Psucie wiedzy
Ukryte skutki finansowego zawłaszczania życia publicznego
Napisałem Psucie wiedzy (2015), chcąc zwrócić uwagę
na to, że wiedza finansowa wypierała inne rodzaje wiedzy w coraz bardziej niepokojący
sposób, zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. […] Napisałem jednak tę książkę
za wcześnie! Powstała ona, zanim świat polityki dostarczył nam nowych, poważnych
przykładów psucia wiedzy, a w gruncie rzeczy przejawów pogardy dla niej: zanim w
zadziwiającej nas drugiej połowie 2016 roku wymyślono określenie „postprawda”;
zanim zwolennicy opuszczenia Unii Europejskiej przez Zjednoczone Królestwo zaczęli używać
słowa „ekspert” w charakterze obelgi; zanim Donald Trump odrzucił przekonanie, że
wiedza naukowa ma rozstrzygające znaczenie w decydujących debatach dotyczących zmiany
klimatycznej; zanim jego doradczyni Kellyanne Conway ukuła wyrażenie „fakty
alternatywne”. W Psuciu wiedzy zidentyfikowałem pewne procesy, aczkolwiek nie
przewidziałem, że dojdzie do ich kulminacji, która w tak istotny sposób odmieni funkcję
wiedzy w debacie politycznej.
Colin Crouch, Fragment przedmowy do polskiego wydania
Wykaz skrótów / 9
Przedmowa do polskiego wydania / 11
Podziękowania / 17
1. Neoliberalizm i problem wiedzy / 19
2. Wiedza a problem kapitalizmu / 51
3. Upadek etosu służb publicznych / 87
4. Wiedza dla obywateli, klientów czy przedmiotów? / 119
5. Obywatele, klienci, politycy, profesjonaliści i finansiści / 153
Bibliografia / 191
Indeks / 199
214 stron, Format: 14.3x22.2, oprawa miękka