|
DWAJ KANCLERZE I INNE STUDIA DYPLOMATYCZNE
KLACZKO J. wydawnictwo: OŚRODEK MYŚLI POLITYCZNEJ , rok wydania 2009, wydanie Icena netto: 52.65 Twoja cena 50,02 zł + 5% vat - dodaj do koszyka Dwaj kanclerze
i inne studia dyplomatyczne
Tom zawiera poświęcone stosunkom międzynarodowym w dziewiętnastowiecznej Europie
trzy książki Juliana Klaczki (1825-1906).
W przypominanych dziełach – „Dwaj kanclerze”, „Studia dyplomatyczne” i „Przygotowania
do Sadowy” – ukazuje on grę geopolityczną, jaka toczyła się w latach 50., 60. i
70. XIX wieku między największymi potęgami europejskimi, których stawką była
dominacja na arenie międzynarodowej.
Julian Klaczko (1825-1906) - Julian Klaczko (1825-1906), właściwie Jehuda
Lejb, publicysta, krytyk literacki, polityk, historyk sztuki. Urodził się 6 XI 1825 w
Wilnie w zamożnej rodzinie żydowskiego kupca, studiował w Królewcu (1842-47), po
uzyskaniu doktoratu udał się do Heidelbergu. Publikował przychylne polskim demokratom
artykuły w liberalnej Deutsche Zeitung G.G. Gervinusa. Wiosną 1848 r. współpracował z
poznańskim Komitetem Narodowym; po upadku powstania związał się ze środowiskiem
konserwatystów: mieszkał m.in. u gen. Chłapowskiego, przyjaźniąc się z jego
zięciem, późniejszym księdzem Janem Koźmianem. Za ogłoszenie pamfletu Die deutschen
Hegemonen (1849) zmuszony przez władze pruskie do emigracji, udał się do Paryża, gdzie
uczył synów Z. Krasińskiego i pisał do czasopism francuskich, krajowych oraz do pisma
Hotelu Lambert Wiadomości polskie, którymi kierował wraz z W. Kalinką i w których ogłosił
Katechizm nierycerski, krytykę insurekcyjnej agitacji L. Mierosławskiego. Po śmierci
ojca przyjął chrzest (1856). Odszedł z Wiadomości, poróżniwszy się z W. Zamoyskim i
Kalinką w sporze o władzę świecką papieża; z Hotelem Lambert współpracował jednak
nadal, kontaktując się z liberałami europejskimi, publikując na łamach wpływowego
Revue des deux Mondes artykuły krytykujące politykę brytyjską, panslawizm, a przede
wszystkim działalność kanclerza Bismarcka, działając wreszcie na rzecz zbliżenia
polityków galicyjskich do rządu wiedeńskiego. W roku 1870 został radcą dworu
austriackiego, jednak po klęsce Francji złożył dymisję. Jako członek Sejmu Krajowego
i Rady Państwa, postulował lojalność wobec cesarza. W 1888 osiadł na stałe w
Krakowie, pozostając w bliskich stosunkach z S. Tarnowskim. Członek Akademii
Umiejętności od chwili jej założenia i doktor honoris causa UJ, członek korespondent
Akademii Francuskiej, jeden z najbardziej uznanych publicystów europejskich, piszący po
polsku, hebrajsku, niemiecku i francusku, autor licznych, cenionych i poczytnych prac z
dziedziny historii sztuki i literatury. Zmarł w Krakowie 26 XI 1906 roku. Główne prace:
Poeta bezimienny, 1862; Anneksja w dawnej Polsce, 1901; Studia dyplomatyczne Sprawa polska
- sprawa duńska, 1903; Dwaj kanclerze, 1905; Wieczory florenckie, 1881; Rzym, i
Odrodzenie. Juliusz II, 1900 (podano daty wydań polskich). Część prac Kłaczki
wznowiona została w wydaniach zbiorowych: Pisma polskie, 1902; Szkice i rozprawy
literackie, 1904; Zapomniani pisma polskie, 1912; Pisma z lat 1849-51, 1919. W 2009 r. OMP
wydał tom z pismami Klaczki "Dwaj kanclerze i inne studia dyplomatyczne".
616 stron, Format: 13.0x20.0cm, oprawa twarda
Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy, czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub
anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.
|