Okrakiem na barykadzie
Dziennikarze i celebryci
Trudno być dziś dziennikarzem w Polsce: narzekają, że jesteś niepotrzebny, i
niedługo nieuchronnie zastąpią cię skomputeryzowane maszyny. Niełatwo w tym samym
czasie utrzymywać się z celebrzenia na tej scenie: stajesz się przedmiotem łatwym do
obrażania, wyśmiewania, a w najlepszym przypadku nie doceniają cię.
Jak jest, gdy jest się po trosze i jednym, i drugim? – to główne pytanie tej książki.
Co się dzieje, gdy będąc dziennikarzem, starasz się trafiać z przekazem do swojej
publiczności, stosując narzędzia celebrytów? Nie czarujmy się – tylko wtedy, gdy
czujemy oddech czytelnika za naszymi plecami, uprawianie tego zawodu ma sens.
Książka traktuje o styku dziennikarstwa, coraz powszechniej stabloidyzowanego, i
systemu celebryckiego, coraz powszechniej wkraczającego w miejsca, które do tej pory
funkcjonowały jako salony (nie mylić z Salonem, ulubionym celem ataków grupy
konserwatywnych dziennikarzy).
Wiesław Godzic
– filmoznawca i medioznawca, profesor zwyczajny nauk
humanistycznych. Związany z Uniwersytetem Śląskim (do 1983) i Jagiellońskim (do 2003),
obecnie jest wykładowcą w Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS, kierownikiem
Katedry Mediów Audiowizualnych. Zajmuje się semiotyką i retoryką przekazów
medialnych. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, Central European University, Getty
Foundation i Deutscher Akademischer Austauschdienst oraz norweskich fundacji rządowych.
Wykładał m.in. w Cleveland State University, Rochester University w USA, Middlesex
University w Londynie oraz w Bergen i Trondheim w Norwegii. Od 2002 roku redaktor naczelny
kwartalnika „Kultura Popularna”.
Wiesław Godzic między innymi wydał „Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze
tabloidów” (WAiP, 2007) oraz zredagował podręcznik akademicki „Media audiowizualne”
(WAiP, 2010) i wraz ze Zbigniewem Bauerem „E-gatunki. Dziennikarz w nowej przestrzeni
komunikowania” (Poltext, 2015). Jego praca „Kuba i inni. Twarze i maski popkultury”
(Sedno, Warszawa) ukazała się w 2013 roku. Porzucił Kraków dla Milanówka. Wymienił
kilka słów i uścisk dłoni z Umbertem Eco na Sycylii – co bardzo sobie ceni.
1. Dziennikarz i celebryta na medialnej scenie
1.1. Sowa i inni
1.2. Celebrzenie w dziennikarstwie i co z niego wynika
1.3. Dziennikarz spotyka celebrytę
1.4. Kto wrabia dziennikarza - może gatunek?
1.5. Polisemia, czyli co znaczy tekst dziennikarski
1.6.Wicepremier-minister-profesor-celebryta Piotr Gliński rulez
2. Konteksty bliskie. Dziennikarz na serio kontra dziennikarz celebyta
2.1. Tako rzecze Kapuściński
2.2. Nowe nowe dziennikarstwo, gonzo i Bili 0‘Reilly
2.3. Między bohaterem a łajdakiem
2.4. Od Barbary i Jana do Paktu
2.5. Marysia dokłada Donkowi, czyli triumf populizmu politycznego
3. Dziennikarze celebryci - są, jacy są
3.1. Obraz z dziennikarskich puzzli
3.2. Kuba Wojewódzki. Druga młodość celebryty w roli antycelebryty
3.3. Jarosław Kuźniar. Pracowity, charyzmatyczny, nieprzewidywalny kandydat na
dojrzałego celebrytę
3.4. Dorota Wellman. Uwiedziona przez celebrytyzm? Jeśli nawet, to na własne życzenie
3.5. Szymon Hołownia. Jestem atrakcyjny (umysłowo) piękny (na zewnątrz), robię dużo
dobrego - jaki tam ze mnie celebryta!
3.6. Marcin Meller. Znany z czegoś innego niż z tego, z czego jest znany
3.7. Łukasz Jakóbiak. Facet, który uczył się dziennikarstwa po to, żeby zostać
celebryta
3.8. Kamil Durczok. Wiadomości o jego śmierci są mocno przesadzone
3.9. Karolina Korwin Piotrowska. Bezwzględna wobec celebrytów, nieco bardziej wyrozumiała
wobec siebie?
3.10. Szymon Majewski. Dziennikarz rozrywkowy, ale czy celebryta?
3.11. Marcin Prokop. O co chodzi? Lubię dziennikarzy rozrywkowych i ciennikarzy, i tyle!
3.12. Tomasz Kammel. Prezenter marzy o ferrari, a dziewczyna o czymś innym!
3.13. Mariusz Max Kolonko. Przyszłość dziennikarstwa, które będzie miało twarz
Kuźniara lub Kolonki ....
3.14. Agnieszka Szulim. Na językach - czy to jeszcze dziennikarstwo?
3.15. O niemożliwości syntezy
3.16. Korwin Piotrowska i Feusette, czyli o dowolności krytyki
4. Konteksty dalsze. Dziennikarz w przyszłości, czyli między tym, co potrzebne,
a tym, co możliwe
4.1. Świadomy ekspert na bakier z tożsamością
4.2.1. Celebrytą dziennikarz. Swój w roli obcego (i odwrotnie)
4.2.2. Nasz Azjata. Swój czy obcy?
4.3. Rzeczywistość wzmocniona przez fabułę i dziennikarzy
4.3.1. Powstanie warszawskie. Posklejana i pokolorowana rzeczywistość
4.3.2. Czas honoru. Serial dramatyczny, który chciałby być docudramą
4.3.3. Klasyczna docudramą na usługach medium komercyjnego, czyli Wielkie ucieczki
4.4. Umierający i rodzący się świat dziennikarstwa
Podsumowanie
Bibliografia
320 stron, Format: 14.5x20.5cm, oprawa miękka