Izrael a aspiracje Palestyńczyków 1987-2006
Punktem przełomowym konfliktu izraelsko-palestyńskiego - jednego z głównych ognisk
zapalnych na świecie - był wybuch pierwszej intifady w grudniu 1987 r. Choć w ciągu
niemal dwóch dekad Palestyńczykom nie udało się zbudować własnego, w pełni
suwerennego państwa, widoczne od połowy 2005 r. Przyśpieszenie polityczne w regionie
wskazuje, że konflikt bliskowschodni wszedł w decydującą fazę.
Wstęp
Rozdział I - Wprowadzenie
1. Narodziny
syjonizmu i idei budowy państwa żydowskiego w Palestynie
2. Konflikt żydowsko-arabski w okresie mandatu brytyjskiego w Palestynie w latach 1922–1948
3. Izrael a sprawa palestyńska w latach 1948–1987
Rozdział II - Pierwsza
palestyńska intifada
1. Sytuacja w
Izraelu i na terenach okupowanych przed wybuchem pierwszej palestyńskiej intifady w
grudniu 1987 r.
2. Reakcja Izraela na wybuch intifady
3. Plan Shultza
4. Proces polityczny w regionie po zrzeczeniu się przez Jordanię suwerenności nad
Zachodnim Brzegiem Jordanu
5. Wojna w Zatoce Perskiej a palestyńska intifada
Rozdział III - Negocjacje
pokojowe w Madrycie i Oslo w latach 1991–1993
1. Sytuacja
polityczna na Bliskim Wschodzie w przededniu konferencji w Madrycie
2. Przygotowanie i przebieg konferencji w Madrycie
3. Negocjacje w latach 1991–1992 oraz zwycięstwo w Izraelu tzw. obozu pokoju
4. Sytuacja polityczna przed porozumieniem w Oslo
5. Włączenie się państw europejskich w rozwiązanie konfliktu na Bliskim Wschodzie i
porozumienie w Oslo
6. Podpisanie Deklaracji Zasad (Deklaracji Pokojowych Intencji)i zakończenie pierwszej
intifady
Rozdział IV - Próby
zrealizowania uzgodnień z Oslo w latach 1993–1996 przez premierów Icchaka Rabina i
Szymona Peresa
1. Rozbieżność w
podejściu państw arabskich do Deklaracji Zasad
2. Podpisanie porozumienia Gaza–Jerycho
3. Pomoc zagraniczna dla Palestyńczyków po podpisaniu Deklaracji Zasad
4. Budowa struktur Autonomii Palestyńskiej przez Jasera Arafata
5. Podpisanie umowy Oslo II i śmierć premiera Icchaka Rabina
6. Próba podtrzymania dialogu izraelsko-palestyńskiego przez gabinet Szymona Peresa
Rozdział V - Proces
pokojowy w okresie rządów Beniamina Netanjahu
1. Zmiana linii
politycznej wobec Palestyńczyków przez nowy rząd Izraela
2. Korekta strategii politycznej przyjętej przez Beniamina Netanjahu wobec Autonomii
Palestyńskiej i podpisanie umowy w sprawie przekazania Hebronu pod kontrolę
palestyńską
3. Zawieszenie dialogu izraelsko-palestyńskiego po decyzji rządu Beniamina Netanjahu o
budowie osiedla Har Homa
4. Ponowne zwiększenie zaangażowania USA w bliskowschodni proces pokojowy i podpisanie
porozumienia w Wye River
5. Przyspieszone wybory w Izraelu i utrata władzy przez partię Likud
Rozdział VI - Próba
kontynuacji dialogu politycznego z Palestyńczykami przez premiera Ehuda Baraka i wybuch
intifady Al-Aksa
1. Powstanie
koalicyjnego rządu pokoju w Izraelu
2. Główne cele polityczne nowego rządu
3. Oficjalne wznowienie izraelsko-palestyńskich rozmów pokojowych
4. Narastanie trudności negocjacyjnych i załamanie rozmów w Camp David
5. Wybuch intifady Al-Aksa i upadek rządu Ehuda Baraka
Rozdział VII - Powstrzymanie
eskalacji intifady Al-Aksa przez gabinet Ariela Szarona
1. Zmiana linii
politycznej Izraela wobec Autonomii Palestyńskiej przez rząd jedności Ariela Szarona
