Kształtowanie polskiej polityki zagranicznej
wstęp do analizy
Politykę zagraniczną analizuje się na różne sposoby. W pracy politologa czy
socjologa decyduje przede wszystkim istnienie albo możliwość skonstruowania metody
badawczej czy nawet teorii. Prawnik będzie skłonny stosować prawo międzynarodowe albo
badać regulację procesu prowadzenia polityki zagranicznej za pomocą prawa
konstytucyjnego. Innego rodzaju przeszkodę trzeba pokonać w wypadku analizy
historycznej, gdyż o jej wykonalności decyduje dostępność materiału źródłowego.
Oczywiście, zarówno historyk, jak i prawnik, politolog oraz inni specjaliści, badając
politykę zagraniczną, rzadko kierują się jakąś określoną filozofią polityki,
najczęściej - tylko wybraną koncepcją albo dość ograniczonym zbiorem kategorii, ale
historyk trzyma się źródeł i skromnie uogólnia, prawnik staje się egzegetą przepisów
i czasem kazuistą, podczas gdy politolog, który nie formułuje teorii, może myśleć o
zmianie zawodu.
Wprowadzenie
I. Pojęcia podstawowe
II. System międzynarodowy
III. Reorientacja polityki zagranicznej 1989–2004
IV. Zasady i cele
V. Rada Ministrów
VI. Prezydent RP
VII. Sejm i Senat
VIII. Dyplomacja i informacja
IX. Współdziałanie władz
X. Kontrola parlamentarna
XI. Dyplomacja Publiczna
XII. Eksperci i doradcy
XIII. Dyskurs publiczny
XIV. Decydent roztropny
Bibliografia
166 stron, Format: 15.0x24.0cm, oprawa miękka