Kryzys nauki o polityce z perspektywy filozofii politycznych Leo Straussa i Erica
Voegelina
[...] Filozofie polityczne Straussa i Voegelina mogą być użytecznym narzędziem
w krytycznej analizie współczesnych dylematów nauki o polityce. Kryzys jest
nie tylko wyzwaniem dla politologii, ale może również stanowić szansę odbudowy jej
fundamentów teoretycznych. Początkiem odnalezienia właściwej perspektywy
epistemologicznej powinien być namysł nad kwestiami ontologicznymi, czyli sensem i istotą
„tego, co polityczne”. Strauss i Voegelin w swoich przedsięwzięciach
filozoficzno-politycznych postulowali powrót do namysłu nad naturalną perspektywą
poznawczą człowieka, jako indywidualnego podmiotu uczestniczącego w życiu politycznym,
funkcjonującego w ramach określonego, politycznego ładu. Tym samym sprzeciwiali się
nowożytnemu podejściu, które charakteryzuje prymat metodologii i epistemo-logii nad
istotą poznawanego przedmiotu. Występowali jednak przeciwko anarchizmowi poznawczemu,
odrzucającemu możliwość jakiejkolwiek uniwersalnej i intersubiektywnej wiedzy o
sprawach politycznych. Możliwość przekroczenia nowożytnych ograniczeń dostrzegali w
odwołaniu do fundamentów nauki o polityce, zawartych w klasycznej filozofii politycznej.
Refleksja nad źródłami myślenia o „tym, co polityczne” miała przybliżyć ich do
istoty spraw politycznych, widzianych z perspektywy przekraczającej tymczasowy,
temporalny i faktualny porządek.
ROZDZIAŁ I
Biografie intelektualne Leo Straussa i Erica Voegelina
1. Wspólnota doświadczeń 25
2. Praca naukowa 35
ROZDZIAŁ II
Kryzys nowożytnej nauki o polityce
1. Kryzys Zachodu 53
2. Nowożytność według Straussa 59
3. Nowożytność według Voegelina 76
ROZDZIAŁ III
Filozofia polityczna jako remedium na kryzys nauki o polityce
1. Dyrektywa „powrotu” do klasycznej filozofii politycznej 89
2. Charakter filozofii politycznej 99
3. Filozofia polityczna jako refleksja nad naturą 116
4. Filozofia polityczna jako nauka o ładzie 134
ROZDZIAŁ IV
Zarys ewolucji nauki o polityce w XX i XXI wieku
1. Pozytywizm i rewolucja behawioralna – nauka o polityce do połowy XX wieku 153
2. Ewolucja nauki o polityce od lat sześćdziesiątych XX wieku 161
3. Krytyka pozytywistycznej nauki o polityce w ujęciu Voegelina 173
4. Krytyka Weberowskich nauk społecznych w ujęciu Straussa 189
5. Krytyka „nowej politologii” według Straussa 199
6. Radykalny historycyzm jako wyzwanie dla nauki o polityce 209
ROZDZIAŁ V
Potencjał filozofii politycznej na tle problemów współczesnej nauki o polityce
1. Sens i znaczenie pojęcia „tego, co polityczne” 217
2. Problemy epistemologii „tego, co polityczne” 240
3. „Neutralność etyczna” wobec zagrożeń sfery publicznej 262
Zakończenie 279
Bibliografia 285
308 stron, Format: 17.0x24.0cm, oprawa miękka