Reżyserskie strategie inscenizacji dzieła literackiego
„Rzecz bowiem nie w tym – to główna teza tej
monografii – żeby rozliczyć reżysera z jego praw i obowiązków wobec tekstu
literackiego, tradycji i kultury, lecz aby znaleźć sposoby uważnej, naukowej analizy
jego zabiegów na tekście i nie ulegając generalizacjom i pokusom łatwego osądu,
dostrzec artystyczne efekty tych zabiegów interpretacyjnych bądź recepcyjnych. Cóż po
wierności, kiedy na „wiernym” do szpiku kości przedstawieniu wysiedzieć trudno, cóż
po derridiańskich dekonstrukcjach, kiedy w efekcie rozmontowania dramatu nie dociera do
widza żadna sensowna wizja świata ani nawet wciągające widowisko. Sfery lektur i
teatru, dzieł sztuki i gier łączy otwarta dla współtworzących je performerów – reżyserów
i widzów, czytelników i zawodników, słuchających/oglądających i współdziałających
– przestrzeń inwencji. Reżyserskie strategie inscenizowania dzieł literackich chciałbym
właśnie widzieć w kategoriach pełnej inwencji sztuki czytania, recepcji w najszerszym
tego słowa znaczeniu.”
Ze Wstępu
Wstęp / 7
Reżyser czyta dramat. O paradoksach strategii inscenizacyjnych w teatrze najnowszym / 11
Dzieło teatralne jako swoisty zapis konkretyzacji dramatu dokonanej przez reżysera / 27
W co grają reżyserzy? Interpretacyjny model teatru / 53
Recepcyjny model teatru / 75
„Nawet szron może zapłonąć”. Hamlet Eimuntasa Nekrošiusa – reżyserska
interpretacja tragedii Szekspira / 105
Siedem procent, czyli Franka Castorfa strategia inscenizowania tekstu na przykładzie
adaptacji powieści Skrzywdzeni i poniżeni Fiodora Dostojewskiego / 133
7. Podróż zimowa od Schuberta/ Müllera/Barańczaka do Jelinek/Bikont/Kleczewskiej / 159
Ludzie jak drzewa, ludzie jak kamienie / 181
Lekcja czytania Szekspira / 193
Wypatrywanie, czyli Dziady Eimuntasa Nekrošiusa / 203
216 stron.Format: 15.6x22.5, oprawa miękka