost potraumatyczny
Rozdział 6. Dbanie o zasoby terapeuty zajęciowego
6.1. Radzenie sobie ze stresem
6.1.1. Asertywność jako sposób na obronę swojego terytorium psychologicznego
6.1.2. Model zarządzania energią własną
6.2. Profilaktyka wypalenia zawodowego
6.2.1. Charakterystyka wypalenia zawodowego
6.2.2. Superwizja
6.2.3. Grupy Balinta
6.2.4. Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym – work-life balance
Podsumowanie
Bibliografia
182 stron, Format: 16.0x22.0cm, oprawa miękka