2. Przeszkody utrudniające wznowienie negocjacji izraelsko-palestyńskich
3. Ogłoszenie raportu komisji Mitchella i bliskowschodnia misja mediacyjna szefa CIA
George’a Teneta
4. Wpływ zamachów z 11 września 2001 r. na przebieg i charakter konfliktu
izraelsko-palestyńskiego
5. Upadek struktur Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu Jordanu w wyniku
izraelskiej operacji„Obronna Tarcza”
6. Ogłoszenie przez prezydenta USA George’a W. Busha planu pokojowego dla Bliskiego
Wschodu
Rozdział VIII - Próba
wprowadzenia w życie inicjatywy pokojowej „mapa drogowa”
1. Stosunek stron
konfliktu do inicjatywy pokojowej „mapa drogowa”
2. Wpływ upadku rządu jedności Ariela Szarona na relacje Izraela z Autonomią
Palestyńską
3. Konsekwencje upadku reżimu Saddama Husajna dla relacji izraelsko-palestyńskich
4. Powstanie rządu Abu Mazena i próba wprowadzenia demokratycznych przemian w Autonomii
Palestyńskiej
5. Dymisja Abu Mazena i wystąpienie przedstawicieli obozu pokoju w Izraelu z tak zwaną
inicjatywą genewską
Rozdział IX - Pojawienie
się planu Szarona i zmiany na palestyńskiej scenie politycznej
1. Problemy
gospodarczo-polityczne Izraela pod koniec 2003 r.
2. Propozycja oddzielenia Izraela od Autonomii Palestyńskiej – plan Szarona
3. Kontrowersje wokół budowy tak zwanej bariery antyterrorystycznej oraz wyrok
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
4. Pogłębienie izolacji politycznej Autonomii Palestyńskiej w drugiej połowie 2004 r.
i śmierć Jasera Arafata
5. Powrót na palestyńską scenę polityczną Mahmuda Abbasa (Abu Mazena) i wybory
parlamentarne w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu w 2006 r.
Zakończenie
Dokumenty
1. 2 listopada 1917,
Deklaracja Balfoura
2. 24 lipca 1922,
Mandat dla Palestyny
3. 29 listopada
1947, rezolucja nr 181 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie podziału
Palestyny (plan podziału)
4. 22 listopada
1967, rezolucja nr 242 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych
5. 1–17 lipca
1968, Palestyńska Karta Narodowa
6. 22 października
1973, rezolucja nr 338 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych
7. przed 30 października
1991, list wystosowany przez Stany Zjednoczone i Związek Radziecki do rządów Izraela,
Jordanii, Libanu, Syrii oraz Organizacji Wyzwolenia Palestyny z zaproszeniem do wzięcia
udziału w konferencji pokojowej w Madrycie
8. 9 września 1993,
wymiana listów pomiędzy premierem Izraela Icchakiem Rabinem, przewodniczącym OWP
Jaserem Arafatem a ministrem spraw zagranicznych Norwegii Johanem J. Holstem w sprawie
wzajemnego uznania Izraela i OWP
9. 13 września
1993, porozumienie o utworzeniu Autonomii Palestyńskiej podpisane przez przedstawiciela
OWP Mahmuda Abbasa i premiera Izraela Szymona Peresa (Deklaracja Zasad)
10. 4 maja 1994,
porozumienie w sprawie Strefy Gazy i Jerycha
11. 4 września
1999, memorandum z Szarm el-Szejk
12. 25 lipca 2000,
trójstronne oświadczenie w sprawie bliskowschodniego szczytu pokojowego w Camp David
13. 14 czerwca 2001,
plan Teneta
14. 30 kwietnia
2003, pokojowy plan trwałego uregulowania konfliktu izraelsko-palestyńskiego zgodnie z
zasadą współistnienia dwóch państw („mapa drogowa”)
15. 18 kwietnia
2004, plan rozdzielenia (plan Szarona)
Wykaz skrótów,
nazw własnych i określeń
Indeks osób
Bibliografia
367 stron, Format: 14.8x24.0cm, oprawa miękka