Ontologia bezkształtu
Koncepcja istoty ludzkiej w myśli Nietzschego i Foucaulta
Książka jest – Deleuzjańską w duchu – analizą koncepcji istoty ludzkiej w
filozofii Nietzschego i Foucaulta.
Stanowi także próbę ukazania Foucaulta jako spadkobiercy i kontynuatora
Nietzscheańskiej ontologii sił, który – mimo że jego kontynuacja ma charakter twórczy
– musi mierzyć się z podobnymi problemami co Nietzsche.
Oś rozważań wyznaczają figury Dionizosa-Różnicy i Ariadny-Tożsamości, które
autorka najpierw zidentyfikowała jako podstawowe pojęcia dzieła Nietzschego, a
następnie naniosła na dzieło Foucaulta, co pozwoliło na wydobycie nieoczywistych i
podskórnych powiązań myśli obu filozofów.
Na tle tych rozważań autorka formułuje również niezwykle ważne pytanie o
teoretyczną prawomocność pedagogiki jako „nauki” o wychowaniu po „śmierci
człowieka”.
Wstęp 7
Rozdział I. Żywioł historii 15
1. Historia dla „poczciwych ludzi” 16
2. Historia jest wojną . 20
3. Diagnoza, czyli wszystko jest niebezpieczne 32
4. Radykalne dziennikarstwo 36
5. Nietzscheański pozytywizm. 39
Rozdział II. W pogoni za ideałem 47
1. Proteusz 47
2. Nietzsche – w pogoni za ideałem . 52
2.1. Po pierwsze geniusz 52
2.2. Człowiek nietzscheański 57
2.3. Szlachetny zdrajca 66
2.4. Nadczłowiek 75
3. Foucault: podmiot antyczny i podmiot współczesny 79
Rozdział III. Dionizos i Ariadna 87
1. Ten, który przynosi grozę . 87
2. Wieczny powrót tego samego . 92
3. To, co wiecznie powraca 101
4. Zwierciadło Nietzschego 110
5. Pani Labiryntu . 112
6. Foucault i Ariadna 122
Rozdział IV. Uszy Ariadny i wezwanie Dionizosa 129
1. Miejsce człowieka w świecie woli mocy 129
2. Między Dionizosem a Ariadną 140
3. Władzo-wolność 150
4. Między różnicą a tożsamością 160
Podsumowanie 169
1. Poststrukturalizm i postmodernizm 169
2. Mit w pedagogice 178
3. Śmierć pedagogiki? 184
Bibliografia 186
Indeks osób i postaci 196
202 strony, Format: 14.4x20.3, oprawa miękka